..................

....the music played....
Είχα κι εγώ κάτι αναμνηστικά στο συρτάρι των Προσδοκιών

από μερικά Ταξίδια του Μέλλοντος.

Όμως, τα ξεπούλησα όσο όσο για λίγο Παρόν.


Όσο η μουσική ακούγεται από τα μεγάφωνα της Αγοραπωλησίας

όλο χάνω την Αξία της Ευτυχίας μου

στο Υπαίθριο Παζάρι,

όπου οι Αγύρτες ανταλλάσσουν Τυφλές Ελπίδες

για λίγες στιγμές Παρόντος...

Τρόπος πληρωμής του Ανεκτίμητου

αυτοκτονία του Στίχου που μαρτυρά λεπτομέρειες,

με θηλιά τη μουσική,

που σαν λαστιχο τεντώνεται

και επιβραδύνει το Θάνατο και τις Αγωνίες...
Εμποράκος του Δρόμου

συναλλάσσομαι με την Εμπειρία

και φεύγω... με χέρια αδειανά

και καρδιά κομμάτια...
και η μουσική παίζει ακόμα,

σαν ακάλυπτη επιταγή Ευτυχίας...

Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από ~reflection~