...................................



Όλοι οι μοναχικοί δρόμοι οδηγούν εκεί που τους χάραξε το λιγοστό φως που οδηγούσε έναν.

Οι πολλοί περνάνε τη φωτισμένη λεωφόρο, όλοι μαζί γιατί φοβούνται τον ήχο των βημάτων τους.

Ακούνε των πολλών τα σκονισμένα βήματα σε διατεταγμένη πορεία .

Προτιμούν να βαδίζουν πάνω στ αχνάρια των πολλών, χωρίς ν αφήνουν ίχνη ευθύνης.


Πολλοί δεν θέλουν να επιλέξουν το δρόμο τους.

Αφήνουν το δρόμο να τους επιλέξει.

Ακολουθούν τα βήματα, για εκεί που ήθελαν να πάνε οι άλλοι που χάραξαν τη γη κι άνοιξαν δρόμο.

Ακολουθούν χωρίς να ξέρουν που πάνε, τα βήματα των άλλων που ήξεραν γιατί.

Και πάνε εκεί που τους οδηγούν μη ξέροντας γιατί.


Αυτό το φως του φεγγαριού είναι για κάποιους το μοναδικό που διαθέτουν.

Κάποιοι άλλοι ζουν πίσω από το φεγγάρι, μη έχοντας ούτε αυτό το φως.

Αν είμαστε από εκείνους που βλέπουμε περισσότερα Φώτα στο δρόμο μας,

κι ένα μεγάλο Φως στο βάθος τ Ουρανού,

μπορούμε να οδηγήσουμε εκείνους που δεν βλέπουν,

μέχρι να βγουν στο σημείο που ο καθένας διαλέγει το δρόμο του.

Μετά ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του αν θέλει.

Παίρνοντας το φαναράκι της ευθύνης του να φέγγει.

Η Ευθύνη είναι αντίδοτο του φόβου, τίμημα της Επίγνωσης, και φέγγει καλά τους μοναχικούς δρόμους......