..............................................










Μπορεί ένα ξαναζεσταμένο φαγητό που αφέθηκε να ταξιδέψει χιλιόμετρα μακριά
να παραμένει γευστικό εκτός συναισθηματικού ψυγείου
όταν μάλιστα την πρώτη φορά που δοκιμάστηκε είχε προκαλέσει συμπτώματα δηλητηρίασης και για καιρό παρενέργειες του παρασυναισθηματικού; 
Μπορεί να κρατηθεί πάνω σε μη ομολογίες, μια ζωή
με μέλλον και περιεχόμενο
σα σαλάτα χωρίς λάδι
αναγκαστική διατροφική συνήθεια χαμηλών λιπαρών
γεμάτη μόνο από υποσχέσεις και λόγια λόγια λόγια
για υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός… 
μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος που δεν αντέχει το κενό του ρίσκου
που δεν έμαθε να συνομιλεί,
που προσπαθεί να ακούσει και μετά να κλείνεται ολομόναχος, να κάνει επεξεργασίες κειμένου και copy paste συναισθημάτων
με σχολική επιμέλεια πάνω σε συγκεκριμένο ωρολόγιο πρόγραμμα
ερήμην του συνομιλητή ; 
μπορεί κανείς να ζει σε Β προβολή και να ζητά να γίνει πιστευτός
πως όλα για πρώτη φορά συμβαίνουν
μπορούν οι προθέσεις να αντικαταστήσουν τις καμένες ασφάλειες μιας σχέσης
μπορεί μια «καλημέρα» να αφήνει τα σημάδια της σα χαστούκι σε ξενυχτισμένο πρόσωπο
και η ζωή να συνεχίζεται
σα φωτορομάντζο του Σαββατοκύριακου; 
έχει κανείς απάντηση; 
γιατί εγώ δεν έχω
και μεταξύ μας ούτε νομίζω ότι αξίζει τελικά να την αναζητήσω πουθενά πια....