...........................................................................................................................

 

 

 

 

 

Δεν μετανοιωσα ποτε...

για οσα γεμισαν την ψυχη μου...

παρελθον! 

Μου ειπες...

πως στα ταξιδια μου...

θα εισαι ο ηλιος ...

που θα με ζεσταινει...

πως στις θαλασσες θα εισαι το κυμα... Ξεχασες ομως να μου πεις ...

πως τα ταξιδια καποτε τελιωνουν...

πως οι θαλασσες παγωνουν τον χειμωνα...

και ολα εκεινα τα ονειρα που εκανα ταξιδευοντας...

στα κυματα πνιγονται...

Οχι...

δεν ειναι το κυμα που με επνιξε...

δεν ειναι η βροχη που εκρυψε τον ηλιο...

δεν ειναι το μαυρο που καλυψε το λευκο...

ειναι που η ψυχη δεν ηθελε να δοκιμασει...

το αγνωστο δεν ηθελε να μεινει στο αγνωστο...

ετσι ταξιδεψε μονη της...

και χαθηκε στην σκια της ...

ετσι ειναι η ψυχη ...

ψυχη μου...

αποφασιζει για οσα δεν μπορει να αντεξει...

διεκδικει την ανασα αλλα ταυτοχρονα δεν ανασαινει...

οταν φοβαται δεν εχει δυναμη να ανασανει...

φοβαται...

αλλα παλι σκεφτομαι πως ολα οσα φοβομαστε ...

ολα εκεινα που αποφευγουμε ...

εκεινα αναζηταμε...

και εκεινα μας κυνηγουν...

Πεπρωμενο?

γραμμενο? 

δεν ξερω ...

ειμαι σιγουρος ομως...

πως ποτε δεν μετανοιωσα για οσα εχω κανει ...

για οσα εχω ζησει ...

για οσα εχω γνωρισει ...

για οσα αγαπησα και λατρεψα ...

για οσα εδωσα αλλα και για οσα πηρα... για ολα εκεινα που σημαδεψαν την ζωη μου...

με χαμογελα αλλα κ με δακρυα ...

με πονο αλλα και χαρα ...

με αγαπη και με απορριψη ...

με αρχη και τελος...

Παρελθον αναγκαιο η υπαρξη ολων αυτων...

αλλιως τι θα ειχα μεσα μου...

θα ημουν κενος χωρις αυτα...

ενα μεγαλο ΤΙΠΟΤΑ...

ομως ευτυχως ...

ειμαι γεματος αναμνησεις...

καλες και ασχημες ...

και οι δυο εχουν την δικη τους θεση μεσα μου...

Χαρη σε αυτες η ψυχη μου ειναι γεματη θησαυρους...

πολυτιμους...

Χαμογελάτε ...

στην αυριανή ηλιόλουστη ημέρα..........