.......................................................................................................................................................................................

Χρονος...

Στιγμη...
Κι εκει που νομιζεις οτι ανεβηκες ενα ακομη Σκαλοπατακι...

Καταλαβαινεις ...

οτι πας πολλα πισω...

Οτι ξαναγυριζεις παλι...

οχι εκει που ησουν...

μα πιο βαθια...
Ο χρονος ειναι κατι περιεργο...

αυτη η στιγμη που σε φερνει κοντα ή ακομη μακρυτερα...

που αν δεν ησουν εκει...

δεν θα την ενιωθες...

θα σουν ενα σκαλοπατακι πιο πανω...
Ισως ομως ναναι και αυτη η στιγμουλα που μπορει να σε παει πισω...

μπορει να σου δωσει ενα βραδυ ακομη που θα κοιτας ψηλά...

μα δεν θα μπορεις να φτασεις...

που μπορει να σου δωσει απαντησεις σε ερωτηματα...

που μπορει να σου δωσει την πραγματικοτητα...
Αν δεν την ειχες γευτει...

ισως νασουν μια πιθαμη παραπανω...

μα ...

μαλλον θαταν ψευτικη...
Αραγε αυτο ειναι που ζητας;
Οχι...
Αν δεν βρισκομουν εκει...

αυτη τη στιγμη...

θαμουν απλα καποιος που δεν θα ηξερε...
Βρεθηκα εκει...

ειμαι ενας ανθρωπος που ξερω...
Αν δεν ηξερα...

θα κοιμομουν πιο ηρεμα...
Βρεθηκα...

και ξερω...

θα κοιμηθω ασχημα...

μαλλον δεν θα κοιμηθω...
Τι ειναι αραγε πιο καλο;
Τι θελει ο ανθρωπος τελικα;
Την αληθεια;

ή απλα να κοιμηθει;
Δεν ξερω πραγματικα...

παντα ηθελα την αληθεια...

μα ειναι φορες ...

που δεν εχω το κουραγιο για να την αντιμετωπισω...
Χρονος λοιπον...

στιγμη...

Νασαι εκει;
Να τη ζησεις;
Να δεις την αληθεια;
Να μην εισαι εκει;
ΘΑ κοιμηθεις καλυτερα...

ισως και να κανεις λαθος...
Ισως..
Μα δεν κανεις.........