..................................................................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ξεκινώντας το δρόμο της επιστροφής... 

στην πραγματικότητα...
Έξω απ΄τα σύνορα των προσδοκιών μου...
Σε συνάντησα...
Απρόσμενα συνηθισμένη και προσιτη...
τόσο ...

που δεν ένιωσα την ανάγκη να λύσω το μυστήριο... 

της ύπαρξής σου...
Μαγεμένος απ΄τη λάμψη των αστεριών ...

στο ουράνιο στερέωμα που πια έβλεπα καθαρά...

και βυθισμένος σε μια γλυκιά...

πρωτόγνωρη μελωδία...

δεν άκουσα την ψυχή μου ...

που μ'αναφιλητά παρακαλούσε ...

να σ'ακολουθήσω ...

στα φωτεινά περάσματα που εδειχνες... 

Κι όμως...
                 ~Σε μια στιγμή κοντά σου... λύγισα~
Το άγγιγμά σου ...

έκρυβε όλα τα μυστήρια που ο νους αδυνατούσε να δεχτεί ...

να κατανοήσει...
Και τότε ...

γεννήθηκε αυτό που ο χρόνος είχε ξεχάσει να μου ομολογήσει...
       Η δύναμη που μ'έσπρωχνε στην τρέλα...
      Η λήθη της υποχρεωτικής καθημερινότητας...
     Η προσμονή ενός-άλλοτε- ενοχλητικού πρωϊνού ξυπνήματος...
    Ο Έρωτας...
Σήμερα άνοιξα τα μάτια λουσμένος στο ξανθό φως του ήλιου ...

που θαρραλέα έμπαινε στο δωμάτιό μου... 

Το ζεστό χάδι του μ'έκανε να σκεφτώ ...

την προστασία της αγκαλιάς σου...
                       Ξέρω...

δικαιολογίες...
Λές και ήταν το μόνο πράγμα που θα μ'εκανε να σε σκεφτώ...
Χαμογελώντας τωρα ψιθυρίζω...

Μείνε ...

ακόμα λίγο ...

κοντά μου.........