Σκηνικό

Λεωφορος Χρωμάτων,
εκει που τα φωτα τρεχουν με ταχυτητες ανθρωπινες
και προλαβαινεις να δεις μεσα τους
την κίνηση των σωματιδίων της Κοσμικής Σκονης...
και μεταφρασμένη όλη την Ιστορία της Ζωής...

Εκει μία Μισοτελειωμένη Ιστορία
αναθεώρησε το Λογο Ύπαρξής της
και απέδειξε στο Τυχαίο
πως Υπαρχουν παντού Απαντησεις...

Χάραξε με υγρασία στο τραπεζι
το Ονομά της....

Σμιλευμένο το Γιατί
με χρώμα που απορροφάται απ' το ξύλο
και καθώς ρουφά εκεινο τη σταγόνα
μεθάνε τα δεντρα που κοπηκαν
για να φτιαχτεί το Τραπεζι
που φιλοξένησε τη Συναντησή μας με το Πεπρωμενο...

Μεθυσμενη Φύση...
η Φύση μου...
και ο Χορός
μονοπάτι στα "νερά" του αρχαίου ξύλου
που καίμε για να ζεστάνουμε τις σάρκες των Θηρίων
που ευαίσθητα μεσα μας
ώρες ώρες βιώνουν το Κοσμικό Κρύο της Άρνησης...

μα...
η Καταφαση πίνει ένα σφηνάκι Ζωής ακομη...
κοχλάζει το αίμα...
και η επομενη Στροφή μας
πιο αρμονική φαντάζει
στο Στερέωμα του Λείου Επιπέδου της Συναναστροφής μας..

Χιλια Ονοματα....
μεσα σε όλα Εγω κι Εσυ...
κι ας ειμαστε σκόνη...
ερωτησεις με απάντηση γραμμενη στη Μεθη της Στιγμης...
εκει που όλα όσα θελουμε
παντα μισοτελειωμενα μενουν,

γιατι Όλο και θελουμε περισσοτερα...