........................................................




Συναισθηματική νοημοσύνη: Η ελπίδα μας...


Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη περιγράφεται η ικανότητα διαχωρισμού, διάκρισης και εντοπισμού των δικών μας συναισθημάτων αλλά και των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων, με σκοπό τον έλεγχο της σκέψης και των πράξεων μας... Ένας «βοηθός» του μυαλού μας, ένας σύμμαχος ενάντια στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που λέει και ένας στίχος...

Φανταστείτε να έχετε τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεστε με ακρίβεια τι νιώθετε... Τι νιώθει ο άλλος για εσάς... Είναι κάτι παραπάνω από ένστικτο... Κάτι παραπάνω από μια υπόθεση... Ο Γκαίτε είχε πει πως «οι άνθρωποι είμαστε διαμορφωμένοι από αυτά που αγαπάμε...». Δεν είχε και άδικο εδώ που τα λέμε. Πολλοί άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι, μπερδεμένοι με τα συναισθήματα των άλλων για αυτούς αλλά και με τα δικά τους. Αυτό τους δημιουργεί σύγχυση, άγχος, αίσθημα ανασφάλειας, αρνητικές σκέψεις και εν τέλει τους οδηγεί στην ψυχολογική άρα και ουσιαστική τους μοναξιά...

Η δυνατότητα που μας δίνει η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ευκαιρία μας για κατανόηση της εσωτερικής μας δύναμης. Αν μπορέσουμε και λειτουργούμε με βάση τη συναισθηματική νοημοσύνη τότε θα έχουμε κάνει ένα ακόμη βήμα να βγούμε από τον προσωπικό μας λαβύρινθο. Η διαχείριση των συναισθημάτων είναι μια εύθραυστη κατάσταση. Κυρίως για τις γυναίκες καθώς αυτές κινητοποιούν εννέα περιοχές του εγκεφάλου τους για να μετουσιωθεί ότι σκέφτονται, νιώθουν, σε συναίσθημα... Εν αντιθέσει με την αφεντιά μας που κινητοποιούμε δύο περιοχές άρα και δίνουμε λιγότερο από το Εγώ μας...

Οι γυναίκες θυμούνται καλύτερα εκείνες τις στιγμές της ζωής τους που έχουν επηρεαστεί συναισθηματικά, επειδή ο εγκέφαλος τους είναι οργανωμένος να φυλάσσει στη μνήμη του τα έντονα συναισθήματα και αυτό λόγω της ύπαρξης ενός σημαντικού δεσμού μεταξύ της γνωστικής συμπεριφοράς και της δομής του εγκεφάλου…


Αν πάντως σκεφτείτε προσεκτικά, είναι αρκετά εύκολο να εντοπίσουμε ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που θα μας οδηγήσουν στην συναισθηματική νοημοσύνη... Θα μπορούσαμε ας πούμε να αναλάβουμε την ευθύνη των όσων νιώθουμε και να μην περιμένουμε από τους άλλους να μας οδηγήσουν εκεί... Θα πρέπει να αποφεύγουμε να προσπαθούμε να ελέγχουμε κάποιον, να τον κριτικάρουμε και να δίνουμε εντολές... Ας αναγνωρίσουμε τους φόβους και τις επιθυμίες μας. Να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας... Δεν είναι όλοι μέντιουμ να τα καταλαβαίνουν...

Τέλος οι ειδικοί υποστηρίζουν πως πέντε είναι τα στάδια της συναισθηματικής νοημοσύνης και άρα της Ευτυχίας... 1) Αυτοεπίγνωση. Ας μελετάμε τα συναισθήματα μας από την γέννηση τους... 2) Έλεγχος των συναισθημάτων. Ας σκεφτούμε γιατί νιώθουμε φόβο, οργή, αγάπη, πάθος, ένταση κλπ κλπ. 3) Χειρισμός σχέσεων. Πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε κοινωνικοί, διαλλακτικοί και επικοινωνιακοί με τους άλλους. 4) Κινητοποίηση του Εαυτού μας. «Αποθήκευση» των συναισθημάτων μας και χρήση τους όταν πραγματικά νιώθουμε να τα εκφράσουμε όπως πρέπει και την κατάλληλη στιγμή. 5) Εν-συναίσθηση. Ας μάθουμε τους άλλους. Ας τους μελετήσουμε...


H Λίνα Νικολακοπούλου είχε γράψει κάποτε...: «Oι ευαίσθητοι αμύνονται στη ζωή και αργούν... Και η λαχτάρα τους συνήθισε να πατάει το φρένο...» Ας σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό... Ας περάσουμε στο επόμενο επίπεδο. Ας είμαστε εμείς οι διαχειριστές της ψυχολογικής μας κατάστασης...