.......................................................



Δεν λέω τίποτα, μα νιώθω..


Χίλιες φορές ψιθύρισες πως μ’ αγαπάς

Κι άλλες τόσες πως με νοιάζεσαι. Και ύστερα με λατρεύεις.

Και είμαι όλη σου η ζωή εγώ. Τα πάντα

Κι εγώ σε κοίταζα, σε κοίταζα χωρίς να μπορώ να αρθρώσω κουβέντα

Όλα σου τα πίστευα και μάλιστα νόμιζα για μια στιγμή πως κλαις

γιατί έβλεπα μια σταγόνα στο σημείο εκείνο που βγαίνουν τα δάκρυα

και γέμιζα τύψεις ο ανόητος που οι δικές μου λέξεις στροβιλίζονταν ανύπαρκτες

που οι δικοί μου όρκοι δεν έβγαιναν, όχι γιατί δεν υπάρχουν

μα γιατί αυτά που νιώθω εγώ δεν μπορώ να τα χωρέσω σε λέξεις ακόμα

κι αν σου φαίνεται λίγο αυτό, καταλαβαίνω

μα δεν είναι λίγο κι ούτε μπορείς να ξέρεις πόσο πολύ είναι

δεν σε αφήνω να μάθεις γαμώτο, αυτό είναι το θέμα


Δεν μεσολάβησε πολύς χρόνος και είπες πως καλύτερα να φεύγεις

Ήμουν σίγουρος πως θα το πεις

Είναι το επόμενο βήμα κάθε φορά που σωπαίνεις

Είδες? Αρχίζω σιγά σιγά να σε μαθαίνω κι εγώ

Μόνη σου είπες πως δεν ξέρω τίποτα εγώ απ’ όσα ξέρεις

Κι έτσι χρειάζομαι χάρτες.

Ενώ εγώ σου λέω τα πάντα εσύ μάλλον κρύβεις.

Δεν έχω ιδέα τι και που, μα κρύβεις..

Για άλλη μια φορά με ύψωσες τόσο και μετά με πέταξες κάτω

Ξαφνικά. Απότομα. Πάλι και πάλι τα ίδια. Πόσο πια?

Δεν αντέχω σου λέω ν’ αλλάζουν έτσι όλα.. δεν το αντέχω

Ξέρω, δε θες να με δεις να κλαίω

Γι’ αυτό περιμένω μέχρι να κλείσεις πίσω σου την πόρτα

Βασικά όχι, περιμένω λίγο ακόμα

Μέχρι να σε χάσω εντελώς απο τα μάτια μου

Και μετά κι άλλο λίγο, μήπως αλλάξεις γνώμη και γυρίσεις

Μα δεν το κάνεις και μετά ξεσπάω με λυγμούς και πολύ λίγα δάκρυα

Σου θυμώνω και θέλω να χτυπήσω τους τοίχους να σπάσουν

Δεν πρόλαβα να καταλάβω ποιος φταίει πάλι

Ποτέ δεν προλαβαίνω. Όλα εκ των υστέρων τα σκέφτομαι

Και τώρα σπάω το κεφάλι μου μα δεν βρίσκω τίποτα.. τίποτα

Δεν σε προλαβαίνω, το ξέρεις? Δεν μπορώ να το κάνω. Πάντα πρώτη θα φεύγεις.
«Δεν κατάλαβα» θα σου πω πάλι. Κι ελπίζω να με πιστέψεις. Πότε κατάλαβα?

Λες έχεις σοβαρά προβλήματα τώρα. Πολλά. Κι εγώ δεν έχω καμιά σχέση μ' αυτά.

Μα τότε γιατί έφυγες σαν κυνηγημένη ? Γιατί έτσι?

Και δεν κοίταξες πίσω τελικά. Δεν γύρισες.

Μονάχα όταν σε κυνήγησα αποκρίθηκες στον γνωστό σκοπό σου τον αδιάφορο ........