............................................................................................................................................................................................................................................

αρμενίζουν οι λέξεις σου απόψε...

ξεπροβάλλουν με κόκκινα πανιά...

μέσα στην ομίχλη του αδύνατου...

ναυαγούν ...

στα αβαθή των στιγμών ...

επιπλέουν οι λέξεις σου απόψε...

στα λιμνάζοντα φώτα της πόλης...

πολύχρωμα νούφαρα της προσμονής...

με το τελικό τους μωβ φωταγωγημένο...

ανεμίζουν οι λέξεις σου απόψε...

λάβαρα κουρελιασμένα...

από τα μποφόρ της αγωνίας...

θηράματα που αντιστέκονται...

στα γαμψά νύχια της σιωπής...

κι ύστερα ...

πέφτουν...

κουρελάκια του ουρανού...

αγκαλιάζουν στοργικά ...

τους ώμους μου...

φωσφορίζουν επικίνδυνα...

οι λέξεις σου ...

απόψε...

εμπρηστές των βλεφάρων...

με την πανοπλία του διφορούμενου...

στις τάφρους των δακρύων...

μισοκρύβονται ...

ύστερα συλλαβιστά...

περνούν το τούνελ της ματιάς...

και πέφτουν σφαίρες στην ανάσα μου...

οι λέξεις σου απόψε...

θρυμματίζουν το εφήμερο...

μόνο στα σφιγμένα χείλη σου...

αιώνια...

θα αιμορραγεί...

το ρόδι των θαυμάτων...

το κάθε σπειρί του που δεν μπόρεσε...

                  την έκρηξη να αξιωθεί.............