........................................................






Αποξηραίνομαι

Περπατώ στους δρόμους και μου φεύγουν κομμάτια

Ξερά

Νεκρά

Τόσο παλιά που κι εγώ τα είχα ξεχασμένα

Μόνο που την ώρα της πτώσης

Ασυναίσθητα μου δημιουργείται

Μια αίσθηση απώλειας

Του περιττού εαυτού μου

Στο χώρο

Δεν κάνω καμιά προσπάθεια

Να συγκρατήσω κάτι

Μια μνήμη

Μια κίνηση

Μια λέξη

Ότι παλιώνει τ’ αφήνω να φεύγει

Να με εγκαταλείπει

Μέχρι

Να μη μείνει τίποτε άλλο πια

Παρά μόνο

Η ανάμνηση της ύπαρξης μου

στις κενές σελίδες

της βιογραφίας των φίλων μου

ώσπου κι αυτή να ξεραθεί

να πέσει

να χαθεί...........