................................................



συγνωμη...
Καποιοι δε ξερουν τη λεξη...

Καποιοι κανουν οτι δεν τη ξερουν...

Αλλοι τη λενε τοσες φορές τη μερα που μενει αφωνη...

Καποιοι αλλοι δε ξερουν την ακριβη σημασια της...

Υπάρχουν κι αυτοί που τη λενε επιλεκτικα...

Καποιοι κερδιζουν απο αυτη...

Μια μεριδα ζουν απο αυτη...

Εγωισμος;...μπορει...απανθρωποιηση;..μπορει...

Γιατι τι λεμε;

για να νιωσουμε καλα;

για να πετυχουμε κατι;

για να φυγουν τυχον τυψεις;

για να συνεχισουμε;

για να νιωσει ο ακουων καλα;

για να ειμαστε αρεστοί;

Ποιος ξερει;...μπορει και για ολα..μπορει και για κατι αλλο...
Υπάρχουν και ανθρωποι που θελουν να την πουν, γιατι ετσι το νιωθουν...γιατι νιωθουν οτι ισως αδικησαν, γιατι νιωθουν οτι οι ανθρωποι μεσα απο τη διαδικασια της σκεψης για να βγει προς τα εξω η λεξη αυτη, καλιτερευουν σαν ανθρωποι...γιατι νιωθουν οτι εξωτερικευση των συναισθηματων τους, τους βοηθουν...γιατι θελουν να ακουμπησουν τις σκεψεις τους, να τις κουβεντιασουν, να κανουν πιο ομορφο τον εαυτο τους, τη καρδια τους....να χαμογελασουν παιρνοντας δυναμη απο τα σφαλματα τους, να δωσουν μετα πιο πολλα...οχι ντε και καλα εκει που εσφαλαν, μα στη ζωη την ιδια...

Δε μπορουν ομως....

Αν δεν υπάρχει πια ο ανθρωπος που αδικησαν; αν δεν μπορει να βρεθει ο αποδεκτης;

ΚΑι ψαχνουν, προσπαθουν να ανοιξουν κλεισμενες πορτες, αμπαριασμενες καρδιες...

Πουθενα ζωη, αναπνοη...φαρος ερημος...

Μια ζωη να αναζητουν, να ψαχνουν..ψυχες μετεωρες αναμεσα στους δυο κοσμους...αληθεια-ψεμα, ζωη-θανατος...

Λενε οτι φτανει που το σκεφτεσαι εσυ..φτανει που εσυ εχεις μετανιωσει...

Δε φτανει..η καθαρση ερχεται εκει...απεναντι με ματια στα ματια...με δακρυ κρυφο, με βλεμμα σκυθρωπο...με μιλιά..

Για ολους...για σενα ...για σενα...και για μενα...