..................................................................................................................................................................................................................................................

Σημάδια ...

Πρόσημα ...

που κολλάνε στην γλώσσα λες και θέλουν να σφραγίσουν έτσι...

ακόμη ένα ανεπίδοτο γράμμα...

Αφήνονται όλα μέσα μου... 

σε στιγμές περασμένες ...

με μπογιές ...

που δεν άντεξαν στην βροχή των επίλογων...

Κυλάνε στον τοίχο των ματιών...

Πέφτουν στο κενό ενός προσώπου ...

που δεν αντικατοπτρίζει πια κανένας καθρέπτης...

Μπερδεύονται ...

πάνω σε δυο χείλια που έχασαν όλες τους τις λέξεις...

Αρνήσεις γεμάτες...

οι ρυτίδες στον λαιμό...

Σκοντάφτουν σ’ ένα σταυρό που περάστηκε στην αλυσίδα των αποφάσεων...

Αγγίζουν ένα στήθος...

που δεν κρύβει πλέον κανένα μυστήριο...

Καμιά ψυχή...

Μόνο μια μικρή όσο και αβαρής στιγμή που θέτει τις μνήμες της...

σε εικόνες βαλμένες σε κορνίζες...

Παντού γράφω πια αυτά τα σημάδεια...

Σταθμοί αναμνήσεων...

Αναχωρούν για το ταξίδι τους...

εξακολουθητικά...

επιμένοντας στο δρομολόγιο που τους τάχθηκε...

Πάνω σε ‘κεινες τις γραμμές που ζουν στις άκρες των ματιών μου...

Εισιτήριο χωρίς επιστροφή...

που όμως το κρατούν ευλαβικά εδώ και χρόνια...

Τσιγάρο τελευταίο ...

πριν το ταξίδι μέσα σ’ ένα στομάχι που σιώπησε...

Πνευμόνια που έπνιξαν όλες τις αναπνοές...

που φυσούσαν μανιασμένες στο στενό δρομάκι της καρδιάς...

που αφέθηκε πίσω εκεί...

να σπαρταρά ...

για ένα χάδι...

Βήματα που μετακίνησαν τις πατούσες μου...

πάνω στα κάρβουνα λέξεων...

που φλέχθηκαν επαναληπτικά...

Όλoς...

ένα σώμα γεμάτο από τούτα τα γαμημένα τα πρόσημα...

που σαν καρφιά τα νιώθω σε δυο χέρια που έπαψαν να αγγίζουν...

ό,τι τους πονά...

Απολογισμός λοιπόν ...

σε σημάδια,..

σε πρόσημα...

χαραγμένα πάνω σ’ ένα κορμί σιωπηλό...

με το μολύβι μιας μνήμης επικυρωμένης και υπογεγραμμένης πια...................