VOULIARATINOS

GlitterGraphics
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified


commentscute


thanks Comments

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

       ...................................................................




Ήσουν εκεί…
Καθόσουν πάντα στο ίδιο τραπέζι… Και ‘γω απέναντί σου…
Ήξερα την ώρα που θα φανείς και ήμουν πάντα εκεί…
Ένα ραντεβού κρυφό, μια συνομωσία σιωπής…
Είχα τα μάτια μου συνέχεια επάνω σου, μήπως σηκώσεις τα δικά σου και δεν ήμουν σε θέση να κλέψω ένα βλέμμα σου…
Με είχες καταλάβει… Και σ’ άρεσε…
Και κάθε φορά που σήκωνες το βλέμμα από το βιβλίο σου, σίγουρη ότι θα σε βλέπω, γέλαγες και συνάμα έκλεινες τα μάτια σου… Σαν από ντροπή, σαν να ήθελες να σώσεις το βλέμμα σου…
Διαβάζοντας, έπαιζες με τα μακριά μαλλιά σου… Τα χτένιζες με τα χέρια, τα μετέφερες από την μία πλευρά στην άλλη… Και τρελαινόμουν να σε παρατηρώ… Το ήξερες… Και συνέχιζες να το κάνεις…
Και ‘γω εκεί…
Φοβισμένος να κάνω την όποια κίνηση προσέγγισης… Λες και με βόλευε αυτό το παιχνίδι… Σε είχα και δεν σε είχα… Προτιμούσα την απραξία από την ήττα… Προτιμούσα την νηνεμία από την τρικυμία…
Και συνεχιζόταν το παιχνίδι, στον ίδιο ρυθμό, στο ίδιο μοτίβο…
Και γινόταν ολοένα και πιο σίγουρο, ολοένα και πιο ξεκάθαρο…
Εσύ και ‘γω… Μόνοι ανάμεσα σε τόσους…
Και ξαφνικά σηκώνεσαι…
Έρχεσαι κοντά μου… Με πλησιάζεις με σίγουρα βήματα…
Τραβάς μια καρέκλα και κάθεσαι… Το άρωμά σου πλημμυρίζει το χώρο, πλημμυρίζει εμένα…
Ξεκινάς να μου μιλάς…
«Φεύγω…
Σήμερα είναι η τελευταία μου ημέρα εδώ…
Πρέπει να φύγω μακριά…
Το καθυστέρησα όσο μπορούσα, αλλά δεν μπορώ περισσότερο…
Ήταν όμως αδύνατο να φύγω, χωρίς να σε αποχαιρετήσω…
Ήταν αδύνατο να φύγω και να μην σου ‘πω ευχαριστώ..
Ευχαριστώ για τα βλέμματα…
Ευχαριστώ για τις στιγμές που ήξερα ότι ήμουν το μοναδικό πρόσωπο για σένα…
Ευχαριστώ που με έκανες σημαντική για σένα…
Ευχαριστώ…
»
Και σκύβεις και με φιλάς…
Εγώ μένω άγαλμα… Περνάν από μπροστά μου όλες οι εικόνες που είδα στα μάτια σου και έζησα απέναντί σου…
Σηκώνεσαι και φεύγεις…
Και χάνεσαι…
Και ‘γω συνεχίζω να κάθομαι… Όπως έκανα τόσο καιρό… Η ίδια απραξία… Ο ίδιος φόβος…
Για μια ακόμη φορά, ο ήχος της σιωπής χτυπάει τ’ αυτιά μου… Και με κουφαίνει…
Καλό σου ταξίδι άγνωστη… Να’σαι καλά όπου κι’αν πας…
Σ’ευχαριστώ…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου