................................................................










Κι ύστερα σου μιλώ για μένα….
Πως να μιλήσω στ'άστρα…..
Έχω τόσα βαθιά κρυμμένα…

Όνειρα...
Εφιάλτες...
Χαμόγελα...
Δάκρυα....

Μια αγκαλιά γεμάτη αγκάθια μου φιλάει η ζωή…..

Κι ύστερα για το δάκρυ μου μιλάς...
πως να στολίσω τα νερά...
πως να μιλήσω στ άστρα....
Μέσα στα μάτια μου βαθιά να ψάξεις...
την ηχώ της φωνής μου ν' ακούσεις...
μύρισε το άρωμα μου...
και...
νιώσε με.....
αν το αντέχεις....
νιώσε με...
άγγιξε με.....
για όσο σε χρειάζομαι....
και αγάπα με....
όσο ακόμα πονώ....
αγάπα με...
όσο δυνατά μπορείς....
αγάπα με....
και κράτα με....
σφυχτά...
κράτα με....
φέρε μου πίσω την αυγή
και πάρε μου την νύχτα....
κι ύστερα μου μιλάς για τα τραγούδια
που έγιναν περιστέρια και φωλιές.....
και φύγαν μεσ' στο δειλινό ....
και πια δεν θα γυρίσουν....
πως .....
πως να μιλήσω στ'άστρα.....
κι ύστερα μου μιλάς για μοναξιά....
λες.....
λες και δεν έχω νιώσει.....
μέσα στην τόση ερημιά.....
έχουν περάσει δειλινά που μ'έχουνε σκοτώσει ....