.............................................................................................................................................................................

.............................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MONAΞΙΑ...

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή είναι η μοναξιά που νοιώθω καποιες στιγμες...

Μη πει κανείς από εσάς ότι δεν αισθάνεστε μόνοι/ες...

Δε θα σας πιστέψω... 

Η ανάγκη μας για επικοινωνία, μας ανάγκασε να βρούμε εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημά μας... Μια από αυτές, η πιο μοντέρνα, η πιο διαδεδομένη, είναι το ιντερνετ... 

Το κακό είναι ότι ΨΑΧΝΟΥΜΕ να βρούμε ανθρώπους έτσι όπως εμείς ονειρευόμαστε... 

Έτσι όπως εμείς θέλουμε να μας φέρονται...

 Εγωιστικό πολύ...

Ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με ψυχές τις οποίες ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να μάθουμε αν δεν τις ζήσουμε πρώτα... 

Η οθόνη μας είναι γεμάτη από συναισθήματα ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ... 

Αυτό δεν έχουμε κατανοήσει ως τώρα...

 Πιστεύουμε κάποιες λέξεις ...

(όποιες μας συμφέρουν συναισθηματικά)

ενώ τις υπόλοιπες τις μεταφράζουμε σε όποια γλώσσα εμείς θέλουμε!

ΚΑΜΙΑ ΓΡΑΠΤΗ ΛΕΞΗ ...

δεν δύναται να περιγράψει εμάς  και τον χαρακτήρα μας... 

Μονάχα οι πράξεις είναι ικανές ...

για αυτό και λογικό είναι, να μη μπορούν να αποδοθούν μέσα στα ηλεκτρονικά έγγραφά μας... 

Γιατί όλα αυτά; 

Ίσως επειδή θέλουμε να φτάσουμε το όνειρό μας... 

Ή... 

επειδή δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε για να γεμίσουμε την μονότονη ζωή μας... 

Ή επειδή μπορούμε να φοράμε την μάσκα της υποκρισίας και να κρυβόμαστε, τελικά, από τον ίδιο μας τον εαυτό;;;;;;;;; Υπάρχουν και κάποιες άλλες περιπτώσεις...

τις οποίες δε θα τις αναφέρω γιατί είναι ιδιαίτερες ... 

περίεργες...

εντελώς αληθινές ή... 

κλπ κλπ...
Άρχισα να γράφω αναρτήσεις για να εκφράσω τις σκέψεις μου... 

Να πω όλα όσα μπορούσα να πω σε μια γυναίκα... την οποία αναζητω για να υπάρχει στη ζωή μου... 

Να μαλώσω τον εαυτό μου για τα λάθη του... Ξέροντας πάντα ότι είμαι ένας ανώνυμος σε εσάς... 

Και εσείς... 

επικοινωνήσατε μαζί μου και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό...

Εσείς με παροτρύνατε να συνεχίσω να γράφω ...

για τη ζωη...

για εκείνη...

που εχω πλασει στο μυαλλο μου...

Αν είχαν αποτυπωθεί άλλα σχόλια, σίγουρα διαφορετικές αναρτήσεις θα ακολουθούσαν... Άρα...

στη ζωή...

υπάρχει ένας απαράβατος νόμος... 

Ο νόμος του ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ. 

Στην Κοινωνιολογία ονομάζεται επικοινωνία...

Κλείνω με ένα ερώτημα προς όλους/ες:

Γιατί αισθάνεσαι μοναξιά;;;;;;