..............................................................................................................................................................................................

Εκείνο το μπλε...
που ξέφυγε απ’ τα μάτια σου...
κι ήρθε σα χάδι...
ήρθε σαν σιωπηλό φτερούγισμα καρδιάς...
δεν έμεινε παρά μονάχα δυο λεπτά...
όσο κρατάει ένας χορός...
όσο κρατάει το πέταγμα του γλάρου σ’ ένα σύννεφο...
ή μια ζωή ολάκερη όσο κρατάει σ’ ένα βλέμμα...
τα φώτα...

η σκηνή...

οι θεατές...
το χέρι μου στο χέρι σου ...

να τρέμει...
και το χαμόγελο στα χείλη να αιωρείται...
σαν ακροβάτης ...

πάνω απ’ το φιλί...
Εκείνο το μπλε...
που ξέφυγε απ’ τα μάτια σου...
κι ήρθε σαν σκίρτημα...
ήρθε σαν πέπλο διάφανο ...

να με τυλίξει...
δεν έμεινε παρά μονάχα δυο λεπτά...
όσο κρατάει ένας χορός...
όσο κρατάει η πρώτη του ονείρου...

γεύση ατόφια...
ή ένας δισταγμός πριν απ’ το πρώτο άγγιγμα ...

όσο κρατάει η μουσική...

τα βήματα...

η αυλαία...
στην αγκαλιά σου ...

χώρεσε όλου του κόσμου η σαγήνη στο τέλος της υπόκλισης...
το μπλε ..

που ξέφυγε απ’ τα μάτια σου...
θα κλέψει την παράσταση ...

και θα χαθεί..................