...................................

Που είσαι τώρα; Πίστεψες κάποτε σε μέρη μακρινά.  Παραμυθένιες ιστορίες κεντημένες από βελόνες χρυσαφιού  και κλωστή μεταξένια κυλούσαν από τα όμορφα σου χείλι, αφήνοντας ένα χαμόγελα σε κάποτε θλιμμένα πρόσωπα. 

 Που είσαι τώρα;  Σε ψάχνω παντού.  Μια ακτίνα του ήλιου της αυγής ακουμπάει κάθε μέρα το πρόσωπο μου καθώς κάνω τα δικά μου ταξίδια,  και θυμίζει το τρυφερό σου χάδι.  Ένα τραγούδι που παίζει, μοιάζει με κάτι που κάποτε ψιθύρισες, και ο άνεμος μήπως έκλεψε σήμερα το άρωμα σου;  

Πως χάνεσαι όταν όλη μου η ψυχή ψάχνει να σε βρει;

  Το χρώμα σου στάζει από τους τοίχους που έχτισα με τόσο προσοχή γύρω από μια ραγισμένη, πεταμένη καρδία, και το τελευταίο κομμάτι της μεταξένιας κλωστής το κράτησα γιατί πιστεύω στο αίσιο σου τέλος ... αλλά οι αναμνήσεις δεν αρκούν για τούτο το κορμί.  Το δικό μου παραμύθι ζητάει σάρκα και οστά για να ολοκληρωθεί ... που είσαι τώρα;