.........................


Έναν Μύθο θα σας πω
που τον λέγανε οι Μάγοι

τον Παλιό Καλό Καιρό

στα κορίτσια όταν ζητούσαν

να μάθουν την αλήθεια

και δοκίμαζαν να πιούνε

απ' της λήθης το αμίλητο νερό

Υπάρχουν ,λέει, κάτι αστέρια

Κομήτες ξενύχτηδες αλήτες

που διαλέγουν κάποιες νύχτες

να κατέβουνε στη Γη

και τότε γίνεται « το έλα να δεις.»

Οι χειμώνες φλερτάρουνε τα καλοκαίρια

πρόωρα ανθίζουν τα λουλούδια

στα παρτέρια

Οι κάκτοι βγάζουν άνθη
Τα χελιδόνια γυρίζουν πίσω

όπως-όπως φωλιές να χτίσουν

για να σμίξουν

Η Θάλασσα σωπαίνει

να μην ξυπνήσει των ναυτικών τα ονείρατα.

Κάποιους αγγίζουν τ' άστρα

και μέσα από τα χάδια τους

γεννιόνται , ποιήματα , συνθέσεις

της Τέχνης υπηρέτες

ενορχηστρωτές χρωμάτων

μάγοι του λόγου

Λαοπλάνοι.

Δεν προλαβαίνει το φεγγάρι

να γράφει τόσα θαύματα,

Έρωτες Πάθη, όνειρα αφανέρωτα

Αλήθειες και Ψέματα

Κραυγές Ψιθύρους Σιωπές !

Έτσι ένα βράδυ κουρασμένο

το πήρε ο ύπνος κι έγειρε

στ' ουρανού την αγκαλιά

Ο Μύθος λέει πως

σκορπίσανε οι γραφές του

στη Γη .

Άτσαλα. χωρίς διάκριση χωρίς συγνώμη

στις ζωές των ανθρώπων ζητήσαν καταφύγιο

Μία από τις γραφές του φεγγαριού

Βρήκε και σκάλωσε στο κορμό ενός δέντρου
Χάραξε το φλοιό του κ' έμεινε

εκεί για Πάντα η Αλήθεια

« Μην εισπράττεις σε προσωπικό επίπεδο

όσα τις νύχτες αραδιάζω με γράμματα»