Σήμερα σε θέλω
πνοή ανέμου
σ' έχω άνθρωπε μου
τόσο επιθυμήσει...
που όσα έχω ζήσει
φυγής κομμάτια,
τεμαχισμένες μνήμες
σε δακρυσμένα μάτια.
Κάθε στιγμιότυπο
και μια φωτογραφία.
Χάνω το πρωτότυπο
και την αυθεντία
μέσα στων ανθρώπων
τις προκαταλήψεις,
σε λαθεμένων τρόπων
τις επαναλήψεις.
Μα... σήμερα σε θέλω
πνοή ανέμου,
σ' έχω άνθρωπε μου
τόσο επιθυμήσει...
που τρόμαξε η σιωπή
της νοσταλγίας,
κι όλες μου οι λέξεις
μιας αμαρτίας
ανάσα βαθιά.

Κάκια Παυλίδου

Από τη συλλογή Σταγόνες Συναισθημάτων (2009)

Το blog της Κάκιας http://pavlidoykakia.blogspot.com/