........................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

Αλήθεια...

η καρδιά φτιάχτηκε για τους άλλους;
Μέσα στο σώμα μου κατοικεί το κρησφύγετο των ερώτων μου...
Κι όταν καρδιοχτυπά δυνατά... 

είναι που ΕΣΥ πολεμάς με τα άλλα μου ΕΣΥ...
Είναι που προσπαθείς να τα εκμηδενίσεις... 

να τα αποδυναμώσεις... 

να τα εξαφανίσεις...
Μα πόσο μ’ άρεσε που ημουν κρυμμένος μες την αγκαλιά σου ...

άκουγα την καρδιά σου... 

δυνατά...
Πόσο μ’ άρεσε που ήμουν εγώ εκεί μέσα της... 

παλεύοντας να αφανίσω τα δικά σου διαιρεμένα κομμάτια της...
Τώρα... 

ξέρω που κατοικώ...
Δεν μένει παρά να κλείσω τα μάτια και να με πάρει ύπνος βαθύς... 

φορώντας μου στο πρόσωπο ένα χαμόγελο που θα ξενυχτίσει αυτό αντί για μένα...
Κι όταν ξυπνήσω το πρωί... 

θα είναι ακόμα εκεί ...

να προσθέτει λίγο ακόμα βάθος στις ρυτίδες των χρόνων μου...
Κι όταν ξυπνήσω... 

θα είσαι ακόμα εκεί ...

να προσθέτεις λίγο ακόμα βάθος στις στιγμές των κατακόκκινων ερώτων μου........