VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

.............................


Μόλις αποκοιμηθώ, ξυπνάω αθόρυβα~



Τα βράδια,

μόλις αποκοιμηθώ,

ξυπνάω αθόρυβα.

Εγώ... η αληθινή...



Σηκώνομαι,

σκεπάζω απαλά το Σώμα μου

και πηδώ απ'το Κατάστρωμα του Ύπνου....



Εγκαταλείπω ακυβέρνητο το πλοίο...

με σχεδία της Ψυχής την Ανάσα

ξεμακραίνω σε ναρκοπέδιο άυλων Σωμάτων

και γίνομαι σκόρπισμα...



Ιστορία που ακούστηκε σιγανά

στο παρασκήνιο του Ύπνου

και ξεχάστηκε πριν η Συνείδηση

αναλάβει τον Εαυτό της Σκέψης...



Σε μια κρυσταλωμένη στιγμή,

πριν την έκρηξη της νάρκης,

αιωρούμαι σε παράλληλες Ζωές...



αλλάζω σχήμα...

ταυτότητα...

σύσταση...



Στην ατέρμονη λεπτογραμμή

του Υπαρκτού και του Ανύπαρκτου,

μιας επιφάνειας το κύμα

νανουρίζει με εκρήξεις

την αυτοσχέδια σχεδία μου....



μόλις στ'όνειρο αποκοιμηθώ

με ραγίσματα που ακουγονται

στη διαπασών της Ψυχης που τρίζει,

ξυπνώ πάντα με κρότο στις παλάμες,

από τις νάρκες που εξόντωσα

ή με εξόντωσαν...

-ποτέ δε θυμόμουν επακριβώς τα όνειρα-



...και ξυπνάω Εγώ...

η δεύτερη...

αυτή που εγκλωβίστηκε

να ζει στις πραγματικότητες...



μα...

πάντα μία γωνία υφάσματος στο σεντόνι μου

φέρει αλμύρα

ή φωτιά...



και έχω τα θρύψαλα της Υπόνοιας

πάνω στο Δουλικό μου Σωμα,

να μουρμουρίζουν Ελευθερίες

που δε θ' αγγίξει ποτέ η Ζωή μου....

μόνο τ' Όνειρο...

σαν νάρκες που διαλύουν τα κλουβιά

και πετάνε οι Ψυχες

πιο πανω...

πιο περα...

πιο βαθιά στο Άγνωστο....



εκεί απ'όπου ξεπήδησαν μία νύχτα

καποιου Απόκοσμου Ονείρου...

Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από ~reflection~

2 σχόλια:

  1. κοιμίσαμε τη Ζωή μας
    κι από ξεκλείδωτες χαραμάδες
    διείσδυσε το Όνειρο,
    αθόρυβα σαν κλέφτης

    και από τότε μας λεηλατεί...

    Ξερεις πόσο δύσκολο είναι να ξυπνάς το πρωί και να εχεις στα χειλη την εμπειρία της ελλειπτικής Τροχιάς, γιατί κάποια ημικύκλια τα έκλεψε το Όνειρο?....

    Η Ζωή προσκυνά εκ των πραγματων μία αναπηρη πραγματικότητα, ΓΙΑΤΙ στους Υπνους βιωνει τις Αληθειες των Ονειρων...

    αυτη είναιη υπερτατη καταδίκη μας..

    να βιωνω ευτυχίας παραδείσους στου Ύπνου τη Φυγη όταν ξεκολλάω απ' το ΔΟυλικό μου Σώμα...

    και όταν ξυπνω να ντύνομαι παλι τη Φιγούρα μου και να ζω σαν... να μη συνεβη τίποτε!!!..

    φιλια.....ονειρου οραματα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή