.......................................................................................................................................................................

 

 

Στο κάδρο ...

της δικής μου καθημερινότητας πλάθεσαι χρυσή βροχή... 

συγκοινωνείς με τον κόσμο τον δικό μου... 

στάζοντας αγάπη... 

κι ύστερα ...

εξαϋλώνεσαι  μέσα σε χρώματα ...

που αγαπά ο λογισμός ν' αποκοιμιέται...
ό,τι λάμπει σίγουρα δεν είναι χρυσός... 

μα σαν τη λάμψη των ματιών σου   ...

άλλη δεν βρήκα........