~Ίχνος~

~Ίχνος~

 

Μία εσοχή 

στο χαρτί

στο Νου

στο βότσαλο της Καρδιάς μου

και μέσα της ένα ίχνος

που μιλά Σιωπές

και χαράΖει δρόμους 

κάθε Νύχτα

κάθε Μέρα

σε κάθε Ζωή που επιμένω να ανασταίνομαι

και με παρασύρει σε μία Φυγή

παροτρύνοντάς με

να εισχωρήσω στο Εδάφιο ΙΙ

-του Έρωτα-

και να απαρνηθώ τα Ποτάμια,

να συντηρηθώ με Βροχές,

να απαρνηθώ τη στέΓΗ

και να προφυλαχτώ με δύο χούφτες Ζεστής Αγκαλιάς,

να απαρνηθώ τη Γιορτή

και να χορέψω πάνω στο Φιλί

χωρίς Υποσχέσεις,

χωρίς Τέλος στο Παραμύθι που διαβάΖΩ,

μόνο με θερμότητα Αφής

-τυφλών Ανθρώπων Ευτυχίες-

να ψηλαφώ το Δέρμα 

και να βρίσκω το Δρόμο μου,

να αγγίΖω ανθισμένες Πληγές 

και να ορίΖω τις συντεταγμενες μου

κατω από Ουρανούς 

που Χωράνε σε δύο μαύρα μάτια 

νυχτερινού εμπρησμού

στο Ύφασμα του Χορού μου

και λίγο πριν αρπάξω φωτιά
-κάπου κοντά στα ξημερώματα-

πάντα με βρίσκω μέσα στην Εσοχή

του χαρτιού

του Νου 

μιας Καρδιάς 

να Χωράω και να Χορεύω

ενσωματωμένη στο Εδάφιο ΙΙ 

του Έρωτα

ακολουθώντας πιστά

εκείνο το ανεπαίσθητο Ίχνος....

και κάποιες Στιγμές
χορευτικής μου φιγούρας στο Κενό

αναρωτιέμαι

πού μπορώ να φτάσω

αν αυτό το Ίχνος σου ....μεγαλώσει.......


---
...dedicated...

Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από ~reflection~