......................................................................................................................................

 

 

 

 

 

Θα παρω την σκια μου από πίσω...

Θα κυνηγήσω κάθε της χνάρι...

σ’ έναν απάτητο δρόμο θα πατήσω...

θα την στέλνω μπροστά...

θα μένω πίσω...

να της κρατώ το λυχνάρι.

Να φωτίζω έναν δρόμο αδιάβατο...

Να παραβώ έναν νόμο απαράβατο...

Το κλειδί που κρατάει σφιχτά...

να της κρύψω...

να το πετάξω...

και να κάνω μια ευχή ...

να την κρύψω στο συρτάρι...

Θα της λύσω τη θηλιά που...

τη στενεύει...

Θα της φορέσω ρούχα ακριβά...

Αυτή να γελάει και να με κοροιδεύει...

Θα επιμείνω...

να τη μάθω να χορεύει ξανα...

Θα την μάθω να αγαπάει τα φιλιά...

Θα κουρσέψω τις νότες...

Να σκαρώσω ένα τραγούδι αγαπημένο...

πολύτροπο ...

Εναν άγγελο...

μόνο να πλανέψω στη γη...

να του χαρίσω δυο νότες...

για το όμορφο...

σαν τ' απάτητο χιόνι...

που δεν λασπώνει στη γη.......................