.......................................................................................................................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yφαίνοντας διαβάσεις...
Η μοίρα διευκόλυνε τον δρόμο μου...
Μου πε…

 «Ακόμα κι αν δεν ξέρεις που πηγαίνεις, πάντα θα υπάρχει ένα μικρό κομμάτι γης που θα μπορέσεις να περάσεις λίγο πιο εύκολα, από τη μια μεριά στην άλλη…»
Στα σταυροδρόμια του μυαλού...

ευχήθηκα να αγναντέψω από ψηλά τις τέσσερις πορείες...

Κι απόρησα ...

πόσες φορές αυτοί που σταύρωνα και ψήφιζα για γνώριμους συμμάχους μου...

στις μοίρες που μου στρέψανε κατεύθυνση...

ένα μεγάλο Χ στο τέλος έβαλα...
Μα οι τέσσερις γραμμές...

όπως κι αν ήτανε...

ήταν εκεί…
Στο κέντρο τώρα βρίσκομαι ...

και περιστρέφομαι...
Πάντα ένας κύκλος αγκαλιάζει τις στιγμές μου...
Εγώ...

που ήμουν πριν εκεί ...
Κι εκεί που ήμουν πριν εγώ...
Ζαλίστηκα…
Το ένστικτο διαλέγει πάντα έναν δρόμο...
Κι ο δρόμος πορεία γίνεται για να μου αποκαλύψει αν το λάθος και το σωστό μπορεί να συνυπάρξει...
Και πως συμβαίνει πάντοτε...

να συνυπάρχει…
Πως γίνεται πάντα μα πάντα αυτό που απέρριψα ενστικτωδώς να απλώνεται εμπρός μου...

χαρίζοντάς μου άλλη μια ευκαιρία...

το Χ να το μεταμορφώσω και πάλι σε ακέραιο σταυροδρόμι...
Υφαίνοντας διαβάσεις…
Η μύτη του διαβήτη ναν' τα θέλω μου...
Και η πένα...

η ζωή μου........