..................................................................




Ειμαστε πολυ εθισμενοι στο παρον...
προσπαθουμε να κρατηθουμε απο πραγματα για να θυμομαστε οτι ειμαστε ζωντανοι... δημιουργουμε ενδιαφεροντα και χαρακτηρες για να χαλαρωσουμε απο τη ζωη...
φοβομαστε να αναλαβουμε τη ζωη μας και την αναβαλουμε για οταν θα χουμε χρονο... 
ωρες ωρες θυμωνω...
θελω να φωναξω οτι ολοι μου φταινε...
νιωθω ολο το παραλογο που με αποτελει και σε αποτελει να με στραγγαλιζει...
σα λαγος που τρεχει αναμεσα σε σφαιρες...
σαν πουτανα αναμεσα σε νταβατζηδες...
παιρνουμε πολυ σοβαρα εννοιες που εμεις φτιαξαμε και δε δινουμε βαση σ'αυτες που προυπηρχαν, υπαρχουν και θα υπαρχουν...
οι εννοιες ουτως η αλλως υπαρχουν...
τα αισθηματα του ανθρωπου δε σταματουν να ειναι τα ιδια...
αλλαζει ο τροπος που εκφραζονται και ο λογος που τα γεννα...
δε θα ανακαλυψω εγω την αμερικη. ουτε μπορω να ακυρωσω την ιστορια...
οι ανθρωποι χρειαζονται μια βαση να βασισουν τη βαση τους...
χρειαζονται συμπερασματα...
δεν μπορουν να δεχτουν οτι το ενα συμπερασμα οδηγει στο αλλο...
απο τη μια μου φαινεται τοσο δελεαστικο να ριξω ολο το φταιξιμο στους αλλους...
απο την αλλη, εγω σε τι διαφερω? 
και δε μιλαω για τα ηδη υπαρχοντα πλαισια...
ξερω οτι διαφερω στο οτι χαμογελαω...
ακομα και η ευτυχια ειναι στρατηγικη...
ισως ο ανθρωπος να μην αντεχει την παραδοχη οτι ολα ειναι στιγμιαια και ταυτοχρονα αιωνια... οτι ο καθενας επηρεαζει τον αλλο ανεπανορθωτα και για παντα...
ισως αυτο να μας κανει ανεξελεκτους...
μια αισθηση οτι καποιον πρεπει να εκδικηθεις... αλλα δεν μπορω...
δεν μπορω να εκδικηθω κανεναν...
ακομα και η καλοσυνη μπορει να αποτελεσει ανασταλτικο παραγοντα.....