......................................................................................................................................................................................................











Oι άνθωποι που μπορουν να μας πληγώσουν ...
πιο πολυ απο τον καθένα...
είναι μονάχα εκείνοι που τους δώσαμε το μεγαλύτερο περιθώριο να το κάνουν....
Δεν σε πληγώνει ...
και δε σε προδίδει κανείς ...
πέρα απο ότι όλοι εκείνοι μαζί που εσύ το επέτρεψες...
πέρα από ότι εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό...
Δεν είναι ο άλλος που φταίει...
γιατί φέρθηκε σκάρτα ...
εσύ που τον είδες μέσα από τα δικά σου μάτια ...
και πίστεψες...
σε κάτι που δεν ήταν...
γιατί απλά σε βόλευε...
Δεν σε προδίδει αυτός που σήμερα είναι μαζί σου και αύριο δεν σε θέλει...
Τα σημάδια ειναι ορατά από την αρχή...
αλλά ο φτερωτός θεός δυστυχώς δε κάνει διακρίσεις....
Πλάσατε ο ένας τον άλλον ...
όπως θα θέλατε να είστε ...
και ξεχάσατε να δείτε πως πραγματικά είστε...
Ορίσατε όρια...
ό ένας στον άλλον ...
χωρίς να μπείτε στην διαδικασία να ρωτήσετε...
μα είναι αυτά τα όρια του...
ή εγώ κρίνω πως είναι;;
Δεν σε πρόδωσε κανείς ...
εσύ πρόδωσες τον εαυτό σου...
για να έχεις κάτι που δεν θα μπορούσες αλλιώς...
Η ζωή είναι πολύ απλή ...
κι όμως ...
εμείς την κάνουμε δύσκολη...
περιμένουμε από τους άλλους πράγματα που ούτε εμείς δεν θα κάναμε ...
όμως τα περιμένουμε...
Aποζητάμε αυτό που δεν έχουμε...
και έχουμε αυτό που δεν θα θέλαμε...
Μετά παραπονιόμαστε γιατί μας φταίνε οι άλλοι...
πάντα οι άλλοι...
Και η ζωή συνεχίζετε ...
χωρίς ποτέ κανείς να υπολογίζει την οδύνη σου... τις ευαισθησίες σου...
την ευάλωτη πλευρά του χαρακτήρα σου...
που απο ηλιθιότητα ξέχασες να θωρακίσεις...
και εσύ πάντα κατηγορείς...
τις λάθος επιλογές σου...
και τα λάθη του παρελθόντος σου...
Γ Ι Α Τ Ι Ι ;;;;;
Να σου πω το γιατί... ;;;;;; 
μόνο που θα πρέπει να το αντέξεις...
γιατί δε θέλεις να συνειδητοποιήσεις την απλή λογική του...
ΣΕ ΕΠΛΑΣΑ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ...
ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ...
Σ'αγάπησα όχι γι αυτο που μπορούσες εσύ να μου δώσεις ...
αλλά γι αυτό που ήθελα και περίμενα εγώ να μου δώσεις ... 
(πόσο εγωϊστικό ακούγετε τελικά...)
Με πρόδωσες γιατί δεν ήσουν αυτό που είχα πλάσει αρχικά στο μυαλό μου...
ότι είσαι...
ΜΙΑ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ...
Αλλά τελικά ένα πράγμα να ξέρεις...
δε μπορείς και δεν εχεις τη δύναμη να με πληγώσεις περισσότερο ...
ο διακόπτης είναι στο OFF...
τα ρολά κατεβασμένα...
είσαι ο ΚΑΝΕΝΑΣ πλέον για μένα....
Λυπάμαι αλλά δεν σε θυμάμαι...
κι όσο κι αν προσπαθώ να αναμοχλεύσω αναμνήσεις...
πράγμα περίεργο...
ένα κενό συναντάω μόνο...
με όλες τις αισθήσεις ερμητικά κλειστές...
Είμαστε ξένοι...
γιατί απλά δεν γνωριστήκαμε ποτέ...
Τα όνειρα είναι για να σε προδίδουν τελικά...
να σου υπενθυμίζουν...
κάθε φορά την πραγματικότητα...
όσο σκληρή κι αν είναι ...
και μόνον αυτή........