VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΗΜΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ.

Γιατί αυτές οι ώρες, είναι ώρες κρίσιμες, και όσα εξυφαίνονται είναι απροκάλυπτα εχθρικά για τον Ελληνισμό και για το μέλλον του τόπου.

Πολιτεία και εκκλησία είναι παραδομένες στα χέρια των σύγχρονων εφιαλτών, που χρησιμοποιώντας την πιο απατηλή και ψευδεπίγραφη φρασεολογία, προσκύνησαν την Νέα Τάξη και εξαπέλυσαν την πιο βρόμικη επίθεση σε βάρος της χώρας μας και του λαού της.
Αυτές τις στιγμές κανείς μας δεν έχει την πολυτέλεια να αναλώνεται σε φιλολογικές απεραντολογίες. Κεντρικό ζήτημα είναι η ανάγκη της οργάνωσης της πάλης του Ελληνικού λαού. Μιας πάλης που είναι καταδικασμένη να είναι νικηφόρα.

Αν αυτή η μάχη χαθεί, τότε μαζί της θα έχει χαθεί και η Ελλάδα.
Η Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας, δεν αρκέστηκε να καταδείξει απλά αυτή την αυτονόητη αλήθεια, αλλά μπαίνει μπροστά με στόχο την de facto ανατροπή αυτού του επικίνδυνου κατήφορου.
Είμαστε δυνατοί. Γιατί η καρδιά μας χτυπάει στο ρυθμό και στις αγωνίες που χτυπά η καρδιά ολόκληρου του Ελληνικού λαού. Γι αυτό και οι πρωτοβουλία μας αγκαλιάστηκε από την πρώτη στιγμή με χαμόγελο αλλά και με «θυμό» αλλά και με την υπέρτατη αγάπη που είναι η αγάπη για την πατρίδα.
Είμαστε αποφασισμένοι. Γιατί ξέρουμε πως έχουμε μια και μόνη επιλογή. Να πετύχουμε.

Δεν διεκδικούμε τα πρωτεία από κανέναν και έναντι κανενός. Το μοναδικό πρωτείο το οποίο «χαρίσαμε» στον εαυτό μας, ήταν η απόφασή μας να ρίξουμε το σύνθημα της αταλάντευτης πάλης για την οριστική ανατροπή των ύπουλων σχεδίων τους. Κι αυτή μας την απόφαση θα τιμήσουμε ευλαβικά μέχρι το τέλος.

Έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας, στα παιδιά μας και στην πατρίδα μας, να κυνηγήσουμε την εγκληματική τους πολιτική σε κάθε γωνιά της Αθήνας, σε κάθε χωριό της Ελλάδας, αποφασισμένα και αταλάντευτα χωρίς κλυδωνισμούς, συμβιβασμούς και εκπτώσεις.

Σ αυτό τον αγώνα θέλουμε μαζί μας και τον τελευταίο Έλληνα πολίτη, με το «θυμό» του και την αγάπη του.

Θέλουμε τους πανεπιστημιακούς που δεν κιότεψαν. Αυτούς που καίει μέσα τους η φλόγα της ελληνικής ψυχής, που δεν πούλησαν τα «άδεια» τους τομάρια και δεν εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία σε βάρος του ελληνισμού.

Θέλουμε μαζί μας τους καλλιτέχνες που δεν προσκύνησαν αλλά παραμένουν γνήσια παιδιά του Ελληνικού λαού.

Θέλουμε τους παπάδες που δε θα προσκυνήσουν τον προσκυνημένο και θλιβερό τους ηγέτη, αλλά την πίστη τους και το Θεό μας, γιατί μόνο σ αυτά λογοδοτούν και όχι στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες.

Ο ίδιος ο Χριστός δεν αντιμετώπισε με καρότο αλλά με φραγγέλιο αυτούς που προσέβαλαν το Ναό του. Ας αφήσουμε λοιπόν τια παραπλανητικές αυταπάτες και ας βγούμε από το καβούκι μας σήμερα γιατί αύριο θα είναι αργά για συγνώμες. Το Ευαγγέλιο δεν είναι ένας άψυχος τυφλοσούρτης για να νομιμοποιεί το συμβιβασμό και την παραίτηση. Είναι οδηγός δράσης και στάσης ζωής. Γράφτηκε για να προσκυνάμε την αλήθεια του και όχι τους προσκυνημένους δεσποτάδες και τους υπονομευτές της πατρίδας μας.
Ο Παπαφλέσσας δεν τήρησε το γράμμα αλλά το πνεύμα του Ευαγγελίου γιατί ήξερε καλά πως η μεγαλύτερη αμαρτία που είναι το ξεπούλημα της πατρίδας, δεν συμψηφίζεται με κανέναν ψευδεπίγραφο «ανθρωπισμό».

Θέλουμε μαζί μας όλους εκείνους που για διαφορετικούς λόγους καθυστέρησαν να αντιληφθούν πως η ώρα που πρέπει να ξεσηκωθούμε έφτασε. Δεν τους θέλουμε ως ουραγούς αλλά ως περήφανους συναγωνιστές μας σ αυτόν τον όμορφο και υπέροχο αγώνα.

Έχουμε όλοι μας μια και μόνη υποχρέωση. Να μετατρέψουμε τη βουβή αγανάκτηση του λαού μας σε δράση αποφασιστική. Σε αγώνα στοχευμένο και ικανό να ανατρέψει τα επικίνδυνα ανθελληνικά τους σχέδια.

Ο στόχος μας πρέπει να είναι ένας και μοναδικός.
Όλοι αυτοί που πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο και τόλμησαν να οργανώσουν το ξεπούλημα της πατρίδας, θα πρέπει μέσα στις επόμενες κιόλας μέρες ν αρχίσουν να ανησυχούν σοβαρά για τη δική τους επόμενη μέρα.

Αυτός ο τόπος δεν θα πρέπει να συνεχίσει να τους χωρά για το έγκλημα που σχεδίασαν σε βάρος του.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο): Εισήγηση του Μιχάλη Ράπτη, προέδρου της 4ης Σοσιαλιστικής Διεθνούς

Νομίζω ότι πράγματι είναι σωστό ότι η Ελλάδα σήμερα απειλείται. Ότι υπάρχει ένας κίνδυνος. Ότι υπάρχει ένα σχέδιο αναδόμησης των Βαλκανίων, στο οποίο κυριαρχικό ρόλο θα παίξει η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τις μουσουλμανικές μειονότητες από τη Βουλγαρία, τη Θράκη, τα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, τη Βοσνία. Όπου η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά απομονωμένη και δεν έχει ως σύμμαχο -από άποψη γεωπολιτική- παρά τους Σέρβους. Οι οποίοι Σέρβοι σε μια ορισμένη στιγμή είναι δυνατόν και αυτοί να υποταχθούν στην pax americana. Αντιστέκονται για την ώρα και η αντίστασή τους είναι θετική και εκμεταλλεύσιμη και από τη μεριά τη δική μας, αλλά όμως δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι και η Σερβία και η Ελλάδα τελικά με υποχωρήσεις δεν θα ενταχθούν σε μια pax americana κυριαρχούσα σ’ ολόκληρα τα Βαλκάνια.
Πρέπει αυτό να το έχουμε υπόψη μας και απέναντι σ’ αυτό το πράγμα να υπάρχει μία αντίσταση. Η μορφή αυτής της αντίστασης δεν μπορεί να πάρει δυστυχώς το χαρακτήρα άμεσης κοινωνικής επανάστασης, στηριζόμενης στις εργατικές μάζες της Ελλάδας, οι οποίες θα ανατρέψουν αυτή την κατάσταση.
Παίρνει, για την ώρα, το χαρακτήρα ενός εθνισμού. Αφύπνισης του εθνισμού....
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι αναγκαία οι Έλληνες να αποκτήσουν μια συνείδηση του εθνισμού τους και να είναι έτοιμοι, όταν πρόκειται να γίνει μία περαιτέρω συρρίκνωση του λεγομένου εθνικού τους κορμού, να αντισταθούν.
Να μην επαναλάβουν το έγκλημα, την αδυναμία, την προδοσία, τη δειλία που έδειξαν στο ζήτημα της Κύπρου. Δεν είμαι υπέρ μιας επανάληψης της Κύπρου και στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τίποτα το διεθνιστικό μία αδιαφορία πλήρης αν γίνει ή δεν γίνει και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο που έγινε στην Κύπρο. Μα με ποιο θάρρος μπορείς να λες ότι είσαι υπέρ των Κούρδων ή των Παλαιστινίων που ζητάνε μια πατρίδα κι όταν γίνει σ’ ένα τμήμα δικό σου εισβολή, κατοχή, αλλαγή πληθυσμών και δημιουργείται δικό σου παλαιστινιακό ζήτημα, ποια στάση κρατάς απέναντι στην Κύπρο; Και ξεκινώντας απ’ αυτά, ποια στάση πρόκειται να κρατήσεις αν συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Είναι σωστό ότι ο εθνισμός που είναι απαραίτητος, δεν είναι σε καμία αντίθεση με το διεθνισμό. Ο κάθε διεθνιστής έχει και μια ιδιαίτερη πατρίδα και είναι φυσικό την πατρίδα αυτή να την αγαπάει όχι περισσότερο από τις άλλες, αλλά τουλάχιστον το ίδιο.
Είναι φυσικό επίσης να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει δράση επαναστατική, αν δεν δείχνει απέναντι στο λαό του μια συμπαράσταση. Σε ποιον κάτοικο της χώρας σου μπορείς να μιλήσεις και να πεις ότι σου είναι αδιάφορη η ιστορία της Κύπρου ή η επανάληψη της ιστορίας της Κύπρου αύριο και να νομίζεις ότι με τέτοια στάση μπορεί να ₽χεις οποιοδήποτε δεσμό με το λαό σου για άλλες επιτεύξεις;. . . . .
Δηλώσεις «επιφανών» σιωνιστών

«Εάν η ροή της ιστορίας δεν γυρίσει προς τον Διεθνισμό, τότε η Εβραϊκή φυλή είναι χαμένη». (George Marlen, Στάλιν, Λένιν ή Τρόσκυ, σελ. 414, Νέα Υόρκη 1937). «Το μεγάλο ιδανικό του Εβραϊσμού είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος θα εμποτιστεί με Εβραϊκές διδασκαλίες και ότι σε μια Παγκόσμια Αδελφότητα των εθνών – στην ουσία ενός μεγαλύτερος Εβραϊσμός – όλες οι ξεχωριστές φυλές και θρησκείες θα εξαφανιστούν». (Εβραϊκός κόσμος, 9/2/1883).


«Με το χρυσάφι μπορούμε να αγοράσουμε τις πιο ανεξάρτητες συνειδήσεις, μπορούμε να χορηγούμε όλα τα κρατικά δάνεια και μετέπειτα να κρατάμε κράτη στο έλεός μας. Ήδη οι κύριες τράπεζες, οι συναλλαγές ολόκληρου του κόσμου, οι πιστώσεις όλων των κυβερνήσεων είναι στα χέρια μας». (Ραββίνος Reicham).

«Οι Εβραίοι της Ρωσσίας, στο σύνολό τους, ήταν υπεύθυνοι για την Επανάσταση». (Angelo S. Rappaport, «Οι Πρωτοπόροι της Ρωσσικής Επανάστασης» σελ. 250, Εκδόσεις Stanley, Paul and C., Λονδίνο, 1918).

«Κρύβονται πολλά στην ουσία του ίδιου του Μπολσεβικισμού, απ’ το γεγονός ότι πάρα πολλοί Εβραίοι είναι Μπολσεβίκοι. Τα ιδανικά του Μπολσεβικισμού συμβιβάζονται με πολλά από τα υψηλότερα ιδανικά του Εβραϊσμού». (Εβραϊκά Χρονικά, Λονδίνο, 4 Απριλίου 1919).

«Ο Μπολσεβικισμός είναι μια θρησκεία και μια πίστις. Πως μπορούν αυτοί οι ημιδιαμορφωμένοι πιστοί να ονειρεύονται να καταβάλουν το «Αληθινό» και το «Πιστό» του ίδιου τους του δόγματος, αυτοί οι ιεροί σταυροφόροι που συγκεντρώθηκαν γύρω από το Κόκκινο Έμβλημα του Προφήτη Καρλ Μαρξ και που πολέμησαν κάτω από την τολμηρή καθοδήγηση εκείνων των έμπειρων ηγετών όλων των μετέπειτα Επαναστάσεων – τους Εβραίους». (Δρ. Oscar Levy, Εισαγωγή στο «Η Παγκόσμια Σημασία της Ρωσσικής Επαναστάσεως», Εκδ. George Pitt-Rivers, 1920.

«Πως λογαριάζετε το γεγονός ότι τόσοι πολλοί νέοι Εβραίοι βρίσκονται στις ριζοσπαστικές κινήσεις όλων των χωρών;». Michael Gold, Καινούργιες Μάζες, σελ. 15, 7 Μαϊου 1935.

«Οι Εβραίοι θα μπορούσαν να είχαν την Ουγκάντα, τη Μαδαγασκάρη και άλλες περιοχές για την ίδρυση της Εβραϊκής Πατρίδας, αλλά ήθελαν οπωσδήποτε την Παλαιστίνη… Αλλά επειδή η Παλαιστίνη είναι το σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, επειδή η Παλαιστίνη αποτελεί το αδιαφιλονίκητο κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής δύναμης, το στρατηγικό κέντρο για παγκόσμιο έλεγχο». (Ναhum Goldman, Πρόεδρος Διεθνούς Εβραϊκού Κονγκρέσου).

«Η παγκόσμιος Σιωνιστική κίνηση είναι μεγάλη υπόθεση. Στις πρώτες δύο δεκαετίες μετά την αβέβαιη γέννηση του Ισραήλ το 1948, διοχέτευσε περίπου 4 δισεκατομμύρια δολλάρια σε δωρεές στη χώρα. Ακολουθώντας, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1967, οι Σιωνιστές μάζεψαν 730 εκατομμύρια δολλάρια μόνο σε δύο χρόνια. Αυτόν τον χρόνο, 1970, η κίνηση μαζεύει εκατό εκατομμύρια δολλάρια. Ο Gottfield Hummar, επικεφαλής Σιωνιστής στη συγκέντρωση χρημάτων είπε: «Όταν ρέει το αίμα, ρέει το χρήμα».» (Laurence Masher, Εθνικός Παρατηρητής, 18 Μαϊου 1970).

«Η τηλεόραση μας έχει επιτρέψει να δημιουργήσουμε μια κοινή κουλτούρα, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε τον σκοπό μας». (»Αμερικανική ιστορία», Δημόσια Τηλεόραση, Δρ. Μοrris Janowitz, Καθηγητής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Σικάγου, 1 Δεκεμβρίου 1984).
Ο Μακεδονικός ακτινωτός ήλιος, σύμβολο Ελληνικό

Τα τελευταία γεγονότα, με το περιεχόμενο της επιστολής του πρωθυπουργού των Σκοπίων στον πρωθυπουργό της Χώρας μας, δεν αφήνει καμμία αμφιβολία για την αδιαλλαξία, τον παραλογισμό και την αυθάδεια των γειτόνων μας σε βάρος της χώρας μας.
Και βεβαίως η πολιτική τους αυτή δεν πηγάζει από συνειδησιακή εθνική τους ανάγκη, αλλά υπαγορεύεται από τους προστάτες τους αμερικανούς και καθοδηγητές τους για τους δικούς τους στρατηγικούς σκοπούς. Και τούτο γιατί, γνωρίζουν πολύ καλά πως Μακεδόνες Έλληνες δεν είναι ούτε ήταν ποτέ, αλλά η κλοπή της ιστορίας είναι το μέσο για τις εδαφικές διεκδικήσεις τους επί του Ελλαδικού χώρου. Η κλοπή και η παραχαραγμένη διασκευή της Ελληνικής Ιστορίας 4.000 ετών για να την διδάσκουν στους δύστυχους μικρούς μαθητές της χώρας τους, αγγίζουν, ή μάλλον βρίσκονται, στα πλαίσια της παράνοιας και της ψυχοπάθειας.
Δεν αναλογίζονται οι προπαγανδιστές αυτοί πως, οι μαθητές πειραματόζωα όργανα επεκτατικών βλέψεων, κάποια στιγμή θα διαβάσουν την ελληνική ιστορία, έστω σε κάποια άλλη γλώσσα εκτός της ελληνικής;
Τι είδους έκπληξη θα δοκιμάσουν, και τι είδους έκρηξη θα εκφράσουν, και με ποιο τρόπο θα στραφούν εναντίον τους;
Ακούστηκε τις τελευταίες μέρες πως, το κρατίδιο αυτό με τους αυθάδεις πολιτικούς τους, προσπαθούν να χρηματοδοτήσουν αγοράσουν έδρα στην Οξφόρδη ή σε άλλο Πανεπιστήμιο της Αγγλίας που θα την ονομάσουν «Μέγας Αλέξανδρος ο Μακεδών» ή «Φίλιππος Β ο Μακεδών». Το ερώτημα είναι ποιο θα είναι το αντικείμενο των εδρών αυτών. Αν είναι η ιστορία, ποιος άγγλος καθηγητής θα διδάξει τις ανοησίες αυτές όταν διαθέτουν δεκάδες πολύτομα έργα με την ιστορία της Μακεδονίας βασισμένη σε αμέτρητες πηγές από τον 8ο αιώνα π.Χ. και μάλιστα στα ελληνικά; Αν είναι η «μακεδονική γλώσσα», ποιος θα παρακολουθήσει μια γλώσσα που από τις πρώτες λέξεις θα διαπιστώσει πως είναι Βουλγαρικά;
Είναι διαπιστωμένο και καταγεγραμμένο από εποχής του Ομήρου και του σύγχρονού του Ησιόδου, του Ηροδότου και του Θουκυδίδη, και των δεκάδων άλλων ιστορικών και γεωγράφων που ακολούθησαν, πως, το άνω σύνορο της Μακεδονικής Ελληνικής γης ήταν, από το Δυρράχιο (αρχ. Επίδαμνος), συνόρευε με το σημερινό Κόσσοβο, περνούσε λίγο κάτω από τα σημερινά Σκόπια, και συνέχιζε με το όρος Βέλες ανατολικά της λίμνης Δοϊράνη, τον κάμπο των Σερρών και της Δράμας μέχρι τους Αρχαίους Φιλίππους πόλη που ίδρυσε ο Φίλιππος Β πλησίον της Καβάλας (αρχ. Νεάπολη αποικία νοτίων ελλήνων). Όλα αυτά τα φύλλα που κατοικούσαν στην περιοχή αυτή ήταν ελληνόγλωσσα, όπως το καταγράφει αυτό ο Θουκυδίδης ξεκάθαρα, ζώντας αδιαλείπτως στην περιοχή αυτή επί 20 χρόνια ως εξόριστος των Αθηναίων από το 424 έως το 404 π.Χ. (Θουκ. 2.100 ). Επίσης, η άνω Μακεδονία με επίκεντρο της περιοχής της την Ορεστίδα (σημερ. Καστοριά) και την Λύγκο (σημερ. Φλώρινα) είχε Βασιλείς από το γένος των Βακχιάδων από την Κόρινθο, η δε κάτω Μακεδονία με περιοχή από τα Τέμπη μέχρι τη λίμνη Δοϊράνη είχε βασιλείς από το Άργος το Πελοποννησιακό του γένους των Τημενιδών, και η δυναστεία αυτή επικράτησε των Βακχιάδων με γενάρχη της δυναστείας των Αργεάδων τον Τημενίδη Περδίκα. Φυσικά τα δύο αυτά βασιλικά γένη ομού με το γένος των βασιλέων των Μολοσσών της Ηπείρου με γενάρχη τον Νεοπτόλεμο τον γυιό του ομηρικού Αχιλλέα, συμπεθέριασαν μεταξύ των. Η μάννα του Φιλίππου Β ήταν η Ευρυδίκη, Λυγκηστίδα την καταγωγή, και η μάννα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν η Ολυμπιάδα, Μολοσσή την καταγωγή. Αυτή τη Μακεδονία παρέλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος Γ, με επί πλέον κτήσεις την Ανατολική Θράκη, με τα μη ως τότε ελληνόγλωσσα αυτόνομα φύλλα τα οποία με τον ξαφνικό θάνατο του Φιλίππου στασίασαν και χρειάσθηκε ο Αλέξανδρος με αστραπιαία εκστρατεία, να τα επαναφέρει στην κυριαρχία του, οπότε και εξελληνίστηκαν ακολουθώντας τον στην εκστρατεία του κατά της Περσίας. Ένα από αυτά τα θρακικά φύλλα υπάρχει ακόμη στην περιοχή μας και με την γλώσσα του να υπάρχει και να μιλιέται ακόμη, οι Πομάκοι (αρχ. Αγριάνες) κατοικούντες στην οροσειρά της Ροδόπης βόρεια της Ξάνθης και της Κομοτηνής.
Το έμβλημα της δυναστείας αυτής των Αργεάδων Τημενιδών, υπήρξε ο ακτινωτός ήλιος. Σήμερα συνηθίζουμε να τον λέμε, «ο ήλιος της Βεργίνας» γιατί βρέθηκε και στις δύο χρυσές λάρνακες των οστών του Φιλίππου και της θυσιασμένης (συνήθεια της εποχής) προτελευταίας στ΄ συζύγου του, της πριγκίπισσας Μήδας θυγατέρας του βασιλέως Κοθύλα των Γετών από την Σκυθία.Αυτά τα σύμβολα και έθιμα χιλιάδων ετών των Ελλήνων, που οι χιλιάδων ετών νεκροί πρόγονοί μας διαφύλατταν σφικταγκαλιασμένα με τα οστά των, έρχεστε σήμερα σκοπιανοί και εσείς εντολείς τους αμερικανοί, να μας τα σκυλέψετε, κλέψετε και να τα οικειοποιηθείτε. Και δεν σας πέρασε από το μυαλό πως αυτά είναι σύμβολα ιερά και αποκλειστικά δικά μας, και κάθε προσπάθεια κλοπής τους αποτελεί ιεροσυλία που θα εγείρει από σύμπαντα τον ελληνισμό αντίσταση άκαμπτη και εγχείρημα αλυσιτελές για σας όσο και αν προσπαθήσετε στον αιώνα τον άπαντα; Τον Εθνικό μας Ύμνο δεν τον γνωρίζετε; Διαβάστε τις πρώτες λέξεις του, και ίσως συνετιστείτε. Ο Έλληνας δεν πολεμάει για τα πετρέλαια, ούτε για τη διάλυση άλλων κρατών, αλλά για τα ιερά του κόκκαλα, κι αυτά είναι των χιλιάδων ετών προγόνων μας.
Tο μέγεθος της σλαβικής γλωσσικής διείσδυσης στα ονόματα των οικισμών της Λύγκου


Στην περιοχή της Λύγκου το 358 π.Χ ο Φίλιππος ίδρυσε την Ηράκλεια
«Το 74.0% των οικισμών έχουν τοπωνύμια αναφερόμενα σε προσλαβικές γλώσσες ενώ μόνο το υπόλοιπο 26.0% προέρχονται από την Σλαβική. Επομένως, η υποστήριξη της υπάρξεως “Μακεδονικής” γλώσσας και κατ΄επέκταση “Μακεδονικής” εθνότητας είναι αστεία δεδομένου ότι η υποτιθέμενη “Mακεδονική” γλώσσα είναι στην ουσία Σλαβική η οποία καταφανώς μειοψηφεί εντός της τωρινής επικράτειας της Νοτιοδυτικής περιοχής του κράτους των Σκοπίων.»

Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων το ακόλουθο κείμενο του καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ιωάννη Σούλη. Στο κείμενο παρατίθενται επίσης οι 140 ονομασίες των οικισμών της περιοχής της Λύγκου οι οποίες αναφέρονται στα 1900 μ.Χ., όπως καταγράφονται στο βιβλίο του Σ. Ν. Λιάκου, Θεσσαλονίκη, 1961, “Τα 150 ονόματα των οικισμών της Λύγκου, Τεκμήρια καταγωγής των προ του 1912 κατοίκων της Μακεδονίας ειδικά και της Μικροευρώπης γενικά”.

Ακολουθεί το κείμενο του κ. Ιωάννη Σούλη:

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν ακουστεί αρκετά ανακριβή στοιχεία σχετικά προς τον πληθυσμό του κράτους των Σκοπίων. Τα στοιχεία αυτά δηλώνουν πλήρη σχεδόν άγνοια της καταγωγής των κατοίκων αυτού.
Επειδή δε η κατάσταση χειροτερεύει με το να αναζητηθεί “Μακεδονική” γλώσσα και “Μακεδονική” εθνότητα εκ μέρους της κυβερνήσεως του κράτους των Σκοπίων και εντός των Ελληνικών συνόρων και επειδή σχεδόν τα πάντα περνούν στη λήθη χωρίς ουσιαστική αντίδραση εκ μέρους μας και επειδή τα Ελληνικά δίκαια δεν ευρίσκουν δικαίωση σχεδόν πουθενά είναι φρόνιμο να αναφερθούν μερικά στοιχεία τοπωνυμιών οικισμών της περιοχής
της Λύγκου ήτοι της ευρύτερης περιοχής Μοναστηρίου και Φλωρίνης του 1900 μ.X. που πιστοποιούν κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο τα Ελληνικά δίκαια.
Θα αναφερθούν λοιπόν τα στοιχεία τα οποία έχουν ληφθεί εκ του αναγνώσματος του Σ. Ν. Λιάκου, Θεσσαλονίκη, 1961, “Τα 150 ονόματα των οικισμών της Λύγκου, Τεκμήρια καταγωγής των προ του 1912 κατοίκων της Μακεδονίας ειδικά και της Μικροευρώπης γενικά”. Τα ονόματα των οικισμών της περιοχής της Λύγκου αναφέρονται στα 1900 μ.Χ. Επιγραμματικά αναφέρεται ότι το 74.0% των οικισμών έχουν τοπωνύμια αναφερόμενα σε προσλαβικές γλώσσες (Αρχαιοελληνικά, Λατινομακεδονικά δηλαδή τα βλάχικα, Ιλλυρικά, Αρβανίτικα) ενώ τα 26.0% προέρχονται από την Σλαυική. Επομένως, η υποστήριξη της υπάρξεως “Μακεδονικής” γλώσσας και κατ΄ επέκταση “Μακεδονικής” εθνότητας είναι αστεία δεδομένου ότι η υποτιθέμενη “Mακεδονική” γλώσσα είναι στην ουσία Σλαυική η οποία καταφανώς μειοψηφεί εντός της τωρινής επικράτειας της Νοτιοδυτικής περιοχής του κράτους των Σκοπίων.
Tα 140 ονόματα των οικισμών της περί το 1900 μ.Χ. εποχής καταχωρούνται, με τον αντίστοιχο γλωσσικό εκφραστικό τους τύπο, και έχουν ως εξής:

Τα 74 είναι προσλαυικά (κυρίως Λατινομακεδονικά, δηλαδή βλάχικα) ήτοι:
1. Αρμάτσου
2. Αρμέσκα
3. Αρμινώρεα
4. Βαρτουλόμεα
5. Βουστουράνεα
6. Μπάνιτσα
7. Μπαρισιάνοι
8. Μπάτσου
9. Μπελκαμένεα
10. Μπιτούλεα
11. Μπίτουσα
12. Μπούφου
13. Μπούκρεα
14. Μπρατένδδουλ
15. Γκαρδδίλουβα
16. Γκιαβάτεα
17. Γκιρμέανου
18. Γκόπισια
19. Γκουρμάτζου
20. Δραγκαρίνα
21. Δραγκούσου
22. Δραγκουσιάνιοι
23. Ζαβουρδδάνιοι
24. Ζλουκουτζεάνου
25. Καζιάννεα
26. Καλανίκου
27. Καλδαρρόπεα
28. Κανάλεα
29. Κάνινα
30. Καρκλίνου
31. Κλεάστινα
32. Κισιάβα
33. Κότουρεα
34. Κότσιστα
35. Κουτσκουβένεα
36. Κραπέστινα
37. Κρουσιουράδδεα
38. Λάγιαννοι
39. Λάζιανοι
40. Λάζιτσου
41. Λέρα
42. Λουνγκουβεάρδδεα
43. Μεσσαρίτσα
44. Μουλουβίστεα
45. Ναουκάζεα
46. Νιβουλεάνεα
47. Νιγκουτσάνεα
48. Νηρέτεα
49. Ολουβένιοι
50. Ορουβα
51. Ουριζάρεα
52. Ουστρέτσεα
53. Ουσπίρινα
54. Παπαδδίαω
55. Παπλουζεάνεα
56. Παράλουβα
57. Πετουράτσοι
58. Πισουδδέρεα
59. Πλεισουβίτσα
60. Πουτουρόσου
61. Ράμνα
62. Ροσάνεα
63. Ρουκουτίνα
64. Σακούλεβα
65. Σεκίρανιοι
66. Σέτινα
67. Σκουτσιβίρ
68. Σνεάγκουβα
69. Τράπου
70. Τσαπάρεα
71. Τσέρουβα
72. Τσιγκέλιοι
73. Χλέρνου
74. Χριστόφορου

Τα 42 είναι αμφισβητούμενα
(Λατινομακεδονικά, δηλαδή βλάχικα και Σλαβικά) ήτοι:
1. Βαρμπεάνεα
2. Βιλούσινα
3. Μπιλιανίκου
4. Μπίστριτσα
5. Μπούκοβα
6. Μπουρέσνιτσα
7. Μπρουσνίκ
8. Γκίλεσου
9. Γραδδέσνιτσα
10. Γκουρνίτσοβα
11. Δίχουβα
12. Δουββουμίρ
13. Δουββρουβένεα
14. Δουλίντσοι
15. Ζιβόινα
16. Ζόβιτς
17. Έλουβα
18. Καμπάσνιτσα
19. Κλαββούτσιστα
20. Kουκουρέστσανη
21. Κραβάρεα
22. Λάχτσεα
23. Λισκουβίτσεα
24. Μαγκάρουβα
25. Ναβάτσοι
26. Ναγκουτίνιοι
27. Νιγκουβάνεα
28. Νιλιοπόλεα
29. Ουββλάκουβα
30. Ουρεάχουβα
31. Παραδδούνιοι
32. Πισουσνίτσα
33. Πόλουγκου
34. Πρέσιουβα
35. Πάκουβα
36. Ραστάνεα
37. Σλίβιτσα
38. Σμύρνουβα
39. Στρέζιουβα
40. Σφηνίτσα
41. Τάρνα
42. Τάρνουβα

Τα 13 είναι Σλαβικά ήτοι:
1. Βέλιε-Σέλο
2. Βράνφτσοι
3. Μπαλδδοβέντσοι,
4. Μπρόδδ
5. Ζιάβγιανοι
6. Καββαλάφτσοι
7. Μέγκλεντσοι
8. Ρίμπαρτσοι
9. Σφέτα
10. Πέτκα
11. Σουχοδδόλ
12. Τέπαφτσοι
13. Τσερνίτσανοι

Τα 11 είναι Τουρκικά ήτοι:
1. Αγκλάρ
2. Νταλβεβκλέρ
3. Δεδδεμπαλή
4. Εγκρή
5. Καραμάν
6. Μαχαλά
7. Μετζητλη
8. ΟπτήΤσαίρ
9. Αροββά
10. Ραχμανλή
11. Χασάν οβά

Τα ανωτέρω γεγονότα δεν μπορούν να τεθούν υπό ουδεμία αμφισβήτηση. Αποδεικνύουν καθαρά ότι σε ανύποπτο χρόνο (περίοδος Οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή) η σλαβική γλωσσική διείσδυση είναι μικρή σε όλα τα ονόματα των οικισμών της Λύγκου. Το εάν η Ελλάς δεν μπόρεσε ακόμη να διεκδικήσει τους Λατινομακεδονικούς αυτόχθονες πληθυσμούς της Λύγκου (της περιοχής που ευρίσκεται εντός του κράτους των Σκοπίων) στην μεγάλη Ελληνική οικογένεια είναι θέμα προς συζήτηση. Το ποια είναι η καταγωγή των κατοίκων της Λύγκου το μαρτυρούν τα ανωτέρω χωρίς καμία αμφισβήτηση.
«Οι Μινωίτες πάτησαν στην Αμερική 3.700 χρόνια πριν τον Κολόμβο». Η πρωτοτυπία των ελλήνων ξεπερνά τα όρια.
«Οι Μινωίτες ανακάλυψαν την Αμερική 3.700 χρόνια πριν από τον Κολόμβο», υποστηρίζει Βρετανός συγγραφέας και αντιπλοίαρχος σε υπό έκδοση βιβλίο, που ήδη συναντά αντιρρήσεις
Ποιος λαός κατάφερε να αξιοποιήσει τα ορυχεία χαλκού πριν από 4.200 χρόνια στα σύνορα μεταξύ Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών; Και πώς βρέθηκαν ίχνη νικοτίνης στην αρχαία Αίγυπτο; Λύση σε ένα από τα «μεγαλύτερα μυστήρια» της αρχαιολογίας έρχεται να δώσει το υπό έκδοση βιβλίο του Γκάβιν Μένζις, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, 3.700 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ο 72χρονος Βρετανός συγγραφέας, πρώην αντιπλοίαρχος υποβρυχίου του βασιλικού ναυτικού, είχε προκαλέσει σάλο πριν από οκτώ χρόνια με το πρώτο του βιβλίο «1421:
η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 130 χώρες και στο οποίο διατεινόταν πως ένας Κινέζος ευνούχος είχε οδηγήσει έναν στόλο ιστιοφόρων στην Αμερική 71 χρόνια πριν από τον Κολόμβο.


Τώρα σειρά έχουν οι Μινωίτες θαλασσοπόροι. «Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά το μήκος, το πλάτος και το βύθισμα των σκαφών και ως εκ τούτου να υπολογίσουμε την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί στη «Wall Street Journal» ο συγγραφέας. «Τα σκάφη θα μπορούσαν να πλεύσουν με τον αέρα καθώς και με χαμηλότερο πανί σε περίπτωση θύελλας», είναι το πρώτο επιχείρημα του συγγραφέα. Και βασίζεται τόσο στις απεικονίσεις πλοίων σε μινωικές τοιχογραφίες όσο και στα ελάχιστα υπολείμματα του ναυαγίου του Uluburun που ανακαλύφθηκε το 1982 στη Μικρά Ασία και χρονολογείται με ακρίβεια στο 1305 π.Χ.- σώθηκε τμήμα από το σκαρί και το φορτίο περιείχε στοιχεία από εννέα διαφορετικούς πολιτισμούς της εποχής).


Επόμενος άσος στο μανίκι του συγγραφέα είναι αποδείξεις που σχετίζονται με το DΝΑ, καθώς υποστηρίζει πως διαθέτει στοιχεία ότι οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που εντοπίζεται σήμερα ανάμεσα στους γηγενείς Αμερικανούς που ζουν γύρω από τη Λίμνη Σουπίριορ, κοντά στα αμερικανοκαναδικά σύνορα, όπου έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χαλκού και χιλιάδες χάλκινα εργαλεία. Μάλιστα επικαλείται επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως ο «μοναδικής καθαρότητας χαλκός» της περιοχής της λίμνης ταιριάζει με τα ευρήματα του ναυαγίου του Uluburun. Τρίτη απόδειξη είναι η μεταφορά ενδημικών φυτών της Αμερικής σε άλλους πολιτισμούς: ίχνη νικοτίνης εντοπίστηκαν στην Αίγυπτο σε αρχαίες μούμιες και κόκκοι καλαμποκιού είναι χαραγμένοι στους ναούς τους (και ο καπνός και το καλαμπόκι ήταν άγνωστα στην περιοχή). «Οι Αιγύπτιοι όμως με τα σαθρά πλοία τους δεν ήταν ικανοί ναυτικοί», σημειώνει ο Γκάβιν Μένζις. «Μόνο οι Μινωίτες, με τους οποίους διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις, μπορούσαν να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια».


Αν όμως οι Μινωίτες είχαν μεταφέρει καπνό από την Αμερική στην Αίγυπτο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ίχνη και στην Κρήτη; «Ένα έντομο που συνδέεται άμεσα με τον καπνό βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη περί το 1450 π.Χ. στο σπίτι ενός εμπόρου, στο Ακρωτήρι της Θήρας. Ονομάζεται Lasioderma Serricorne και ενδημεί στην Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε πως ο καπνός δεν ευδοκιμούσε στην Ευρώπη το 1450 π.Χ.», υποστηρίζει ο συγγραφέας.


http://www.tanea.gr/
Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΣ

Οι 3.000 Καλάς ζουν σε 30 περίπου οικισμούς, πάνω στις απόκρημνες πλαγιές του Ινδικού Καυκάσου (Hindukush), σε υψόμετρο 2.500 μέτρων. Η παράδοση τους θέλει απογόνους των στρατιωτών του Μ.Αλεξάνδρου που παρέμειναν στις περιοχές αυτές, όταν ο στρατός του μεγάλου στρατηλάτη διέσχιζε τον ινδικό Καύκασο οδεύοντας προς Νότο. Η φυλή αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας, γιατί δεν έχει εξισλαμισθεί και μια μοναδική στον κόσμο παράδοση με στοιχεία από την αρχαία ελληνική στη θρησκεία, έθιμα, μουσική, γλώσσα κ.λπ.

Η θρησκεία τους είναι πολυθεϊστική. Πατέρας των θεών και των ανθρώπων είναι ο DI ZAU (Δίας-Ζευς). Το όνομά του σημαίνει «αυτός που δίνει ζωή» μιας και οι λέξεις «DI» και «ZAU» σημαίνουν «Δίδω» και «Ζωή» αντίστοιχα. Τον πατέρα των θεών τον αποκαλούν και "Raintagarau" (Παντοκράτωρ) που σημαίνει αυτόν που «τα πάντα ελέγχει και κυβερνά». Η θεότητα του σπιτιού, της οικογένειας και της κοινότητας είναι η «Tsestak» (Εστία). Κάθε σπίτι έχει μια γωνιά αφιερωμένη σ' αυτήν και κάθε οικισμός ένα ναό, όπου συγκεντρώνονται για τις τελετές τους. Στα δάση, στα ποτάμια, στις κορυφές των βουνών κατοικούν διάφορα Πνεύματα (Νύμφες), που πολλές φορές βοηθούν τους Καλάς μέσω «διαμέσων» ανθρώπων οι οποίοι μπορούν και επικοινωνούν μαζί τους. Προστάτης των ποιμένων είναι ο "Sagikor" με ιδιαίτερο ιερό, που δέχεται προσφορές όταν οι ποιμένες κατεβαίνουν από τα υψώματα στα χωριά τους. Το τελετουργικό της θυσίας ακολουθεί την αρχαία ελληνική παράδοση, αφού και εδώ ο κέδρος και η βελανιδιά είναι τα ιερά δένδρα του DI ZAU. Ο καπνός των κλαδιών που καίγονται ευχαριστεί τους θεούς. Αυτοί που συμμετέχουν στη θυσία πρέπει να κάνουν καθαρτήριο λουτρό με νερό πηγής ή με μούστο από σταφύλια που έκοψαν πρόσφατα. Με το αίμα του ζώου ραντίζουν το βωμό και τη φωτιά που έχουν ανάψει. Κατά τη διάρκεια της τελετής όλοι οι άνδρες προσεύχονται μεγαλόφωνα στους θεούς. Οι γυναίκες δεν συμμετέχουν. Τα κέρατα του θυσιαζόμενου ζώου κοσμούν τις προσόψεις των σπιτιών, αφού το δικέρατο σύμβολο παραμένει ακόμα ιερό στον τόπο τους από τότε που ο μεγάλος στρατηλάτης το υιοθέτησε, όταν επισκέφθηκε το Ιερό του 'Αμμωνα Δία στην όαση Σίβα.

Οι Καλάς ακολουθούν σήμερα τα ίδια αρχαία έθιμα, δηλαδή καθαρτήρια λουτρά, ψήσιμο ειδικών άρτων, πυρσοφορίες, σεξουαλικά πειράγματα, προσφορά τροφών στους προγόνους τους κ.α. Στις θρησκευτικές εορτές που παρευρίσκονται και γυναίκες εκτελούνται γυναικείοι κυκλικοί χοροί. Οι γυναίκες είναι πιασμένες σε κύκλο με τα χέρια πλεγμένα πίσω από την πλάτη και συνοδεύουν το χορό με τραγούδι. Η οργανική συνοδεία που βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου είναι ένα μεγάλο νταούλι, ξύλινες φλογέρες και τοξοειδής άρπα με τέσσερις χορδές που θυμίζει την αρχαιοελληνική λύρα. Μέσα στη θάλασσα των μουσουλμάνων της Ασίας, οι Καλάς είναι οι μόνοι που παράγουν κρασί και το χαίρονται στις γιορτές και στις συνάξεις τους. Η γλώσσα τους έχει στοιχεία από τα Περσικά, τα Σανσκριτικά και τα Ελληνικά, αφού βρίσκουμε λέξεις που έχουν κοινές ρίζες με τη δική μας γλώσσα.


ΝΟΜ όνομα
ΠΑΡΕΙΜ πορεύομαι, διαβαίνω εκ του πάρειμι
ΧΕΜΑΝ χειμώνας
ΙΛΑ έλα
ΔΟΝΤΟΥΓΙΑ δόντια
DI δίδω
ΙΣΠΑΤΑ χαιρετισμός, εκ του ασπάζομαι. Γι' αυτό φιλιούνται
όταν συναντιούνται μετά από καιρό

Αλλά και στη γύρω περιοχή, που μέχρι τα τέλη του προηγούμενου αιώνα ανήκε στην αυτόνομη επικράτεια του Καφιριστάν (χώρα των απίστων κατά τους Μουσουλμάνους, που κατάφεραν να εξισλαμίσουν το μεγαλύτερο ποσοστό των Καφίρς), συναντά κανείς στους χαιρετισμούς τους λέξεις όπως «χάιρε, χαϊρέτα, γιάμασις». Η γλώσσα των Καλάς δεν γράφεται. Οι Δανοί ερευνητές που ασχολούνται από το 1948 μαζί τους έχουν κατασκευάσει έναν τύπο αλφαβήτου που στηρίζεται στο φωνητικό.

Η ενδυμασία των γυναικών μοιάζει πολύ με τον αρχαίο χιτώνα. Το φόρεμά τους είναι μαύρο και είναι κεντημένο στα μανίκια, γύρω από το λαιμό και στον ποδόγυρο. Το χτένισμά τους είναι χαρακτηριστικό με τις πέντε πλεξούδες που το αποτελούν. Το γιορτινό καπέλο τους φέρει φούντα και κατά τη διάρκεια των γιορτών τους κοσμείται με φτερά και αρωματικά κλαδιά. Μοιάζει με το λοφίο περικεφαλαίας της Μακεδονίτικης στολής. τα θαλασσινά κοχύλια είναι απαραίτητο κόσμημα των καπέλων τους, πιθανό κατάλοιπο της θαλασσινής καταγωγής τους. Οι άνδρες μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα φορούσαν χιτώνιο-σάκο που το ονόμαζαν "Σακάτσι". Το καπέλο τους θυμίζει την αρχαία μακεδονική Καυσία. Ο τρόπος κατασκευής των σπιτιών τους έχει πολλά κοινά στοιχεία με το μακεδονίτικο σπίτι. Είναι κτισμένα με πέτρες και ξύλα και με εξώστη στο πάνω πάτωμα. Στις προσόψεις των σπιτιών τους υπάρχουν ξυλόγλυπτα μοτίβα που παραπέμπουν σε ανάλογα ελληνικά (μαίανδροι, ρόδακες, γεωμετρικά σχήματα και ακτινωτά αστέρια). Από παράδοση κάθονται σε καρέκλες και σκαμνιά, σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο των Ασιατών που κάθονται οκλαδόν. Ο Πακιστανικός οργανισμός Τουρισμού τους προβάλλει ως απογόνους των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου. 'Ετσι πολλοί επισκέπτονται τις κοιλάδες τους για να γνωρίσουν τη μοναδική αυτή φυλή.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Το πρόβλημα…blogger.!
| ]

Τελευταία έχει ξεσπάσει διαμάχη για τους bloggers και τα τεκταινόμενα στο “χώρο”. Θα προσέξατε βέβαια ότι τη μεγάλη φασαρία την κάνουν άνθρωποι των ΜΜΕ.
Με τους bloggers σίγουρα δεν μπορείς να συμφωνήσεις σε όλα.
Όμως σε ένα μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Η ελευθερία που προσφέρει προς το παρόν o “χώρος” και εκφράζεται από τους bloggers ενόχλησε πολλούς. Ουσιαστικά όμως δεν τους ενόχλησε ο λόγος, αλλά ο ....

αντίλογος.
Μέχρι σήμερα τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαθλίωσης – εξαχρείωσης) δεν είχαν αντίλογο. Πάρτε για παράδειγμα τα κρατικοδίαιτα κανάλια, έντυπα, ραδιόφωνα και άλλα, όπου ο κάθε εγκάθετος κομματόσκυλος εφάρμοζε τη γραμμή τού εκάστοτε εξουσιαστή.
Μήπως θέλετε να μιλήσουμε για τα ιδιωτικά μέσα;
Ο κακός χαμός και εκεί.
Όλοι αυτοί λοιπόν έκαναν τη...
δουλίτσα τους χωρίς αντίλογο και ξαφνικά βρέθηκαν χιλιάδες φωνές που τους ξεβράκωσαν. Οι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες των ιστοσελίδων δεν στέρησαν μόνο έσοδα από τους “παραδοσιακούς”, υπάρχει και ο φόβος να “μην περάσει η γραμμή” από την οποία βγάζουνε το παντεσπάνι τους.
Είναι τόση μεγάλη η αγωνία των τηλεοπτικών καταρχάς, …”δημοσιογράφων” που προσπαθούν να μπούνε στο παιχνίδι του διαδικτύου “χτίζοντας” τις δικές τους, παράλληλες των εκπομπών τους, σελίδες.
Το να βγάζεις σκάνδαλα καλυπτόμενος κάθε φορά από διαφορετικό κόμμα με τις πλάτες του καναλάρχη (οποίος τα “παίρνει” από τον εντολέα πολιτικό και τα δίνει σε δικηγόρους για να βγάλουν τον “μέγα ρεπόρτερ” δημοσιογραφάρα, αδιάφθορο και ήρωα) είναι πανεύκολο.
Αν αρχίσουμε να αριθμούμε δημοσιογράφους που θα …”έκαιγαν” ανθρώπους της εξουσίας με στοιχεία, αλλά αντί γι’ αυτό είδαν την πόρτα του Μέσου, θα μας πάρει η …επόμενη μέρα.! Αυτή η …”τσίχλα” των αδιάφθορων του χώρου είναι σαν να λες:
“Σκατά με άρωμα μέντας”.
Τα blogs προς το παρόν δεν έχουν κάμερα και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τους bloggers και μειονέκτημα για το δημοσιογραφικό μόντελιγκ γιατί το θέμα δεν είναι τί θα πω, αλλά “πώς θα βγω”.
Το δεύτερο χτύπημα έγινε στην έντυπη δημοσιογραφία.
Αφού δεν κατάφεραν να τραβήξουν κόσμο στα περίπτερα ούτε όταν σου έκαναν δώρο χύτρα ταχύτητος, αντιλήφθηκαν ότι διώχνοντας αρθρογράφους με ούμπαλα και ρεπόρτερς με τσαγανό, οι εφημερίδες τους μόνο για να τυλίγεις αβγά από το χωριό κάνουν.
Αν εξαιρέσεις τρεις αρθρογράφους (π.χ τον κ. Χ. Γιανναρά), τα υπόλοιπα θέματα είναι αντιγραφή θεμάτων εφημερίδων του εξωτερικού. Και αυτό γιατί οι δημοσιογράφοι των ξένων εντύπων είναι κατά πλειοψηφία free lancers και αυτό σημαίνει ότι αν έχεις το θέμα, έχεις δουλειά και δεν τους νοιάζει είσαι – δεν είσαι …”γιος παλαιού συναδέλφου”.
Μπορεί να έχουν τους χαρτογιακάδες τους και αυτοί αλλά τα φράγκα στην εφημερίδα θα τα φέρει και θα τα πάρει όποιος βάζει το χέρι του στην φωτιά.
Οι bloggers έκαναν καλή δουλειά γιατί ξεκόλλησαν ένα μεγάλο κομμάτι Ελλήνων από τις fast food ειδήσεις και κάθε φορά που γράφουν, κάνουν τον αναγνώστη του post να ψάχνει. Και όταν αρχίσεις να ψάχνεις σκέφτεσαι και όταν σκέφτεσαι έχεις άποψη (μεγάλο αμάρτημα για τους καρεκλοκένταυρους).
Είναι σίγουρο ότι οι “παραδοσιακοί” θα φωνάξουν κι άλλο, θα κάνουν τα πάντα, γιατί προς το παρόν τουλάχιστον δεν τον ελέγχουν το “χώρο”.
Ομάδες ανθρώπων που καταπιέστηκαν από την επιβολή του …”ξέκωλου” συναντήθηκαν τρομάζοντας τους “ρυθμιστές” με τον αριθμό τους.
Άνθρωποι που μπήκαν στο περιθώριο επειδή δεν “εξυπηρετούσαν»” βγήκαν στην επιφάνεια. Τέχνη και άλλα πολλά που μας στερούσαν εξωνημένοι …”διανοούμενοι” και γλείφτες του συστήματος τώρα τα δίνεις ή τα παίρνεις αν το επιθυμείς.
Θυμηθήκαμε το τι σημαίνει επιλογή στη ζωή, γιατί μας τη στερούσαν με την επιβολή.
Το μόνο όπλο των αγγελιοφόρων (γιατί δημοσιογράφοι δεν είναι ούτε κατά διάνοια), είναι να βάλουν στους bloggers το σαράκι που λέγεται “πρωτιά”.
Είναι κάτι σαν την AGB.
Πόσες επισκέψεις έχει, αν βγάλει πρώτος το θέμα, αν μένουν πολλή ώρα στο blog.
Αυτό το παιχνίδι, αν το παίξουν με τους επαγγελματίες του έξω χώρου, θα το χάσουν σίγουρα.
Η ποιότητα του θέματος και της είδησης είναι το ζουμί και εκεί την πάτησαν οι μιντιάδες.
Μην την πατήσουμε κι εμείς.
Γιατί όπως έλεγαν και οι παλιοί:
“Αν δεν έχεις να πεις κάτι, μην λες τίποτε”

http://gianniotis.blogspot.com/2010/02/blogger.html