.............................................................................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

Τα χείλια χαιδεύουν το ενα το άλλο ...
η γλώσσα γλιστράει ανάμεσα ...
το πάθος ξεχειλίζει ...
απο τους πόρους του κορμίου...
με την φωτία δεν παίζουν ...
μα το πάθος σε αλάζει ...
τα ενστικτα ξυπνούν ...
σαν ναρκωτικό ζήτας την απάφη με το δέρμα...
ανεπνευσε αν τ θέλεις...
μα την ανπνοη σου ρίξε στο κορμί μου...
καψε με ...
αντέχω.....
παλομαι και φλέγομαι ...
είμαι ανίκανος να αντιστάθω...

Σαν το χορό....
τα σώματα ερχονται κόντα...
συγχρονιζονται ...
σε ενα τελείο βηματισμό...
εκείνη τον οδήγει ...
του δίνει την ''πνοή''...
Σαν φίδια γλιστράν ...
πανω στα σώματα ...
ιδρωτας ...
πάθος ...
ενταση...
Σαν εραστες ...
η μουσικη δίνει ρυθμό...

Τα σώματα χωρις βούληση ακολούθουν....

Το τέλειο τάνγκο...
Δένοντας τα μάτια ...

στο έξω τον οδηγεί ...

τον κάνει να την αισθάνεται αρχήγο...αφήνοντας ...

το πιο τέλειο ουρλιαχτό ...

να ξεφύγει απο μέσα τους...
δίνουν στην μελωδια εναν παθιασμενο κόκκινο τόνο...
Το πάθος ...

είναι σαν το κρασί ...

που ξεφευγει απο την άκρη των χειλίων...
ηδονικά ...

κυλάει πάνω σου ...

σε αντριχιάζει ...

και όταν δοκίμαζεις να το γευτεις ...

σε μεθα...
σε κάνει να εθίζεσε...

να παρακάλας να πιεις κι αλλό πάθος...

να κυλήσει κι αλλο κρασί ...

στα χείλια σου...
λαίμαργα ρουφας ...

κάθε σταγόνα πάθους που υπάρχει ...

μέσα στο κόκκινο κρασι...
μεσα σου...
στο κοκκινο και ζεστό κορμί σου...

το κρασί ...

κυλαει στα χείλη μας και νοιοθουμε μέθη...
ζαλίσζομαστε ...

γινομαστε αχόρταγοι................