.....................................................



Λογική και συναίσθημα. Είναι ίδια? Διαφορετικά? Ποιος μπορεί με σιγουριά να απαντήσει? Θεωρητικά, είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ανθρώπινες «διαδικασίες». Στη φιλοσοφία, λογική (από το ελληνικό λόγος) είναι η ικανότητα ή η διαδικασία μέσω της οποίας οι άνθρωποι κάνουν σκέψεις και ιδιαίτερα αφηρημένους συλλογισμούς υψηλού επιπέδου. Αντιθέτως, το συναίσθημα είναι η ευάρεστη ή δυσάρεστη ψυχική κατάσταση που συνοδεύεται από ελαφριές μεταβολές των λειτουργιών του οργανισμού και είναι αποτέλεσμα κάποιου γεγονότος ή εμπειρίας.


Δε βοήθησε και πολύ ανάλυση των λέξεων ε? Ας το πάμε αλλιώς. Σκεφτείτε μια πρόσφατη ιστορία σας που έπρεπε να πάρετε μια απόφαση. Να το κάνω ή να μη το κάνω? Να το πω ή να μη το πω? Είναι έτσι ή δεν είναι? Οι άνθρωποι γνωρίζουμε το σωστό στις περισσότερες των περιπτώσεων, το βλέπουμε, το έχουμε ξαναζήσει, είμαστε έτοιμοι να το εφαρμόσουμε βάσει της λογικής μας, εκτός εάν... Εκτός εάν μπει στη μέση το ρημαδιασμένο το συναίσθημα.. Και λέω ρημαδιασμένο γιατί όταν το συναίσθημα υπερτερεί της λογικής, τότε αρκετές από τις αποφάσεις μας καταλήγουν σε όλεθρο. Φυσικό επόμενο πιστεύω γιατί έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, άρα συναισθήματα... Όταν δύο άνθρωποι λειτουργούν μεταξύ τους σε μια προσωπική τους κατάσταση με την λογική όλα βαίνουν καλώς. Όταν όμως μπλεχτεί από την μια το συναίσθημα και από την άλλη η λογική τότε οι τσακωμοί, οι λύπες και οι στεναχώριες είναι μονόδρομος...

Προς Θεού μην παρεξηγηθώ δεν είμαι ρομπότ, ούτε άνθρωπος με «ξύλινη» συμπεριφορά και «κρύο αίμα», αλλά μερικές φορές πρέπει συγκεκριμένες καταστάσεις και περιπτώσεις της ζωής μας να τις αντιμετωπίζουμε έτσι. Έχω δει ανθρώπους να καταστρέφονται από το συναίσθημα, επειδή αγάπησαν και δεν αγαπήθηκαν, έχω δει άλλους να καταστρέφονται επειδή εμπιστεύτηκαν και δεν τους δόθηκε η ίδια εμπιστοσύνη. Το συναίσθημα στα χέρια των ανθρώπων είναι «καυτή πατάτα» και αυτός που την δέχεται εκεί που δεν το περιμένει ή επειδή είναι ανίκανος να αντιδράσει... καίγεται!!!’

Μπαίνοντας σε μια διαδικασία σκέψης, συνειδητοποιώ πως μερικές φορές ο χαρακτήρας μου που είναι δύσκολος με έχει σώσει από τέτοιου είδους περιπτώσεις. Όχι πάντα όμως. Αν διαπιστώσετε και από τους γύρω σας, αυτοί που παίρνουν πάντα λογικές αποφάσεις χαρακτηρίζονται τουλάχιστον ... ψυχροί και απάνθρωποι. Άρα υποσυνείδητα κάποιες φορές έχω ωθηθεί προς την κατεύθυνση του συναισθήματος (το ήθελα και γω εννοείται..) και όλες κάτι δεν πήγε καλά. Την πάτησα ρε παιδί μου... Θέμα επιλογών θα μου πείτε. Όντως. Απλά όπως και να το δω, καταλήγω στο ότι η λογική πειράζει, ενοχλεί, πληγώνει, αλλά το συναίσθημα έτσι όπως οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν πλέον έχει παραμορφωθεί και τείνει να γίνει εργαλείο δημιουργίας υποχειρίων και όχι εργαλείο για να κρατήσεις κοντά σου έναν άνθρωπο, να του δώσεις και να σου δώσει, να σχετιστείς μαζί του όπως αρμόζει. Ερωτικά, φιλικά, ανθρώπινα...

Ολοκληρώνοντας, πιστεύω πως το σωστό και το υγιές είναι να είσαι κάπου στη μέση. Δε χρειάζεται να είμαστε των άκρων και των ψυχρών αποφάσεων πάντα. Ούτε να λειτουργούμε πάντα όπως νιώθουμε. Η κάθε περίσταση είναι ξεχωριστή. Ας προσπαθήσουμε να ισορροπήσουμε. Όπως ο ακροβάτης στο σχοινί... Όπως ο χορευτής στο τανγκό. Αν χάσουμε ένα βήμα συνεχίζουμε... Έτσι είναι η ζωή...