......................


Πόσες σ΄έχω αγαπήσει φορές χωρίς καν να σε δω κι

ίσως δίχως να σε θυμάμαι,
δίχως νύξη καμιά της ματιάς σου, χωρίς να σε βλέπω,

κενταύρα,
σε τόπους αντίξοους,σε καυτά μεσημέρια:
ήταν το 'αρωμα απ'το στάρι που τόσο αγαπάω.
Ίσως σ'είδα ή πως πέρασες νόμισα υψώνοντας ένα ποτήρι,

κάτω απ'το φώς, της σελήνης τον Ιούνη,

ή ίσως ήσουν η μέση εκείνης της κιθάρας,

που στα σκότη την έκρουξα και ήχησε σαν τ'απροσμέ-

τρητο πέλαγο.
Σ΄αγαπούσα χωρίς να το ξέρω και γύρευα τη θύμηση σου.
Στ΄άδεια σπίτια έχω μπει με τη λάμπα για να κλέψω
τη ζωγραφιά σου.
Μα ήξερα πια πως ήσουνα..Ξάφνου
καθώς βάδιζες δίπλα μου σ΄άγγιξα
κι η ζωή μου σταμάτησε:
μπρος στα μάτια μου στεκόσουν,ρήγισα,
και βασιλεύεις...

Σαν πυρά μές στα δάση η φωτιά είν'το ριγάτο σου....