Αόρατη τοιχογραφία...




Δίψασα για εκείνο το ψήγμα

που γεννά ιδρώτα

στ’ απολιθώματα της σκέψης…



Κάποιοι το φυλάκισαν

σε μιας σπηλιάς την τοιχογραφία

μ’ όνομα να το συνοδεύει ιερογλυφικό…

να γλύφει υγρασία από το βράχο,

να φυτρώνει τη ρίζα του

πάνω στο κάρβουνο που το δημιούργησε…



Κρύβει φωτιά το σχέδιο..

κρύβει και υγρασία..

μα όσα επιβίωσαν της Λήθης,

τ’ απογύμνωσε με αναλύσεις

ο αρχαιολόγος ερευνητής σ’ ένα βαρύ βιβλίο…



Γι’ αυτό πρέπει να καις τη σπηλιά

πριν την εγκαταλείψεις…



Γιατί τα ψήγματα, τα ίχνη και τα στίγματα

δεν τ’ αγγίζουν όλοι με μεταμορφωτική μαγεία ερμηνείας…

Κάποιοι με αποστειρωμένα γάντια

τ’ απογυμνώνουν από το παραμύθι τους…



Βάζω φωτιά…

καίω το ποίημα…

υδατογράφημα καπνού στον τοίχο της Ψυχής μου…



Μόνο οι ανειδίκευτοι ερασιτέχνες

που ακόμη γοητεύονται, θα το αναγνώσουν…



Οι ερευνητές θα βρουν τον τοίχο μου

άδειο… απολίτιστο… ανέκφραστο… κενό…