.........................................................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λατρευω να περπατω στο δρομο...

μονος μου ...
τη νυχτα...
να ακουω μουσικη...
και συγχρονως να τραγουδω ...
χωρις να με νοιαζει τι αποψη θα σχηματισουν για μενα οι αλλοι...
σηκωνω το βλεμμα και κοιτω τ' αστρα...
ποσο το λατρευω αυτο...
ποσο...
και συνεχιζω ...
να περπατω τραγουδωντας...
αναζητωντας καμια φορα ενα συναισθημα...
που κρυφτηκε βαθια ...
μεσα στην καρδια μου...
τα φυλαω ολα εκει...
ποσο μπορει να αντεξει...
ποσο...
ναι...
ειμαι περιεργο ατομο...
μα εχω ψυχη ηρεμη...
γαληνια...
μα εχω καρδια...
γεματη αισθηματα...
μπορω να συνεχισω να περπατω για ωρες... 
στο δρομο των ονειρων...
στο δρομο που η ελπιδα και η αισιοδοξια κυριαρχει...
στο δρομο που σου χαριζει απλοχερα ονειρα...
φυλαξε μου ενα για το τελος...
θα το παρω χωρις να σε ψαξω...
ξερω οτι κι εσυ αυτο θες...
μερικα πραγματα ειναι απαγορευμενα...
μερικες λεξεις ειναι καταραμενες...
ομως το απαγορευμενο σ' ελκυει περισσοτερο...
ομως το απαγορευμενο προσπαθουμε να πλησιασουμε...
να το αγγιξουμε..
να γευτουμε ...
εστω και λιγο ...
τη γοητεια του...
μετα ολα χανονται ...
σαν να μην υπηρξαν ποτε...
αληθεια υπηρξαν?
αληθεια υπηρξες ποτε??????