VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

......................................................................................................................................................
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έχεις ποια αλλάξει και το νιώθεις.
Μέσα στο έρεβος βλέπεις εικόνες...
χρώματα και κίνηση...
Έχεις μάθει να ακούς τη σιωπή σου και τη σιωπή γύρω σου...
Ακούς ήχους ...
μέσα από ήχους και βλέπεις περισσότερα και μέσα σου και γύρω σου...
Όταν κλείνεις τα μάτια ...
κάθε σου σκέψη γίνεται εικόνα ζωντανή...
ζωντανεύεις τη φαντασία,και όταν κοιμηθείς βλέπεις άλλα όνειρα...
και πάντα κρύβουν κάποιο νόημα μέσα τους που το γνωρίζεις,μα αν θέλεις το δέχεσαι...
Θέλεις να προχωρήσεις αλλά δεν ξέρεις πως...
δεν ξέριες που...
δεν ξέρεις γιατί...
Στ'αλήθεια όμως τα απαντήματα αυτά τα γνωρίζεις από καιρό...
Η δύναμη που μπορείς να αποκτήσεις θα σε αλλάξει ακόμη πιο πολύ και θα σε οδηγήσει ακόμη πιο μακρία,μα φοβάσαι μήπως τη δεχτείς ως αδυναμία...
Ξέρεις πως θ'αφήσεις πίσω σου πολλά και πως κανείς δε θα έχει σκέψη δυνατή για να σε δεχθεί...
Πότε όμως και πως θα καταφέρεις να διαλέξεις,αφού κάθε σου επιλογή κρύβει κι ένα φόβο?
Ο νους σου ...
κουράζεται με το να ζεις λίγο από τον κάθε σου κόσμο και ίσως να μην αντέξει...
Ίσως βέβαια ν'αντέξει λιγότερο μια από τις επιλογές σου...
θα παρατηρείς πάντα...
θα ξεχάσεις τα πάντα...ή θα φύγεις...?
 
 

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012


...............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

















το φεγγάρι έχασε τη λάμψη του...
στης απουσίας σου ...
το ακράνδρακτο που φωναζει παρών...
το φώς των αστεριών χάθηκε κι αυτό...
σ'εκείνη πάγωσε την στιγμή που σ'είχα αγκαλιά...
σιωπή...
δίπλα μου..
μέσα μου..
στον κόσμο μου...
η καρδια σταζει αιμα...
σιωπή ...
σιωπή και απουσία ...
δηλώνουν με τρεμάμενη φωνή...
παρών...
τρεμάμενο βγαίνει απ'τα χείλη και το σ'αγαπώ...
είναι εκείνο...
που μέσα του κρύβει επιθυμία κ φόβο...
φυλάει μια επιθυμία ...
να σε δ'ω...
κρατάει τον φόβο να μην χαθείς...
κι είναι βραδιές ...
που η σιωπή ...
πέρνει σάρκα και οστά...
όταν ένα τηλέφωνο σε παγώνει...
όταν οι λέξεις πνίγονται...
στον ωκεανό που μας χωρίζει...
κι είναι βραδιές που η σιωπή πέρνει χρώμα...
ουράνιο τόξο που στολίζει τον ουρανό...
μετά απο την καταιγίδα...
είναι οι ατέλειωτες ...
εκείνες νύχτες που η φωνή σου ...
στο άλλο άκρο της γραμμής ζεσταίνει την καρδιά...
χαρίζει στην ψυχή φως...
και το φεγγάρι μες στα δυό σου μάτια
διαμάντια φυλαχτά...
τ αστέρια ...
μια μελωδία παίζουν για μάς...
είναι η ώρα που σ'εχω αγκαλιά...
σιωπή και απουσία ...
δηλώνουν  απών...
όταν στα δυο σου χέρια με κρατάς...
όταν τις νύχτες εσένα έχω συντροφιά...
σιωπη  και  απουσία...
χάνοναται στον βυθο...
σ'ενα δικό σου σ'αγαπω.................. 

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

...........................................................................................................................................................................................







ο χειμωνας έρχεται και κουλουριάζεται στην αγκαλιά σου...
τυλίγεται στο λαιμό σου και σε χαϊδεύει με την ανάσα του... 
το νιώθεις...
το χρειάζεσαι...
έχεις ανάγκη ένα χάδι ...
να φτιάξει γύρω σου ένα κουκούλι ...
και εσύ ...
να μεταμορφωθείς ...
σε ένα μικρό έμβρυο ...
μέσα του ...
και απο εκεί να βλέπεις τις στάλες της βροχής...
να σου ψιθυρίζουν τραγούδια ζεστά... 
το χειμωνα τα ξενύχτια έχουν άλλη γεύση...
αυτή της απρόσωπης προσμονής... 
τα κορίτσια ...
αυτήν την εποχή είναι πολύ πιο γλυκά ...
οι άδειες αγκαλιές πιο θελκτικές... 
η εποχή του άγριου ξεφαντώματος ...
εχει παρέλθει ανεπιστρεπτεί και τώρα πια κοιτάς το τζάκι ...
σχεδόν ερωτικά... 
τα βιβλία δίπλα στο κρεβάτι...
κάτω στο πάτωμα...
ξεφυσάνε ανακουφισμένα και τινάζουνε χαρωπά τη σκόνη του καλοκαιριου από πάνω τους... 
το χειμωνα βρέχει ...
(και αν βρέχει και στην καρδιά σου δεν πειράζει... δεν θα σε κατηγορήσει κανείς)...
οι δρόμοι ξεπλένονται και μαζί με αυτούς και οι ψυχές...
ας είναι...
τα φύλλα των δέντρων  ...
καθως πεφτουν περνούν ξυστά από το αυτί σου...
και σου μιλάνε ...
σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη...
κοιτάς γύρω σου να δεις ...
ποιος σου μίλησε...
 μάταια...


ο χειμωνας μπορει να ειναι ψυχρος...
κρυος...
ευχομαι οι καρδιες παντα να ειναι ζεστες...
ν'αγαπανε...
να χαριζουν χαμογελα στους περαστικους.........

  

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

.......................................................................................................................................................
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ανόητα λόγια και τριγμοί...
σκόρπισέ με...
κάνε με σκόνη...
κάνε με λάθος και μετά σβήσε με...
ζάλισέ με και πέτα με κάτω...
τιμώρησέ με αν το θες... 
ίσως έτσι ξαποστάσεις το θυμό σου...
παντού τσαλακωμένα χαρτιά... 
αράδες ...
άτσαλα γράμματα... 
φωνές που χάθηκαν πίσω από μισόκλειστες πόρτες... 
μουσικές που γλιστράνε στους στίχους...
άτυπες φιγούρες... 
ανάσες που με δυσκολία συναντούν το στόμα...
μια σταγόνα ...
να σε αγγίξει κι εσύ γίνεσαι χαρτί... μουσκεύεις... 
χάνεσαι και σβήνεις... 
καίγεσαι σα φιλμ... 
σκορπάς σα σκόνη...
μια σκέψη μόνο ...
να τριβελίζει το μυαλό σου ...
και μια ζάλη ...
να παραλύει κάθε σου αντίσταση... 
να προσεύχεσαι ...
να γίνει το θαύμα που περιμένεις... 
με τόση ανυπομονησία... 
δε θα σου δώσει κανείς αυτό που ψάχνεις διαφορετικά...  
να προσποιηθείς πως είναι όλα εντάξει... να ξεγλιστρήσεις από τον αντίπαλο και να τον γελάσεις...
παίξε με τη φωνή σου...
να του μιλάς...
να τον φοβάσαι... 
ο βασιλιάς σου κοιμάται ...
ξαποσταίνει...  
προστάτεψέ τον... 
ξεδίψασε τον πόθο σου με το πιο απλό σου χάδι... 
διώξε τις στάχτες από πάνω σου... 
το γκρι δε σου ταιριάζει...
πώς νιώθεις όταν τους κατατροπώνεις; πόσο φλέγεται κάθε σου στιγμή;
πιστεύεις πως δε θα τελειώσει ποτέ αυτό το παιχνίδι...  
δε θέλεις να τελειώσει αυτό το παιχνίδι... 
μα ...
κουράζεσαι κι εσύ όπου να ναι...
νομίζεις ότι θα χαθούν όλα με ένα σου βλεφάρισμα...
γιατί λοιπόν αρνείσαι να τ’ αγγίξεις;
δείξε τον καλό...
προσιτό εαυτό σου...  
κι αν αισθανθείς κάποτε... 
κάτι ...
σκέψου πως ίσως και να κάνεις λάθος…........