.............................................................................................................................................................................................................................................................................


















Από το μυαλό μου δεν φεύγει η μορφή σου...
η στιγμή που τα χείλη σου ...
άγγιξαν τα δικά μου... 
Χαϊδευες τα μαλλιά μου...
την ψυχή μου ...
κι ήμουν εκεί ...
στην αγκαλιά σου ... 
ένιωθα τόση ασφάλεια...
την ασφάλεια ενός μικρού παιδιού ...
που το κρατούν από το χέρι... 
Νιώθω την καρδιά μου να σπάει κάθε φορά που σε σκέφτομαι... 
και δε μπορώ να σε βγάλω απ'τη σκέψη μου...
Δεν ήμουν καλά και με ηρεμούσες...
μου κρατούσες το χέρι...
με φιλούσες στο μέτωπο. ..
Ήσουν εκεί...
δίπλα μου...
κοντά μου...
Με πρόσεχες...
κι ήμουν ευτυχισμένος... 
Δεν ήθελα να φύγεις και δεν άφηνα το χέρι σου...
φοβόμουν μήπως χαθείς...
Εμείς αγκαλιά κι έξω ακουγόταν ο ήχος της βροχής ...
ναι έβρεχε πάλι...
μα αυτή τη φορά ήμασταν αγκαλιά και δε φοβόμουν...
φοβόμουν μόνο μήπως μου φύγεις...
μα εσύ έμενες κοντά μου...
Μου είπες ότι ήταν όμορφη η βροχή...
όχι απλά όμορφη...
τέλεια...
ήταν η μουσική που χάιδευε τα αυτιά δυο καρδιών η μια δίπλα από την άλλη...
Τα δάχτυλα μπλεγμένα...
τα χείλη ενωμένα... 
κι η σιωπή μας ...
να κάνει παρέα με τη βροχή...
μια σιωπή ...
που λέει όμως τόσα...
κι ένιωθα να'μαστε μόνοι...
δυο καρδιές...
η βροχή κι η σιωπή...
.αυτός ήταν ο κόσμος μου ...
εκείνες τις ήσυχες ώρες....
Ένα κρεββάτι στο πουθενά ανάμεσα σε όνειρα...
σκιρτήματα...
χάδια κι εμάς τους δυο μαζί...
αυτός ήταν ο κόσμος μου...
το παραμύθι μου.......