.........................................................................................................................................................







Να γράφεις σε χαρτι κ να μην σε φτανουν οι γραμμες...
να γράφεις και να σβήνεις ...
να αδειάσει το μυαλό ...
τίποτε να μη στοιχειώνει...
τιποτε μεσα του...
να τελειωνει το μελανι απ το στυλο...
να μην σου κανει τελικα το χρώμα...
να γράφεις να να είσαι αλλού...
ολοι να ειναι παντα αλλου ...
και εσύ που είσαι...
σε αλλη γη...
σε αλλο λιμάνι ...
σε άλλη πολη...
σε άλλο φεγγαρι...
σε άλλο ουρανο...
Nα σε πιανει φρίκη ...
φρίκη για όσα ειδες ...
οσα ακουσες ...
οσα πέρασες...
οσα ακομα περνας...
Ναι...
έτσι ειναι η ρουφιανα η ζωη...
και πρεπει...
πρεπει να την δεχτεις...
να συμβιβαστεις μαζι της... 
Γραφεις...
γραφε...
αυτα θα μεινουν σε μια κόλλα χαρτι...
το μονο που θα αλλαξει...
θα ειναι είναι το χρωμα της ...
θα γερασει σαν κ σενα...
μα δε θα ασπρισει οπως θ'ασπρισουν τα μαλλια σου...
Δεν εχει γλωσσα να μιλησει...
μοναχα γραμμες ευθειες ...
και σιωπή ...
σιωπη...
αλλος ήχος...
κι ετουτος ...
αλλα ειναι γνωστός...
που ειναι η δικη μας η ευθεια?
ολο στροφες βλεπω ...
στροφες ...
στροφες κ με πιανει ανακατοσουρα ... 
Που να ειναι η δικη μου η ευθεια ...
μου κρυβεται?
χαμoγελα απ τη γωνια ?
Να γραφεις...
γραφε να ξαλαφρωνεις...
και διαβαζεις...
διαβαζεις...
και μετα ξανα ματωνεις...
που είσαι κορίτσι...
τα σπιρτα ψάχνεις?
Τελειωσαν οι γραμμες ...
τελειωσαν και οι σελιδες παιρνουν φωτιά...
ξύπνα θα καείς ...
μας τελειωσε και το μελανι...
Ωρα να μπογιατισουμε στους τοιχους ...
αστερια που δε φτανουμε...
το φεγγαρι ...
που εδω και κατι μερες λειπει...
τον ουρανο που γεμισε απο συννεφα ... 
Ξερω φρικαρεις...
κι εγω ...
απο αυτο ειμαι...
απο αυτο σκονιζομαι ...
εδω και χρονια...
κ αλλαξε το δερμα μου υφη ...
η γευση μου χρωμα ...
κι η ψυχη μου ηχό... 
Αλλα μ'ακους ...
το ξερω ...
κι ας μην υπαρχεις πουθενα...
κι ας υπαρχω μονάχα σε μια κολλα χαρτι...
Φρικαρω το ξερω...
φρικαρω αλλα μπουχτισα...
γεμισα...
δε χωραει αλλο τιποτε...
δε χωραει ...
Ούτε κι γω χωραω...
στριμωχτηκα ...
δε χωραω πουθενα...
ουτε καν μεσα μου...
ούτε σε μια σελιδα χαρτι...
ουτε σε τετράδιο...
ούτε στη γή...
ούτε στον ουρανό...
τελειώνει το μελανι...
τελειωνει...
και τα γράμματα δε φαίνονται...
χάνονται ...
εξατμιζονται ...
εξατμίζομαι κι εγω ...
και δεν χωράω...
δεν υπάρχω...
δεν αγγίζω...
δε σ'αγγιζω...
και φρικαρω...
δε σ'αγγίζω...
και μου λείπεις... 
Τελειωνει το χαρτι...
τελειωσε και το μελανι.........