.......................................................

Για πολύ καιρό παρατηρούσα , ζούσα , φιλοσοφούσα τις ζωές άλλων και πως βίωναν επιβίωναν στην ζωή τους .
Πως αντιδρούν και αντέδρασαν στις καταστάσεις που η ζωή τούς επιφύλασσε...

Τόσο καιρό είχα έναν φύλακα άγγελο που με φρόντιζε και δεν είχα την δύναμη να τον ευχαριστήσω ποτέ .

Δεν είχα την δύναμη να του ζητήσω συγνώμη , να τον πάρω αγκαλιά και να του πω , πως όλα θα πάνε καλά...

Ναρκομανής μέσα στην πρέζα της ψεύτικης μα συνάμα αληθινής ζωής μου δεν είχα την δύναμη να δω την ζωή μου σοβαρά και να δημιουργήσω μέσα σε αυτήν...
Την άφησα να περνάει μπροστά μου ,δεν την δούλεψα , ήμουν το ίδιο απαθής στην ζωή μου όπως τόσο καιρό έκανα με την Ζωή άλλων...

Απαθής και ευπαθής ,
αληθινός και ψεύτης ,
ρομαντικός και πεζός ,
φιλόσοφος και φτωχός ,
δαίμονας και άγγελος ,
ενωμένος και διχασμένος ,
όπως το ζώδιο μου με θέλει ο χαρακτήρας του ,
φίλος και εραστής ,
παιδί και άντρας ,
όμορφος και άσχημος ,
πλούσιος και φτωχός ,
επιδέξιος και αδέξιος να δω την ζωή να φεύγει μέσα από τα χέρια μου ,
πραγματικός και ονειροπόλος ,
όνειρο και εφιάλτης για όσους με ονειρεύτηκαν...

...Υπήρξα όλα αυτά και πολλά παραπάνω ...

Υπήρξα για πολύ καιρό Μαλάκας , Εγωιστής , Τυφλός ...

...Ψεύτης ...

Ναι...Ψεύτης...'Οταν δεν μπόρεσα να φέρω εις πέρας όσα κάποτε έταξα σε ένα λεωφορείο που μιλούσε η καρδιά και τα δάκρυα ήταν οι νότες που συνόδευαν και συνέδεαν τον ύμνο,τα όνειρα που έκανα μαζί της...
'Ονειρα που είχαν για πίνακα ζωγραφικής μια βάρκα σε μια ήρεμη λίμνη και τα νερά να είναι τόσο ήρεμα όσο μια αδηφάγα ψυχή θέλει να ηρεμεί να απολαμβάνει χορτασμένη πλέον τις αναμνήσεις μιας Ζωής...
Σε αυτήν την βαρκούλα σε μια ήρεμη λίμνη θα είμαι μόνος μου,όμως όχι αληθινά.απλα με εκείνη που ξεκίνησα μαζί της να τον ζωγραφίζω...
Και αυτή η λίμνη είναι ο δικός μου παράδεισος και εσύ ,ΕΣΥ ,
στην βάρκα αυτή που της λείπεις ήσουν η ευτυχία μου ,
θα ζείς μακριά από μένα .......