VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

...........................................




Πόσες φορές στη ζωή του αντέχει ένας άνθρωπος να φτάσει στο μηδέν;


Αρχίζει ξανά από την αρχή σαν να μην τρέχει τίποτα;

...ή το κάθε μηδενικό αφήνει κι ένα νέο σημάδι πάνω σου;
Μια ζωή θυμάμαι να μου λένε να μαθαίνω από τα λάθη μου...

Μα δεν είναι τάχα η ζωή τόσο μικρή... μια αναλαμπή μέσα στο απέραντο σκοτάδι;

Πως γίνεται να βρεις μια δεύτερη ευκαιρία να διορθώσεις τα λάθη σου;

Οι άνθρωποι που πλήγωσες δεν είναι πια εκεί....

Και μια συγνώμη να αιωρείται κάπου στο κενό, να ψάχνει μια αγκαλιά να το σβήσει... μα μάταια...
Κλείνω τα μάτια,

σηκώνω το κεφάλι στον ουρανό

νιώθω την βροχή να μου ξεπλένει το πρόσωπο.

Οι άνθρωποι γύρω μου τρέχουν για να μην βραχούν...

Πάλι τρέχουν... που πάνε άραγε τώρα;

Μοιάζουν να μην έχουν προορισμό.

Τα πόδια και τα χέρια μου γεμίζουν νερά,

τα ρούχα μου βρέχονται,

στην πλάτη στάζουν τα μαλλιά μου...

Αυτή η βροχή φαντάζει ατέλειωτη... σαν να ξεκίνησε αιώνες πριν τον αποπλανητικό χορό της, για να σβήσει τα λάθη μου, να με κάνει να τα ξεχάσω.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου