...............................................................
 



Ποιητής του χθες,
πραματευτής του σήμερα…

Τα μάτια ξεκουράζονται
στο μπλε της απεραντοσύνης,
σημαδεύουν τα καϊκια
στο πέρασμά τους και
ακολουθούν τους γλάρους
στο πέταγμά τους…

Οι μόνοι ήχοι που φτάνουν
στην έσω ψυχή,
είναι οι ήχοι της σιωπής
που ακούγονται δυνατότεροι από ποτέ
όσο ο ήλιος τρέχει
να συναντήσει το φεγγάρι…

Άνοιξε ψυχή μου τις αισθήσεις σου και
ζήσε το απρόσμενο, το γνωστό και το θαυμαστό…

Μάθε να σιωπάς, ν’ αγαπάς και να θρηνείς
τον πόνο της μοναξιάς, της συντροφικότητας και του χαμού…

Γίνε ήχος μοναδικός
στις καρδιές των δικών σου
ακουστικών οδών
και δώσε τους
τους παλμούς εκείνους που θα τις δονήσουν
αρμονικά και δυνατά…

Ζήσε την ομορφιά και ταξίδεψέ την…

Για σένα,
που το μόνο που χρειάζεται,
είναι να βλέπεις το πέλαγο να ανοίγεται μπροστά σου
για να μπορείς να λες αυτά που η ψυχή σου ακούει…