.........................


Στο φώς η ματιά σου


επιμένει

η φωνή σου ψίθυρος

αντίλαλό της περιμένει.

Η ψυχή τινάζει τα φτερά της

στη βροχή





Τα βλέφαρα κρατάς κλειστά

στη θλίψη

στον χρόνο που φεύγει

στο ύψος που σε σκιάζει

στο άγνωστο που σε τρομάζει



Νεύμα κάνεις στον αγέρα

επιστροφή σε εκπνοή γυρεύεις

πίστη αναίτια

ελπίδα αξόδευτη



Εκτός τόπου ,εκτός χρόνου,

παντού και πουθενά

Παρών Απών στην ίδια την στιγμή

συνωστίζονται

όλα μαζί.



Και συ εκεί, Όρθια- Στητή

Ξένη

να κοιτάζεις την Αυγή

διάφανη, κρυστάλλινη, σκληρή

να σου γελά.



Εκείνη ξεδιάντροπη γυμνή

χορεύει

με την πλάτη γυρισμένη

στην Ανατολή

Καγχάζει, τα πουλιά τρομάζει

Ξύπνα , φωνάζει , είναι πολύ αργά !!!



Τι νάναι αυτό το τίποτα

Το « κατά τ騻 διάφορο

εκτός απ' όλα τ 'άλλλα

που γράφτηκε στον ουρανό

ερήμην σου?





Δεκάρα δεν δίνεις στην Αυγή

που σε σαρκάζει.

Η αλήθεια της τίποτα δεν αλλάζει

εσύ την μαγεία κράτησες

σε μιας αγάπης..... στάλα

που άφησε πίσω της

βροχή περαστική....