..................................................


 




Υπήρξαν μέρες που θέλησα και κρύφτηκα στην σιωπή.
Άλλες μέρες η κούραση της δουλειάς δεν άφηνε την καρδιά μου γυμνή να τρέμει απο φόβο τα όσα η λογική καταδυναστεύει.
Υπήρξαν ημέρες έντονου στοχασμού και υπήρξαν λέξεις που θέλησαν να μετατρέψουν τον πόνο τον πόθο και το έρεβος σε ατελείωτα ποιήματα.
Άλλες ημέρες πέρασαν άπραγες και χάθηκαν στην απραγία ,και ξεχάστηκαν μέσα απο την απουσία ονείρων και αναμνήσεων.

Σήμερα πίεσα την θλίψη μου να βγει να αναστατώσει τα πέλαγα του είναι μου και η λογική θέλησε να φιμώσει την καρδιά και όσο και αν τα λόγια ήταν εκεί,τίποτα δεν έβγαινε, στριμωγμένα όλα σε μια σκέψη,σε μια πνοή και μια βαθιά θλιβερή ανάσα.

Για άλλη μια φορά είχα τον καπνό να μου κρατάει συντροφιά και σε αυτό το κλειστοφοβικό δωμάτιο(για απόψε) τον παρατηρούσα να ανεβαίνει ψηλά και να κάθεται εκεί,να δημιουργεί μια βουβή ασπίδα και να μου κλέβει λεπτά ευτυχίας που ίσως στο μέλλον να ευτυχώ και να μετανιώνω που τέτοιες ώρες τα σκότωσα ,μια θυσία στον βωμό της μοναξιάς μου.

Πήρα το θάρρος να ακουμπήσω στο παρελθόν,έβαλα τραγούδια να με πάνε γοργά εκεί και άφησα το μυαλό να βυθίζει το αναίμακτο μαχαίρι του,βαθιά,όσο πιο βαθιά μπορεί στην καρδιά και έτσι αβοήθητη να χτυπά το ίδιο γοργά και να ματώνει όσο πιο πολύ μπορεί.

Κάθε χτύπος και ένα καλάθι δάκρυα που αν τα πετάξεις σε έδαφος σκληρό αναμνήσεις θα φυτρώσουν.

Πεθαίνεις καρδιά μου?αυτό θέλω να κάνεις για εμένα σήμερα...δεν ξέρω χρονικά,πόσο θα σου πάρει,θέλω προστάζω να ξ αιματώσεις,να πάψεις έτσι,ίσως, να πονάς.

Τι είναι κείνο που δεν σε αφήνει να δεχτείς τετελεσμένες αποφάσεις και θέλεις να γυρνάς σε Εκείνη που σταμάτησε το όνειρο Ζωή σου,που για χρόνια αποτελούσε και δικό της?
Τι σε θέλει να εκτιμάς κάτι που σε εκτίμησε όχι έτσι όπως σου άξιζε και σε πέταξε στο καλάθι με άλλα άχρηστα που δεν είναι άλλα παρά τα ονειράτα σου τώρα πιά?
Γιατί νιώθεις την ανάγκη να πληκτρολογήσεις το νούμερο της,να μάθεις νέα της,να ακούσεις την ευτυχία της μακριά σου,την δική σου επαναλαμβανόμενη δυστυχία?
Γιατί θέλεις να νοιάζεσαι ακόμα αν είναι καλά,να ακούσεις πως σε αγαπάει,γιατί όσο και αν δεν το αποδέχεσαι σε ώρες οργής,και Εκεινη σε αγάπησε μοναδικά ,το ίδιο μοναδικά όπως και εσύ,αλλά που μόνο αν γυρίσει ο κόσμος τούμπα αυτή η αγάπη θα μπορούσε να ξαναγίνει ένα...
Γιατί θέλεις να χαζεύεις πινακίδες σε πανομοιότυπα αυτοκίνητα που τυχαίνει να συναντάς στο δρόμο σου και γιατί πανικοβάλλεσαι τι θα αντικρίσεις σαν δεις τον οδηγό του?
Θάρρος θέλει η αγάπη και κότσια και αντοχή στον χρόνο ναι?Εμπρός λοιπόν κάνε άλλη μια προσπάθεια να επικοινωνήσεις....Το Αντέχεις? Για άλλη μια φορά σκουπίδι και μετά να μαζεύεις τα κομμάτια σου και κουλουριασμένος γυμνός σε ένα πάτωμα κρύο να κλαις και να πενθείς...Το Αντέχεις?,Το Αξίζεις?Δεν απαντάς...όπως θες.

Και το μαχαίρι ακόμα πιο βαθιά μέσα σου.εκεί να ξεματώσεις να μην μιλάς,νακρή να μην αισθάνεσαι και η επόμενη μέρα να ξημερώσει ευωδία σε φτερά αγγέλων που με αγαπούν και με νοιάζονται.

Τι στο διάολο σε θέλει να οργίζεσαι κάθε φορά που πονάς,κάθε φορά που διαπράτεις τα ίδια λάθη και διαγραφείς όνειρα που σε θέλουν καλύτερο στο νέο εγώ σου.
Γιατί ενώ έχεις ξεχάσει την μορφή της,το πρωινό της ξύπνημα,τα νεύρα της ,τον τρόπο που περπατούσε δίπλα σου,τα σημεία που σε ακουμπούσε φαντάζουν νεκρά και κρύα?
Γιατί θες να τα γράφεις εδώ αυτά ενώ ξέρεις ότι στα καπάκια όταν τύχει να διαβαστεί από Εκείνη θα γίνεις περίγελος και δεν πρόκειται παρά μόνο να πάρεις μια δεκάρα σαν ξεκαρδιστικός ζογλερ στο δικό τους πριβέ τραπέζι?

Γιατί ενώ η νέα σου μέρα περιλάμβανεται από όνειρα δικά σου και ονειράτα άλλων δεν αφήνεις την επόμενη μέρα να ξεχάσει το παρελθόν της και θες να σκάβεις νέες πληγές πάνω σε εκείνες που μήνες τώρα επουλώθηκαν...

Ξεμάτωσες λευκή καρδιά;,άλλον ένα σπαραγμό να βγει και το τελευταίο πικρόχολο αίμα που απόψε σε φούσκωσε σαν την σελήνη σε πλήρες γιόμα.

και η λογική βρέθηκε να σκουπίζει το αποτέλεσμα,δάκρυα βάλθηκαν να ξεπλύνουν τα ίχνη και το μυαλό δρομολόγησε το θράσος να βρει το θάρρος και τα δυό μαζί να πορευτούν μαζί στην κοιλάδα ονείρων αγοράζοντας νέα και ξεπουλώντας τα παλιά,ίσως χαρίζοντας τα...

Νέα όνειρα σπρώξε στις φλέβες σου καρδία
ως τ'άκρα λευκά να φτάσουν
και αν είναι η αγάπη πειρασμός
αλλού θα βρούν να πιάσουν.