......................................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

Όσα νομίζουμε οτι έχουμε...

δεν είναι δεδομένα...
αυτά που σίγουρα έχουμε είναι οι αξίες μας...
η αγάπη...
η κρίση μας και η ψυχή μας...
Η αγάπη είναι προσφορά και ανιδιοτέλεια...
Νοιώθουμε χαρά όταν είναι χαρούμενοι αυτοί που αγαπάμε ...
και να λυπόμαστε όταν πονάνε...
δεχόμαστε τις ατέλειες τους ...
Με σεβασμό στις επιλογές ...
και την προσωπικότητα τους...
χωρίς την πίεση για την αλλαγή τους...
 Οί άνθρωποι που αγαπάμε ...
δεν υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν τις δικές μας ανάγκες...
 Αυτό... 
όσο κι αν θέλουμε να το βαφτίσουμε αγάπη ...
δεν είναι τίποτε άλλο παρά εξάρτηση...
που σε καμία περίπτωση δεν μας δίνει την δυνατότητα της δικής μας εξέλιξης...
ισα ισα...
φέρνει στην επιφάνεια την δική μας κοινωνική ανασφάλεια και το φόβο της τυχόν απόρριψης...
 Κάποια στιγμή ...
αντιλαμβάνεσαι ότι χωρίς να κάνεις καμία προσπάθεια...
αγαπάς τον άλλον όπως είναι...
γιαυτό που είναι ...
με τις δίκες του επιλογές...
χωρίς να περιμένεις τίποτε από αυτόν...
ακόμη κι αν οι επιλογές του δεν περιλαμβάνουν εσένα...
ακόμη κι αν οι επιλογές του είναι έξω από τις δικές σου αξίες για τη ζωή...
 Έχει δικαίωμα ...
να χαράξει τον δικό του δρόμο...
με τα δικά του λάθη και τις δικές του αποτυχίες...
χωρίς να τον περιμένεις στη γωνία για να θρέψεις τον δικό σου εγωισμό με την αποτυχία του...
Αντίθετα ...
γiνεσαι μια αγκαλιά ηρεμίας...
να νιώσει αποδοχή για να μπορέσει να επαναπροσδιορίσει τον αγώνα του για να διεκδικήσει τη ζωή του...
 Στην αληθινή αγάπη αυτοί είναι οι κανόνες ...
της εσωτερικής ελευθερίας και δεν θά πρεπε να θες να τους παραβιάσεις...
 Ένα δέντρο ...
με τις δικές του ρίζες και το πυκνό του φύλλωμα ακόμη και αν του κόβουν κάποια κλαριά...
είναι εκεί έτοιμο να δεχτεί με αγάπη να ξαποστάσεις στον ίσκιο του.........