..................................................





Κούρνιασε στην άκρη του βράχου, αγκαλιάζοντας σφιχτά τα γόνατά του.


Οι σκέψεις του παράβγαιναν τα σύννεφα σε γρηγοράδα.

«Το δένδρο θέλει την ησυχία του, αλλά ο άνεμος δεν το αφήνει»

Τον ταλαιπωρούσε αυτή η παλιά κινέζικη παροιμία από τότε που την συνάντησε.

…δεν το αφήνει…. μονολόγησε και πέταξε μια πέτρα κάτω στα κύματα που έσκαγαν στα βράχια.


Είδε το πλοίο να έρχεται, πριν αυτό να τον δεί.

Χρόνια είχε να δεί πλοίο σε εκείνη την ακτή.

Κουτρουβαλώντας έτρεξε μαζί με τις πέτρες που τρέχαν κι’αυτές μαζί του, να φτάσει την άμμο, το κυμα.
«Έλα» του είπε ο καπετάνιος, και η ματιά του σκάλωσε.

«Έλα , μα μόνο με ένα όρο».

«Μόνο αν έχεις φόβο στη καρδιά, μόνο αν φοβάσαι.»

«Φοβάμαι…» είπε και έκανε ένα βήμα μπροστά.