VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ....!!!

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

παλι με προσκαλει αποψε ο ερωτας...
καλυμενος με εναστρο πεπλο....
κι καρδια....
σε τρελους ρυθμους να παλλεται ...
για σενα....

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

ασε με...
ν'αγγιξω τις καμπυλες σου...
να χαθω ...

στ'αποκρυφα σημεια του κορμιου σου...
τα κορμια μας να γινουν ενα...
να μπερδευτουν οι ανασες μας ...
στα καφτα σου τα φιλια να καω...

ασε με ...
ν'ακουσω τους χτυπους της καρδιας σου... 
νιωσε με...
κλεισε με μεσα σου...
ασε με...
με τα δαχτυλα μου να χαραζω διαδρομες πανω στο κορμι σου...
να μεθυσω απ το αρωμα του... 
ταξιδεψε με ...
σαν ηλιοβασιλεμα ...
σαν εναστρες νυχτες...
φυλακισε με στον ερωτα σου... 


θελω ταξιδια να με πας... 
ακομη ενα βραδυ .......


Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Δεν υπαρχει τιποτα πιο ομορφο ...
δεν υπαρχει κατι πιο μοναδικο...
απ τα ματια σου...
το χαμογελο σου...
μερα με τη μερα...
η καρδια μου ...
ολο και πιο δυνατα χτυπα ...
στον ρυθμο του ερωτα σου...
το αυριο φανταζομαι...
ονειρα κανω...
το χαμογελο μου ανθει...
σαν μικρο παιδι...
το συναισθημα δυνατο...
η ψυχη ...
η ψυχη μου ξανα χαμογελα...

κι ο νους μου ...
ταξιδευει ...
στου φιλιου σου τη χαρα....


Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

.
Μια εικονα ζεστη με γεμιζει χαμογελα...
σαν ταξιδευω με τα ματια σου...
αφησε με ...
να ξεχειλισω απο ερωτα...
ν'ακουσω τους χτυπους της καρδιας σου...
να δροσιστω απ το φιλι σου...
να γινω ενα ...
ενα με το κορμι σου.......
 
 
 
..................................

τις δικες μας στιγμες ...
ονειρευομαι....
τις στιγμες ...
που οι ανασες μας σμιγουν...
τα κορμια μας γινονται ενα...
το αχ...
η μουσικη επενδυση της νυχτας ...
τα ματια σου ...
αστερια που φωτιζουν το σκοταδι...
κι εγω...
να λιωνω ...
απ τον ποθο......


Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Σαν ηλιαχτιδες μοιαζουν στα ματια σου...
ειναι φορες που η στιγμες χαιδευουν τη σκεψη...
για το μετα...
το αυριο...
αποδιωχνουν τις σκιες...
το χαμογελο ...
μοναδικη ζωργαφια στο προσωπο σου...
τα χειλη σου σου...
η αναγκη μου μου γι αγαπη...
τα ματια σου...
ολος ο κοσμος μου...
η ζωη μου ...
του ερωτα μου τα ταξιδια...
το αυριο μου........
 
 

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012



στιγμες δικες μας...
στο μισοσκοταδο...
φιλια κρυφα στις γωνιες...
φιλια καφτα...
σαν λαβα στο κορμι σου...
κι υστερα...
δυο χαδια αστραπιαια...
δυο σημαδια στο κορμι κι οι αντοχες μου ανυπαρκτες.......


 
 

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

αγαπώ ...
τη φωτιά που έχουν τα ματια σου...
μ ερεθιζεις σαν περνω τα φιλιά σου...
με μαγευει ιδεα σαν σκεφτομαι τα χάδια σου ...
θελω ...
τα ταξιδια της ζωης μου να τα κανω πανω στο κορμι σου....
θελω ...
να ζησω τα λεπτά ...
τις ώρες...
την αιωνιότητα ...
στην αγκαλιά σου...
να αφεθω ακόμα μια φορά ...
στα πεινασμένα σου φιλιά...
στα πυρωμένα χάδια σου.......

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012


τα ματια σου...
με υποτασσουν γι'ακόμα μια φορά...
εκλιπαρώντας για ένα ακόμα όνειρο...
για ένα ακόμα αύριο…
για ενα ακομα ερωτικο ταξιδι....

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

ειναι που ...
χωρις τα φιλια σου δεν μπορω να προχωρισω...
ουτε βημα...
ειναι που ...
χωρις την αγκαλια σου δεν μπορω να ζησω ουτε λεπτο....
χωρις την παρουσια σου ...
δεν μπορω να νιωσω οτι ζω...
μονο τα ματια σου δινουν νοημα ...
στο σημερα....
στο αυριο μου...
τα φιλια σου ...
με υποτασσουν ...
γι 'ακομη μια φορα ...
εκλιπαρωντας για ενα ακομη ονειρο...
γι 'ακομη ενα σου φιλι...
τα ματια σου ...
με παρασερνουν ...
με ταξιδευουν ...
στα μονοπατια του ερωτα...
σε στιγμες ηδονης...
στο αυριο της αγαπης.......

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Με παρασέρνεις...
κι εκεί που πάμε δεν χρειαζομαι φως ...
μοναχα...
ενα αγγιγμα σου...
ενα χαδι σου...
ενα σιγοψιθυρισμενο ΑΧ ...
ενα φιλι σου...
εκει που παμε ...
τα ματια σου ...
ερωτικο προσκλητηριο...
με καλουν ...
να ζησουμε μια νυχτα γεματη παθος...
ερωτα...
φιλια...
εκει που παμε...
μονος δρομος ειναι ο ερωτας...
μονη καταληξη...
η παραδωση....
ας ξεκινησει το ταξιδι μας...
κι η νυχτα ...
ας ειναι γεματη ΑΧ απο ηδονη....
 
 
 

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Με χρώματα αγάπης...
θα ντυσω τι ζωη σου...
κι υστερα θα σκαρφαλωσω στο κρεβατι σου...
κι εσυ θ'αγγιξεις τη μεθη της αγαπης....!!!


Αδυνατώ να μυρίσω τ’ άνθη ...
μονο τι μυρωδια του κορμιου σου ...
μονο αυτη λαχταρω......
   
 
ασε με...
μια στιγμη...
ενα λεπτο...
μια νυχτα...
να ταξιδεψω στη ματια σου...
στο φιλη σου...
στις καμπυλες του κορμιου σου...
να γευτω το νεκταρ του ερωτα σου......!!!

................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

το αμφιλεγομενο πριν και το εκκωφαντικο μετα...

η αισθηση οτι ο χρονος μολυνεται...
οτι αυτο που δεν μπορουμε να διακρινουμε και που κανει τσουληθρα στις νηστικες συνειδησεις των τερμιτων του εγκεφαλου μας δεν ειναι εχθρος ...
αλλα εμεις... 
ισως να πρεπει να χανομαστε... 
ισως να μην αντεχουν ολοι τις απαιτησεις του τωρα... 
ή τις εκδοχες... 
ισως ο φοβος να μας κανει παραλογους... 
αυτη η οργη του σημερα...
υποτιθεται γιναμε ανθρωποι για να μη φοβομαστε τα αγρια θηρια και γιναμε οι ιδιοι τυρρανοσαυροι... 
και φοβομαστε ο ενας τον αλλο ...
σαν βλακες... 
ισως να οδηγουμαστε πισω... 
σε ενα πολυ πρωταρχικο συναισθημα... 
στο φοβο... 
οχι στην υγιη ανησυχια... 
στο φοβο που ακυρωνει τη φαντασια... 
την περιεργεια... 
τη δημιουργια... 
την εκτονωση... 
ισως να ειμαστε θυμωμενοι με τον εαυτο μας...φαινομαστε αστειοι απο ψηλα... 
και απο χαμηλα ειμαστε σαν θηρια... 
εξω απ'το χορο πολλα τραγουδια λεγονται... 
μεσα πρεπει να χορεψεις... 
να χορεψεις οχι σε ηλιθιους... 
ανιαρους...
ανοστους...
ανεραστους ρυθμους που σε ωθουν στην μετριοτητα... 
να χορεψεις εξαλλα...
επικινδυνα... 
γελοια... 
ακαταμαχητα... 
για να εκτονωθεις... 
για να βγαλεις απο πανω σου ολον τον αρνητισμο της αλογης λογικης... 
για να δωσεις πνοη ...
σε καθε σημειο του σωματος σου και να το αφησεις να υπαρξει...
να υπαρξει ...
εκει που υπαρχουν τα σωματα...
οπου και αν ειναι αυτο...
ο,τι και αν ειναι αυτο.......
 
 
 
 

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

......................................................................................................................................................
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έχεις ποια αλλάξει και το νιώθεις.
Μέσα στο έρεβος βλέπεις εικόνες...
χρώματα και κίνηση...
Έχεις μάθει να ακούς τη σιωπή σου και τη σιωπή γύρω σου...
Ακούς ήχους ...
μέσα από ήχους και βλέπεις περισσότερα και μέσα σου και γύρω σου...
Όταν κλείνεις τα μάτια ...
κάθε σου σκέψη γίνεται εικόνα ζωντανή...
ζωντανεύεις τη φαντασία,και όταν κοιμηθείς βλέπεις άλλα όνειρα...
και πάντα κρύβουν κάποιο νόημα μέσα τους που το γνωρίζεις,μα αν θέλεις το δέχεσαι...
Θέλεις να προχωρήσεις αλλά δεν ξέρεις πως...
δεν ξέριες που...
δεν ξέρεις γιατί...
Στ'αλήθεια όμως τα απαντήματα αυτά τα γνωρίζεις από καιρό...
Η δύναμη που μπορείς να αποκτήσεις θα σε αλλάξει ακόμη πιο πολύ και θα σε οδηγήσει ακόμη πιο μακρία,μα φοβάσαι μήπως τη δεχτείς ως αδυναμία...
Ξέρεις πως θ'αφήσεις πίσω σου πολλά και πως κανείς δε θα έχει σκέψη δυνατή για να σε δεχθεί...
Πότε όμως και πως θα καταφέρεις να διαλέξεις,αφού κάθε σου επιλογή κρύβει κι ένα φόβο?
Ο νους σου ...
κουράζεται με το να ζεις λίγο από τον κάθε σου κόσμο και ίσως να μην αντέξει...
Ίσως βέβαια ν'αντέξει λιγότερο μια από τις επιλογές σου...
θα παρατηρείς πάντα...
θα ξεχάσεις τα πάντα...ή θα φύγεις...?
 
 

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012


...............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

















το φεγγάρι έχασε τη λάμψη του...
στης απουσίας σου ...
το ακράνδρακτο που φωναζει παρών...
το φώς των αστεριών χάθηκε κι αυτό...
σ'εκείνη πάγωσε την στιγμή που σ'είχα αγκαλιά...
σιωπή...
δίπλα μου..
μέσα μου..
στον κόσμο μου...
η καρδια σταζει αιμα...
σιωπή ...
σιωπή και απουσία ...
δηλώνουν με τρεμάμενη φωνή...
παρών...
τρεμάμενο βγαίνει απ'τα χείλη και το σ'αγαπώ...
είναι εκείνο...
που μέσα του κρύβει επιθυμία κ φόβο...
φυλάει μια επιθυμία ...
να σε δ'ω...
κρατάει τον φόβο να μην χαθείς...
κι είναι βραδιές ...
που η σιωπή ...
πέρνει σάρκα και οστά...
όταν ένα τηλέφωνο σε παγώνει...
όταν οι λέξεις πνίγονται...
στον ωκεανό που μας χωρίζει...
κι είναι βραδιές που η σιωπή πέρνει χρώμα...
ουράνιο τόξο που στολίζει τον ουρανό...
μετά απο την καταιγίδα...
είναι οι ατέλειωτες ...
εκείνες νύχτες που η φωνή σου ...
στο άλλο άκρο της γραμμής ζεσταίνει την καρδιά...
χαρίζει στην ψυχή φως...
και το φεγγάρι μες στα δυό σου μάτια
διαμάντια φυλαχτά...
τ αστέρια ...
μια μελωδία παίζουν για μάς...
είναι η ώρα που σ'εχω αγκαλιά...
σιωπή και απουσία ...
δηλώνουν  απών...
όταν στα δυο σου χέρια με κρατάς...
όταν τις νύχτες εσένα έχω συντροφιά...
σιωπη  και  απουσία...
χάνοναται στον βυθο...
σ'ενα δικό σου σ'αγαπω.................. 

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

...........................................................................................................................................................................................







ο χειμωνας έρχεται και κουλουριάζεται στην αγκαλιά σου...
τυλίγεται στο λαιμό σου και σε χαϊδεύει με την ανάσα του... 
το νιώθεις...
το χρειάζεσαι...
έχεις ανάγκη ένα χάδι ...
να φτιάξει γύρω σου ένα κουκούλι ...
και εσύ ...
να μεταμορφωθείς ...
σε ένα μικρό έμβρυο ...
μέσα του ...
και απο εκεί να βλέπεις τις στάλες της βροχής...
να σου ψιθυρίζουν τραγούδια ζεστά... 
το χειμωνα τα ξενύχτια έχουν άλλη γεύση...
αυτή της απρόσωπης προσμονής... 
τα κορίτσια ...
αυτήν την εποχή είναι πολύ πιο γλυκά ...
οι άδειες αγκαλιές πιο θελκτικές... 
η εποχή του άγριου ξεφαντώματος ...
εχει παρέλθει ανεπιστρεπτεί και τώρα πια κοιτάς το τζάκι ...
σχεδόν ερωτικά... 
τα βιβλία δίπλα στο κρεβάτι...
κάτω στο πάτωμα...
ξεφυσάνε ανακουφισμένα και τινάζουνε χαρωπά τη σκόνη του καλοκαιριου από πάνω τους... 
το χειμωνα βρέχει ...
(και αν βρέχει και στην καρδιά σου δεν πειράζει... δεν θα σε κατηγορήσει κανείς)...
οι δρόμοι ξεπλένονται και μαζί με αυτούς και οι ψυχές...
ας είναι...
τα φύλλα των δέντρων  ...
καθως πεφτουν περνούν ξυστά από το αυτί σου...
και σου μιλάνε ...
σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη...
κοιτάς γύρω σου να δεις ...
ποιος σου μίλησε...
 μάταια...


ο χειμωνας μπορει να ειναι ψυχρος...
κρυος...
ευχομαι οι καρδιες παντα να ειναι ζεστες...
ν'αγαπανε...
να χαριζουν χαμογελα στους περαστικους.........

  

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

.......................................................................................................................................................
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ανόητα λόγια και τριγμοί...
σκόρπισέ με...
κάνε με σκόνη...
κάνε με λάθος και μετά σβήσε με...
ζάλισέ με και πέτα με κάτω...
τιμώρησέ με αν το θες... 
ίσως έτσι ξαποστάσεις το θυμό σου...
παντού τσαλακωμένα χαρτιά... 
αράδες ...
άτσαλα γράμματα... 
φωνές που χάθηκαν πίσω από μισόκλειστες πόρτες... 
μουσικές που γλιστράνε στους στίχους...
άτυπες φιγούρες... 
ανάσες που με δυσκολία συναντούν το στόμα...
μια σταγόνα ...
να σε αγγίξει κι εσύ γίνεσαι χαρτί... μουσκεύεις... 
χάνεσαι και σβήνεις... 
καίγεσαι σα φιλμ... 
σκορπάς σα σκόνη...
μια σκέψη μόνο ...
να τριβελίζει το μυαλό σου ...
και μια ζάλη ...
να παραλύει κάθε σου αντίσταση... 
να προσεύχεσαι ...
να γίνει το θαύμα που περιμένεις... 
με τόση ανυπομονησία... 
δε θα σου δώσει κανείς αυτό που ψάχνεις διαφορετικά...  
να προσποιηθείς πως είναι όλα εντάξει... να ξεγλιστρήσεις από τον αντίπαλο και να τον γελάσεις...
παίξε με τη φωνή σου...
να του μιλάς...
να τον φοβάσαι... 
ο βασιλιάς σου κοιμάται ...
ξαποσταίνει...  
προστάτεψέ τον... 
ξεδίψασε τον πόθο σου με το πιο απλό σου χάδι... 
διώξε τις στάχτες από πάνω σου... 
το γκρι δε σου ταιριάζει...
πώς νιώθεις όταν τους κατατροπώνεις; πόσο φλέγεται κάθε σου στιγμή;
πιστεύεις πως δε θα τελειώσει ποτέ αυτό το παιχνίδι...  
δε θέλεις να τελειώσει αυτό το παιχνίδι... 
μα ...
κουράζεσαι κι εσύ όπου να ναι...
νομίζεις ότι θα χαθούν όλα με ένα σου βλεφάρισμα...
γιατί λοιπόν αρνείσαι να τ’ αγγίξεις;
δείξε τον καλό...
προσιτό εαυτό σου...  
κι αν αισθανθείς κάποτε... 
κάτι ...
σκέψου πως ίσως και να κάνεις λάθος…........

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

...............................................................................................................................................................................................



Συνήθως ...
σκεφτόμαστε με τις ιδιότητές μας...
Αυτό μας διαφεύγει ...
είναι ...
ότι πολύ λίγες από αυτές είναι μόνιμες...
Μιλάμε ...
με την ιδιότητα ως κάτοικοι κάποιας περιοχής...
ως εργαζόμενοι σε ένα τομέα...
ενώ είμαστε εν δυνάμει άστεγοι...
εν δυνάμει άνεργοι...
εν δυνάμει...
ίσως...
μετανάστες...
Οι καρδιές μας είναι άστεγες...
Δεν έχουμε ...
πουθενά να φυλάξουμε τα όνειρα που φεύγουν και χάνονται...
Όνειρα...
ψυχές νομάδες...
Σκέψου ...
ότι μόνο προσωρινά έχεις κάπου να μείνεις...
Είσαι εσύ ο αυριανός άνεργος...
άστεγος....
Μετανάστης...
Τότε ...
ίσως δεις ότι οι άνθρωποι που μένουν στο δρόμο είναι η εικόνα από το μέλλον ...
που σε γυρίζει ...
σε παρελθόντες χρόνους κι επιβεβαιώνει ότι η ιστορία είναι κυκλική...
μην κλείνεις τα μάτια αλλο...
Το πρόβλημα δε φεύγει...
Αλληλεγγύη...
Μόνο...
εστω κι ενα χαμογελο...
ποτε σου μην περιφρονεις τον αστεγο...
αστεγες καρδιες ειμαστε ...
ολοι μας...
Αυτό που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο τελικά....... 


Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012


...............................................................................................................................................................................................................
Ο έρωτας...
το αίσθημα και το συναίσθημα...
Σε ερωτεύομαι...
σε ζω... 
σε γεύομαι...
πλήρης που σε αγγίζω...
σε επάρκεια...
σε εγρήγορση...
σε θέλω...   
ο έρωτας...

Πράξη συνιφασμένη...
ταυτισμένη...
να εμπεριέχει χαρά και ζωή...
κι εσένα για μένα...
για το πολύ και το λίγο μας...
για το όσο μας...
για το κάτι...
για τη στιγμή και τη διάρκεια...
είσαι και σε ζω ...
και σε ευχαριστώ...
Η νύχτα....
ο χώρος μας...
η πράξη...
το σκηνικό...
της επαφής...
της δύναμης...
της δυναμικότητας...
της κατάκτησης...
της πάλης...
Η νύχτα μας...

Σε θέλω...

Σε έχω ανάγκη...
το κορμί μου σε ζητά...
τα χέρια μου ψάχνονται για εσένα...
τα μάτια μου δαμάζουν τον πόθο σου...
τα χείλη μου δοκιμάζουν τη γεύση σου... ταιριαστή...
απόλυτα...
ιδανικά...
Δύναμη και αδυναμία...
πράξη...
επιβολή...
λαχτάρα...
Σε ζω...
σε υποκεινώ...
υποκεινούμαι...
σου επιβάλλομαι...
γεμίζω από εσένα...
με εσένα...
Ο έρωτας...
με δύναμη...
με επιρροή...
με θέληση...
με ανοησία...
με ακόρεστη επιθυμία...
Ο έρωτας
μας......

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

................................................................................................................................................................................................................











Όλη η ζωή...είναι στιγμές!
οι στιγμές αυτές λοιπόν...
είναι σαν τα κομμάτια ενός παζλ...
είναι οι επιλογές μας...
είναι τα λάθη μας...
είναι οτι δεχτήκαμε ή οτι απορρίψαμε...
και τελικά...
όσο και να προσπαθούμε ...
να ρίξουμε ευθύνες σε άλλους...
ΜΟΝΟ ...
εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το κομμάτι που κολλάμε κάθε φορά...
πολλοί κυνηγάνε σπάνια κομμάτια... 
ψάχνουν να βρουν το άπιαστο...
το ξεχωριστό ...
νομίζοντας ...
πως ταιριάζουν περισσότερο στο παζλ τους και δε κάνουν τον κόπο να κοιτάξουν σε ότι ήδη έχουν μπροστά τους...
μερικοί...
προσπαθούν να ταιριάξουν τα αταίριαστα...
και άλλοι...
τα παρατάνε αφήνοντας...
το παζλ μισοτελειωμένο...
όλη μας τη ζωή...
παίζουμε με κομμάτια...
και εκεί που φαίνονται πως όλα έχουν ταιριάξει μεταξύ τους...
τα δεδομένα αλλάζουν και βρίσκουμε κάποια που ταιριάζουν περισσότερο ή λιγότερο... 
άλλα τα πετάμε...
άλλα τα αφήνουμε ...
στην άκρη ...
μηπως ταιριάξουν στη πορεία...
άλλα παραμένουν ...
σφηνωμένα σε λάθος θέση και αλλά τα μετακινούμε είτε πιο κοντά...
είτε πιο μακρυά...
στο παζλ της ζωής όμως...
αυτό που μετράει ...
δεν είναι να συναρμολογήσουμε την τέλεια εικόνα...
εμείς οι ίδιοι ...
καθορίζουμε τη σωστή θέση για το κάθε κομμάτι... 
για να φτιάξουμε το δικό μας σκίτσο...
και αυτή είναι νομίζω η μεγαλύτερη δυσκολία...
ο καθένας...
οφείλει να κάνει τις επιλογές του ...
όταν στο τέλος ολοκληρώσει το παζλ του...
να μη μετανιώνει για τίποτα...
κοιτώντας κάποτε από μακρυά...
να δέχεται τις επιλογές του...
να δέχεται τα κομμάτια που ίσως βρίσκονται σε λάθος θέση...
αυτά που δε ταιριάξανε πουθενά...
αυτά που αφαίρεσε ...
για να βρει κάτι καλύτερο και όσα κράτησε δίπλα του...


ας αρχίσει λοιπόν το παιχνίδι........

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Το μερτικό μου




Ξεχνάω...
ξεχνάω ονόματα..τόπους.. ημερομηνίες
κοιτάζω στον καθρέφτη
κάποια γκρίζα
κανα δυό ρυτίδες
κι αναρωτιέμαι
γερνάω ;
Στα μάτια μπλέκουν θύμισες
τόσες πατρίδες..τόσες πόλεις ..τόσες εικόνες...
άλλες εποχές
άλλες ημέρες
Μισώ τη σχετικότητα
τις σκόνες του πάθους
τα τρύπια ρούχα
τα λυγισμένα σώματα
την άνωση
τη μετέωρη θάλασσα
τα ναυάγια
τα δρομολόγια της ψυχής
τα νήπια όνειρα
τα πένθιμα εμβατήρια
το μαύρο
το γκρι
τους νοσταλγούς της ομορφιάς
την εκδίκηση του χρόνου
τα απουσιολόγια
το μερτικό μου....
 
 

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Με αφορμή μία συζήτηση που είχα τις προάλλες...
αναρωτιόμουν ...
γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι...
ακόμα κι όταν έχουν ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά τους...
κάνουν λάθη...
Αντί να εκδηλώσουν αυτό που νιώθουν πραγματικά (ή έστω να το αναζητήσουν)...
δημιουργούν σχέσεις που θα τους οδηγήσουν στο πουθενά...
αφήνουν τον άλλον με ψεύτικες ελπίδες...
που στο τέλος ...
μόνο άσχημο τέλος μπορούν να φέρουν και στους δύο...
Η πρώτη απάντηση που μου ήρθε ήταν ...
"για να καλύψουν την μοναξιά τους"...
Ο συνομιλητής μου δεν συμφώνησε με αυτό... "Μα όλοι μας...
όσο και να μη το παραδεχόμαστε...
έχουμε τουλάχιστον κάποιους ανθρώπους να νοιάζονται για μας... 
Ποτέ δεν είμαστε στα αλήθεια μόνοι"... 
Η αλήθεια είναι πως...
παρόλο που κατακρίνω τέτοιες συμπεριφορές... κατανοώ γιατί γίνονται... 
Έχω κάνει τέτοια λάθη ...
(και μάλλον θα κάνω ξανα)...
Γιατί όσους φίλους και να έχεις...
όσους ανθρώπους γύρω σου που να νοιάζονται για σένα...
ή όση αισιοδοξία και να σε διακατέχει...
στο τέλος της ημέρας είναι αδύνατο να μη νιώσεις ότι θέλεις περισσότερα...
Είναι αδύνατο να μη νιώσεις ότι είσαι μόνος...
και δε μπορεί κανένας να σε σώσει απ'τις ίδιες σου τις σκέψεις...
Για μένα...
αυτό είναι ένα απ'τα χειρότερα συναισθήματα...
μία απ'τις μεγαλύτερες μάστιγες στην σημερινή εποχή: 
το να μην είσαι σίγουρος για τους άλλους...
ή ακόμα χειρότερα για τον εαυτό σου...
Το να περικλύζεσαι από πολλούς ανθρώπους και πάλι να νιώθεις μόνος.....
 
 
 

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

....................................................................................................................................................................................







Ολόγιομο φεγγάρι ...
στο απλωμένο άπειρο... 
να σπέρνει συναισθήματα και να θερίζει μνήμες...
μνήμες όμορφες... 
μνήμες αθώες... 
μνήμες που πονάνε... 
μνήμες που σ’ οδηγούν πίσω στο χρόνο… Και ξάφνου ... 
γίνεσαι ταξιδιώτης ονείρων ... 
καθώς σε τύλιξε με το φως του... 
φως δανεικό αλλά τόσο υπέροχο... 
τόσο γλυκό...
Είναι αυτό που θέλεις... 
είναι αυτό που δεν έχεις ... 
κι είναι αυτό που δε θα έχεις ποτέ...

Αλλά όταν ταξιδεύεις ως λαθρεπιβάτης σ’ όνειρα...
 
όλα σου ανήκουν... 
τείχη γκρεμίζονται... 
κλειδαριές θρυμματίζονται... 
θύρες αιώνια σφαλισμένες ανοίγονται... 
ορθάνοιχτα και δε θα κλείσουν ποτέ... 
ποτέ όσο διαρκεί το φως ... 
που ακατάπαυστα σε λούζει ... 
από αυτό το ουράνιο σώμα ... 
που σε κοιτάει τόσο προσεχτικά εσένα ... 
και μόνο εσένα…
θα σβήσουν αμέσως
μετά ... 
τα όνειρα ... 
αλλά λίγο σε νοιάζει... 
η στιγμή που βιώνεις είναι αθάνατη και κανείς δε θα σου την πάρει.......

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

.................................................................................................................................................................................................
 
 
 
 
 
 
Άγγιξέ με...
Χάσε το μυαλό σου ...
εκεί που έχασα το δικό μου...
πλέξε τα όνειρά σου ...
με εκείνα που μοιάζουν δικά σου μα που είναι δικά μου ...
κι ας μην είναι κανενός... 
Τα ορφανά και σπασμένα όνειρα ανήκουν σ' όλους...
καθένας δικαιούται το κομμάτι που του ταιριάζει...
που νομίζει ότι του ταιριάζει...
Ψάχνοντας σ' ατέρμονα μονοπάτια...
ακολουθώντας κίβδηλα όνειρα...
αγγίζοντας ξεφτισμένες στιγμές...
Απολεσθέντα όνειρα και ρωγμές στο χρόνο... 
Πού είναι όλα όσα σε καθήλωσαν και σ' έσερναν σ' ένα άρμα που ξέφρενα ορμούσε ...
παρασύροντας κάθε άσχημο στη διάβα του...
Αγγίγματα χωρίς επαφή...
επαφή χωρίς άγγιγμα ψυχής... 
Ποιο βαραίνει άραγε περισσότερο στη ζυγαριά της ψυχής σου ή της συνείδησής σου...
Μπες...
Κινήσεις με πάθος ...
που ντύνουν τον έρωτα και περιγράφουν την αγάπη... 
Μένοντας μόνη η αγάπη απλά περιγράφει το στατικό και την απώλεια των πρώτων... 
Δε θα φύγει ποτέ η αγάπη...
μα ορφανή χωρίς πάθος κι έρωτα απλά θα γυροφέρνει αέναα και θα φυτοζωεί...
Τι είσαι τελικά... 
Αν όχι όλα όσα ορίζουν οι αισθήσεις και η ζωή...
μια πρόταση χωρίς σημεία στίξης που θα διαβαστεί κι αντίστροφα... 
Ένας σπασμένος κρίκος...
αδύναμος...
που δεν άντεξε στην πίεση ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω... 
ένα ξωτικό που βρίσκεται πάντα εκεί...
κοντά στην πηγή των αισθήσεων...
Ξωτικά... 
Αιθέριες υπάρξεις...
δημιουργήματα της φαντασίας μας...
αναλλοίωτες μορφές που περιγράφουν τα όσα θα θέλαμε να αγγίξουμε...
τα όσα μας κατατρέχουν και στα σύννεφα μας οδηγούν...
Σύννεφα... 
Ορίζουν συναισθήματα...
κατευθύνουν τα όσα νιώθεις...
κρύβουν τα όσα αισθάνεσαι...
διώχνουν τα όσα θέλεις...
κρύβουν το φως μαζί και την ίδια σου την ψυχή...
Φως... 
Ναι...
ξημερώνει και πάλι...
αχνοφαίνεται μια ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στον ορίζοντα...
κι ό,τι έρχεται φέρνει κι άλλα μαζί του ...
που θα γεμίσουν τα όσα μείναν άδεια... 
κι ό,τι φεύγει απλά αφήνει στίγματα στα τοιχώματα της ψυχής σου...
σαν έπιπλο που τραβήχτηκε κι άφησε μια γραμμή στον τοίχο που ακουμπούσε......
 
 
 

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

.......................................................................................................................................................................................................................................





Πόσα γίνονται γύρω μας και θα θέλαμε να είναι αλλιώς... 
Πόσα θεωρούμε ότι μας αξίζουν και δε θα τα γευτούμε ποτέ... 
Μένουμε στη σκληρή κρούστα...
δαγκώνουμε τον πάγο...
σταματάμε στον τοίχο μπροστά μας που ορθώνεται τείχος... 
Τείχος πανύψηλο...
θεόρατο...
απρόσιτο...
συμπαγής φυσική πέτρα...
χωρίς κάποια είσοδο...
χωρίς κάποιο σημείο χαλαρό ανάμεσα στους αρμούς ώστε να μπορείς να εισέλθεις... 
Κι ο πολιορκητικός κριός άχρηστος...
στο τείχος ρήγμα δε θα επέλθει όσο κι αν προσπαθείς…
…εκτός αν…

Πότε είπες τελευταία φορά "σ' αγαπώ"?

Ό
χι μηχανικά...
όχι επειδή πρέπει να ακουστεί...
ή απλά επειδή πρέπει να ειπωθεί ...
ή επειδή κατάντησε μια λέξη καραμέλα ...
μέσα σε μία σχέση ανόμοιων μα τόσο όμοιων όντων...
Πότε ένιωσες ...την αύρα γύρω σου να ηλεκτρίζεται μέσα σ’ ένα αντίστοιχο πεδίο ενός άλλου πλάσματος και το αποτέλεσμα να σε τυλίγει με χρώματα...εικόνες... αρώματα...και μύρια συναισθήματα που δεν ήξερες καν ότι τα είχες? 
Να ανεχτείς στο ίδιο τετραγωνικό που σ' αναλογεί μια δεύτερη ψυχή να σε στοιχειώσει? 
Εκεί...
για πάντα...
κι ας μην το πίστεψε ποτέ...
Τ
ι είναι η αγάπη...ξέρεις? 
Αφοσίωση...στοργή...ψυχικός δεσμός...αντικείμενο συμπάθειας...σκεύος ηδονής... αοριστολογίες φαντασιόπληκτου?
Αγάπη είναι ...
να δέχεσαι αδιαμαρτύρητα...
να δίνεις όσα έχεις και τίποτα να μην κρατάς...
να δέχεσαι αιμόφυρτο σ' αρένες να σε σέρνουν...
ξέροντας ότι ό,τι είχες απλά σε άλλον θα δοθούν...
κι εκείνος ή εκείνη τρόπαιο θα στήσουν αφού το σκηνικό με τα δικά τους συμπληρώνουν...
το σύνολο ως δικό τους θα διαφεντεύουν...
ζώντας απ’ αυτό...
ζώντας μ’ αυτό...
ζώντας γι’ αυτό…
Κι ο έρωτας?

Τ
οξεύει αόριστα κι όποιον πάρει ο Χάρος...
Σε άλλους εξοστρακίζονται τα βέλη...
ούτε που ξύνουν την πανοπλία τους...
Άλλους τους καρφώνει και τους μεταμορφώνει ...
αφήνοντας πληγές δυσβάσταχτες ...
που δε θα κλείσουν ποτέ... 
Αλάτι στην πληγή ...
τα πάντα γύρω τους…
Αισθήματα που παραγκωνίζονται και λόγια που σταχυολογούνται…

Πότε είπες τελευταία φορά "σ' αγαπώ"?????

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Μία εσοχή 
στο χαρτί
στο Νου
στο βότσαλο της Καρδιάς μου
και μέσα της ένα ίχνος
που μιλά Σιωπές
και χαράΖει δρόμους 
κάθε Νύχτα
κάθε Μέρα
σε κάθε Ζωή που επιμένω να ανασταίνομαι
και με παρασύρει σε μία Φυγή
παροτρύνοντάς με
να εισχωρήσω στο Εδάφιο ΙΙ
-του Έρωτα-
και να απαρνηθώ τα Ποτάμια,
να συντηρηθώ με Βροχές,
να απαρνηθώ τη στέΓΗ
και να προφυλαχτώ με δύο χούφτες Ζεστής Αγκαλιάς,
να απαρνηθώ τη Γιορτή
και να χορέψω πάνω στο Φιλί
χωρίς Υποσχέσεις,
χωρίς Τέλος στο Παραμύθι που διαβάΖΩ,
μόνο με θερμότητα Αφής
-τυφλών Ανθρώπων Ευτυχίες-
να ψηλαφώ το Δέρμα 
και να βρίσκω το Δρόμο μου,
να αγγίΖω ανθισμένες Πληγές 
και να ορίΖω τις συντεταγμενες μου
κατω από Ουρανούς 
που Χωράνε σε δύο μαύρα μάτια 
νυχτερινού εμπρησμού
στο Ύφασμα του Χορού μου
και λίγο πριν αρπάξω φωτιά
-κάπου κοντά στα ξημερώματα-
πάντα με βρίσκω μέσα στην Εσοχή
του χαρτιού
του Νου 
μιας Καρδιάς 
να Χωράω και να Χορεύω
ενσωματωμένη στο Εδάφιο ΙΙ 
του Έρωτα
ακολουθώντας πιστά
εκείνο το ανεπαίσθητο Ίχνος....
και κάποιες Στιγμές
χορευτικής μου φιγούρας στο Κενό
αναρωτιέμαι
πού μπορώ να φτάσω
αν αυτό το Ίχνος σου ....μεγαλώσει.......


---

...dedicated...