VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

                        .....................................................
 
 
 
 
Γνωριζόμαστε, συμπαθιόμαστε, ερωτευόμαστε και ξεχνιόμαστε. Περνάμε ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες για να γνωριστούμε, να αγαπηθούμε και τελικά να ξεχαστούμε. Είμαστε τραγικοί οι άνθρωποι...
Κάνουμε τόσο κόπο και τόση προσπάθεια, για να καταλήξουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε.
Μόνοι.
Και ξανά προς την δόξα τραβά. 
Σπάμε τα μούτρα μας και υποσχόμαστε στον εαυτό μας, ότι δεν θα ξανασυμβεί. Δεν θα αφεθούμε ξανά στα ίδια λάθη. Γιατί αυτή την φορά, θα γνωρίσουμε κάποιον-α, που θα μας ταιριάζει περισσότερο, θα μας ακούει περισσότερο, θα μας αγαπήσει περισσότερο, θα υποχωρεί περισσότερο. Και όταν αυτό πραγματικά συμβαίνει, δεν το παίρνουμε χαμπάρι. Δεν κατανοούμε πόσο τυχεροί είμαστε, που αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, που νιώσαμε τόσο σπουδαία συναισθήματα και βιώσαμε ευτυχισμένες στιγμές.
Δεν σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε, πριν φωνάξουμε, πριν πληγώσουμε. 
Γιατί έχουμε δίκαιο. 
Και όλες οι στιγμές που ζήσαμε με τον άλλον-η δεν πιάνουν μια, μπροστά στο δίκαιο μας. 
Δεν υποχωρούμε. 
Έχουμε δίκαιο.
Ο-Η άλλος-η πρέπει να ζητήσει συγνώμη, ο-η άλλος-η να υποχωρήσει.
Εμείς, είπαμε, έχουμε δίκαιο.
Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες...
Δεν με νοιάζει τι γράφω. Ήρθα για να αδειάσω το κεφάλι μου.
Άλλα πράγματα ήθελα να κάνω σήμερα.
Δεν ήθελα να κάτσω στον υπολογιστή. 
Ήθελα να βγω.
Να δω κόσμο. 
Να περπατήσω χωρίς άγχος.
Να μην κλειστώ μέσα.
Όπως φαίνεται, δεν έχω επιλογή. 
Και έτσι σου μιλάω.
Ξέρω πως είσαι κάπου εκεί έξω. Όποιος-α κι αν είσαι, με διαβάζεις και με καταλαβαίνεις.
Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι με καταλαβαίνεις. Δεν μπαίνεις εδώ μέσα για να αφήσεις σχόλια, ούτε για να προβληθείς ο ίδιος,η ιδια, αλλά για να με διαβάσεις, να μάθεις τι κάνω. Και αν μπορείς να με βοηθήσεις με μια σου κουβέντα, τότε θα πατήσεις τα πλήκτρα σου. 
Όπως εγώ τώρα τα δικά μου.
Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο όπως και να χει. 
Σε ευχαριστώ. 
Ανθρώπινα και ειλικρινά.
Γιατί σήμερα, είσαι εδώ για μένα, σήμερα που έμεινα μέσα, που δεν έχω διάθεση, 
Είσαι εδώ.
Και μπορώ να σου μιλήσω για όσα με απασχολούν.θα μπορούσα να κρυφτώ πίσω από μια άλλου είδους ανάρτηση, αλλά σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα.
Και το είχα ανάγκη....!!!

1 σχόλιο:

  1. Γιατι υπερισχύει ο εγωισμός...γιατί υπάρχει μόνο το ΕΓΩ και όχι το ΕΜΕΙΣ...γιατι νομίζουμε πως θα εκτεθούμε και θα τσαλακωθούμε αν εξωτερικεύσουμε αυτά που πραγματικά νιώθουμε...γιατί ετσι νομίζουμε πως έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης....Γιατι δεν καταλαβαίνουμε πως είναι πολύ σπουδαίο να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα μας σε αυτόν που τα δημιουργεί....αυτό ειναι μαγκιά...το να λες αυτά που νιώθεις...τι να το κάνω άμα τα νιώθεις και δεν τα λες για να μην εκτεθείς....Κανενας δεν θα σε θυμάται για τις σκέψεις που έκανες.....ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ....να αγαπάμε και τον άλλον ...οχι μονο τον εαυτό μας...γιατί αν δεν δώσουμε δεν θα πάρουμε!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή