VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

.......Blue Cafe.........










Κάποτε υπήρχαμε αλλιώς,

με όλη τη δυναμική μας...



Σου μιλούσα

κι η χροιά μου ανεξίτηλη

αποτυπωνόταν στης κατανόησής σου το Λευκό...



Τώρα μόνο γράφω..

Δεν έχει ακούσει

πώς μιλάω

πώς γελάω

πώς Υπάρχω...



Λείπουν τα συμπληρώματα της συγκίνησης

κι οι λέξεις βουβές

διασχίζουν τους ψηφιακούς διαύλους,

τελείως ασυνόδευτες...



Ο ήχος μας απέμεινε πίσω,

πεισματικά α-ψηφιοποίητος,

στο μικρό καφέ,

όπου συχνάζουν οι αισθήσεις μας...



Ακόμη η Γεύση μου προτιμά σοκολάτα με άρωμα βανίλιας,

τ'αμύγδαλα συνοδευτικά

("...σαν τα μάτια σου..." έλεγε το τραγούδι),

τα ψιθυρίσματα,

με μουσική υπόκρουση από ένα cafe del mar...



Όταν κλείνω τα μάτια

είμαι ακόμη εκει...

στο γωνιακό τραπέζι

κι ας ξέρω δε θα 'ρθεις...

Απ' το σπίτι πλέον ταξιδέυουμε Διαγαλαξιακά,

χωρίς εισιτήριο...



μα εγώ, θα είμαι εδώ...

ως αργά στο Χρόνο...

κι όταν έρθεις

-αν έρθεις-

θα σου φανερώσω

πώς ο Νους ταξιδεύει ολοκληρωτικά,

μέσα στα σοκάκια της Ζωής...



Μην μείνεις μέσα απόψε....

η Νύχτα θα είναι εκεί,

at the Blue Cafe,

φορώντας όλες τις αισθήσεις της...



και έχει ήδη παραγγείλει και για μας...



Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από ~k.p

1 σχόλιο:

  1. Εγω ακομη περιμενω.....
    σε ένα πλακόστρωτο....
    που ένα σκουπιδιάρικο,
    για μενα αόρατο... για σενα ορατό,
    παρέσυρε το παρελθόν μας
    και έτσι βουλιάξαμε επιτυχώς σ'εκεινο το Παρόν
    που μας χαρίστηκε....

    περιμενω ακομη....
    να κλείσει ο Χρονος τον Κύκλο του και στο Blue Cafe της καρδιάς μας να τελειώσουμε το μπουκαλι που εμεινε μισοτελειωμενο.....

    Η ζωη δεν ξεχνα...
    μαθαμε κι εμεις να μην...

    εδω....

    εσαει.....


    φιλια....σταγονες χαρισμενου Ενεστωτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή