......................................................................................................................................................................

                    Δυό μάτια καθαρά...

Κοιτάζω...

(Ω! Πόσα βλέπω!)

Στο πιό όμορφο "τίποτα"...

τα βλέφαρά σου γίνονται πυξίδα...

Στο ανοιγόκλεισμά τους...

ω...! Πόσα "τίποτα" μου χαρίστηκαν!

Στο πιό όμορφο "τίποτα"...

τ' ακροδάχτυλά σου μου έδειξαν το δρόμο...

...για έναν παράδεισο...

Παράδεισο απ' τους λίγους...

Απ' αυτούς που όταν κοιμάσαι εγώ ξαποσταίνω...

...Κι όταν ξυπνάς...

εγώ το μόνο που θέλω είναι να συνεχίζω...

Απλώς...

να συνεχίζω...

Στο πιό όμορφο "τίποτα"...

η φωνή σου άηχη έφτανε στ' αφτιά μου...

και μίλαγε κατευθείαν...

σε κάθε χτύπο της καρδιάς...

...ρυθμός από τους λίγους...

Απ' αυτούς που σε παν...

...και σε φέρνουν...

Που σε κάνουν να σηκώνεσαι και να χορεύεις...

χωρίς να μπορείς να αντισταθείς με τίποτα...

...στο "τίποτα"...

Ρυθμός εθιστικός...

που οι λέξεις δεν χωράνε για άλλη μια φορά...

...πουθενά...

Μάλλον...όχι δε χωράνε...

δεν αρκούν...

Δεν αρκούν...

Δεν αρκούν οι λέξεις...

Δεν...ακούν...

Στο πιό όμορφο "τίποτα"...

ήρθε η στιγμή που έπρεπε να γυρίσω την πλάτη...

και να φύγω...

Έπρεπε...

Έπρεπε να γυρίσω την πλάτη...

Έπρεπε να φύγω...

Μα ένα χαμόγελο...

έμεινε να χαρίζεται...

σε όποιον τύχαινε και με κοίταζε...

όταν βγήκα στο δρόμο...

...στο δρόμο με τ'αμέτρητα πολύχρωμα φωτάκια...

Με τα μπαλόνια...

με τους μεγάλους και με τα παιδιά...

...που χαμογέλαγαν και γιόρταζαν κι αυτά...

το δικό τους πιό όμορφο "τίποτα"...

Σήμερα...

...σήμερα...

...σήμερα...

...σήμερα...

γιόρταζα και γω!!!!!