...............


Χωρίς ταμπέλες


Συχνά άνθρωποι που γνωρίζω και νέα άτομα που αρχίζω να συναναστρέφομαι μου κάνουν την εξής ερώτηση:<<Τί είσαι;>> H ερώτηση αν και γελοία κατά την άποψή μου δεν παύει να είναι μια ερώτηση που θέλει απάντηση. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που κάποιος μου ρωτάει κάτι τέτοιο πάιρνω το κατάλληλο ύφος και του απαντάω:<<Άνθρωπος;Ίσως;>> Όλοι στη συνέχεια μου εξηγούν -λες και εγώ δεν έχω καταλάβει που το πάνε- αν είμαι punk, gothic, ethnic ή κάτι άλλο τέλος πάντων. Η αλήθεια είναι πως δεν τους αφορά τι είμαι και τι δεν είμαι. Αλλά έτσι κι αλλιώς προτιμώ να μην δίνω ταμπέλες στους ανθρώπους. Γιατί θα πρέπει να είμαι κάτι; Γιατί θα πρέπει να ονομάζομαι και να κατατάσσομαι σε μια από αυτές τις κατηγορίες βάζοντας η ίδια ταμπέλες; Οκ έχω ξεχωρίσει ορισμένα πράγματα που μου αρέσουν, έχω ένα συγκεκριμένο στυλ το οποίο έχω προσαρμόσει στα μέτρα μου, ξέρω που βαδίζω, δεν είμαι ό,τι να ναι αλλά δεν χρειάζομαι ταμπέλες! Δεν αυτοαποκαλούμαι goth ή punk ή οτιδήποτε, το θεωρώ πολύ επιφανειακό να νοιάζει κάποιον τόσο πολύ μια χαζοονομασία μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει.

Και εσύ κόσμε σταμάτα να μας βάζεις όλους στο ίδιο σακί και να μας βάζεις ταμπέλες. Βλέπω τον κάθε άσχετο να λέει:<<εγώ είμαι gothic>>, άλλος πάλι ρωτάει << punk δεν είσαι;>>

Ο κόσμος έκρινε πάντα από την εμφάνιση και ξεχνούσε την ουσία, πάντα γι'αυτόν προτεραιότητα έχει το "φάινεσθαι" και όχι το "είναι" γι'αυτό και θα συνεχίσει να δίνει ταμπέλες και στον εαυτό και στους άλλους. Πιστεύουν πως δίνοντας μια ονομασία για το στυλ τους γίνονται κάποιοι άλλοι και έτσι νιώθουν μια ικανοποίση. Μην γίνεστε κατι που δεν σας εκφράζει. Να είστε αυτό που σας αρέσει να είστε, αυτό που αγαπάτε και αυτό που σας εκφράζει,να το νιώθετε αυτό που είστε, μην διατυμπανείτε σε όλους την ταμπέλα που οι ίδιοι φορέσατε είναι τόσο μα τόσο επιφανεικό.