..........................


Να γράψεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί αντιστέκεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό; Μ'ακούς; Να γράψεις σου λέω. Βάλε τα όλα στο χαρτί. Τις σκέψεις, τις επιθυμίες, την πίκρα, τη χαρά, τον έρωτα. Ποιον έρωτα; Αυτόν που σε κυριεύει τις νυχτερινές ώρες. Τι είπες; Ζητάς τρυφερότητα; Και οι στίχοι των τραγουδιών που ακούς στο ραδιόφωνο; οι στίχοι που διαβάζεις ; Δε σου χαϊδεύουν την ψυχή, δε σε κρατούν μέσα αντί να παίρνεις το αυτοκίνητο για να τρέχεις στους άγνωστους δρόμους προσπαθώντας να ξεφύγεις από τη ζωή σου; Δε λείπεις σε κανέναν; Μόνο από τον εαυτό σου λείπεις; Καλά! Εσύ δεν ξέρεις τι λες πια! Δεν προλαβαίνεις τη ζωή σου; Μα κορίτσι μου, να χαίρεσαι γι αυτό. Σημαίνει πως δεν έχεις προσβληθεί από την ασθένεια της ανίας. Ξέρεις, αυτό το συναίσθημα της βαρεμάρας που καταλαμβάνει τους έχοντες απολαύσει όλα στη ζωή. Ετσι νομίζουν, δηλαδή. Γιατί ποιος τα έχει ζήσει όλα και δε θέλει να ζήσει περισσότερα; Εσύ; Καλά! Αυτό που λες, πως τα έχεις κάνει όλα κι έχεις κλείσει τον κύκλο σου, είναι σκέτη ανοησία. Εκανες το γύρο της Γης; Ποιον κύκλο εννοείς; 'Ερωτας, γάμος, παιδιά, εγγόνια, χωρισμός, καριέρα; Δε λέω. Ενας κύκλος είναι. Ενας κύκλος που δεν έχει τελειώσει. Γνωρίζεις τη σπείρα; Φέρε το σχήμα της εικόνας στο μυαλό σου. Τι βλέπεις; Έναν αέναο κύκλο. Η αρχή του; Μπορείς να τη δεις, να την περιγράψεις. Το τέλος του, όμως; Οχι! Άκου το τραγούδι στο ραδιόφωνο "Ι wanna lay you down on a bed of roses". Δε θα ήθελες να σε ξαπλώσει κάποιος που σε λατρεύει σ'ένα κρεβάτι στρωμένο με τριαντάφυλλα; Και μόνον η εικόνα φτάνει για να γεμίσει την καρδιά σου με τρυφερότητα. Για θυμήσου...Θυμίσου τη φωνή που σου έλεγε "σάγαπώ, σε λατρεύω". Θυμάσαι; Πώς αισθάνθηκες; Ενα με το Σύμπαν! Ετσι ακριβώς αισθάνθηκες. Στον ουρανό βρεθήκατε. Εσύ και η Φωνή. Τι είπες; Σημαντικό, μεν αλλά πάει, τελείωσε. Τελειώνει το σύμπαν; Τελειώνει ο ¨ερωτας; Μία αλυσίδα είναι ο έρωτας. Το τέλος, που λες εσύ, είναι η αρχή ενός άλλου έρωτα. Μέχρι να πεθάνεις θα ερωτεύεσαι και θα σε ερωτεύονται. Και μετά; Συνεχίζεται ο έρωτας σ'έναν άλλο κόσμο, σε μία παράλληλη πραγματικότητα. Σου θυμίζω ξανά τη σπείρα. Παραμύθια λέω; Αφού βλέπω στα μάτια σου πως κι εσύ έτσι σκέφτεσαι. Τι λες; Κουράστηκες; Θες να συνεχίσουμε αργότερα;Εντάξει, αλλά θα μου τα πεις όλα. Θα πάμε πίσω, πολύ πίσω. Μισόν αιώνα και κάτι. Θα ξεκινήσουμε από τότε που θυμάσαι. Στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή σε βάζω; Ε, και; Της μόδας είναι. Τόσα βιβία γράφουν για την ψυχανάλυση. Οι ίδιοι οι ψυχίατροι έγιναν λογοτέχνες. Οι περιπτώσεις των ασθενών τους έγιναν πλοκή για μυθιστόρημα. Γιατί να μη δοκιμάσουμε κι εμείς; Σου είπε κανείς πρόσφατα πως σ'αγαπαει; Θυμάσαι πως είσαι όταν ερωτεύεσαι; 'Ετοιμη να υπερπηδήσεις όλα τα εμπόδια, ν'αγγίξεις το Θεό. 'Αντε και κοντεύω κι εγώ να γίνω ρομαντική! Ναι, μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μπορεις να ζήσεις χωρίς τον εαυτό σου. Όμως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς έρωτα. Γιατί ο έρωτας σε φέρνει στη ζωή κι αυτός σου την παίρνει πίσω.



Καληνύχτα, κοριτσάκι. Θα τα πούμε αύριο.

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΓΔΑ

Απο την Μάγδα Ρηγα.......!